Huisje op de heuvel in Hongarije: Een wisselvallig voorjaar

Ja nu is het er prachtig weer, maar toen wij in Torvaj waren was het echt heel wisselvallig weer. De ene dag was het echt warm weer en de volgende dag was het ijskoud! Toen wij er net waren was het veels te koud om buiten te werken, dus ging ik binnen verder met het badkamertje. Ik was daar aan het werken met een lange broek, een trui en daarover een vest. En dan had ik ook de gaskachel nog aan.

Maar dat komt ook omdat het gastenverblijf achter helemaal in de heuvel staat en aan de voorkant zijn de muren bijna een meter dik. Dus de kou blijft daar lang hangen. Naargelang de dagen verstreken kon het kacheltje steeds sneller uit, de vest en trui maakten plaats voor een shirt. En dat werkt toch een stuk gemakkelijker.

Op deze foto kun je zien dat er nog volop wordt gestookt binnen, want je ziet de rook hangen boven de huizen.

Ja dat is zo mooi in deze tijd van het jaar, de mooie gele glooiende koolzaad velden. Het blijft een prachtig gezicht en ik moet dan ook weer foto’s maken…

We mochten ook dit jaar weer mee naar de ambassade in Budapest, ter ere van Koningsdag. Vorig jaar waren we er ook en toen was het warm, heel warm. We zochten toen wat beschutting tegen de zon en gingen in de tent staan die geen zijkanten had, zodat het er lekker onderdoor waaide. Nu was het overdag slechts 6 graden! Dus ook dit jaar zochten bij de beschutting van de tent op, maar nu tegen de kou. De zijkanten zaten er nu gelukkig wel in en er stonden ook gaskachels. Daar stonden wij, zo dicht mogelijk bij een kachel, met onze jassen aan. Het was leuk, maar potverdorie, wat was het koud. We hielden het dan ook niet zo lang vol en waren blij dat we in de warme auto zaten.

Maar 2 dagen hiervoor was het dus echt mooi weer. We dachten, we gaan eens lekker bij Puli eten. Maar helaas, daar was het vol. Vol. Dat hebben we nog ooit meegemaakt. Achteraf bleek dat in dat weekend veel Hongaren feest hadden omdat veel kinderen geslaagd waren voor school. En dan gaan ze dus lekker uit eten. Toen we daar dus niet terecht konden, dachten we: we rijden gewoon richting Balaton en dan komen we vanzelf iets tegen. Zo kwamen we in het dorpje Pusztaszemes terecht. Daar is een restaurantje waar we zo’n 15 jaar geleden ook ooit geweest zijn. We besluiten om hier een hapje gaan te eten. Op de veranda staat een grote biljarttafel. Eromheen zitten allemaal mannen op een stoeltje te kijken naar 2 mannen die aan het biljarten zijn. Er wordt gezellig gekletst onder het genot van een biertje of wat sterkers. We kunnen dus niet buiten eten en gaan naar binnen. Daar heb ik vol zicht in de keuken. En het is zo gezellig om dat te zien en te horen. Het oude vrouwtje is druk aan het bakken en braden. Het sist en pruttelt dat het een lieve lust is. De inrichting is echt Hongaars, gele muren met gouden lampen en dat afgemaakt met plastic bloemen. Even later komt èèn van de oude mannen van de veranda naar binnen geschuifeld en overhandigd ons de menukaart. Achter ons zitten nog 3 Nederlanders en we maakten even een praatje. Ze zeggen dat je hier lekker kunt eten. Dan gaat de toeter want het eten voor de andere Nederlanders is klaar. Het mannetje schuifelt naar het loket waar 3 borden met eten klaarstaan. Hij plaatst 2 borden op zijn arm en de derde houdt hij in hand. En ineens: kadoenk boink klats. Het mannetje ligt op de grond en naast hem het eten. Hij ligt verdwaasd te kijken tussen de schnitzels en de friet. Vanuit de keuken komt zijn vrouw gillend aangerend. Wij helpen de man weer overeind en hij gaat even op een stoel zitten om bij te komen. Zijn vrouw gaat handveger en blik halen en veegt alles bij elkaar. Als ze alles in de vuilnisbak heeft gekieperd gaat het schouwspel van bakken, braden, sissen en pruttelen weer opnieuw beginnen. Als het mannetje weer een beetje bij zijn positieven is, komt hij zijn verontschuldigingen aanbieden. Omdat we nu wat langer op ons eten moeten wachten… Och die arme mensjes, wat maakt ons het toch uit. Ik heb zo met ze te doen… Als het eten klaar is gaat er geen toeter, want de vrouw brengt het eten zelf naar de gasten toe. We hadden overigens lekker gegeten.

In de winter hadden we een tuinhuisje uit Nederland meegenomen en dat willen we nu gaan opbouwen. Het is de bedoeling dat het bij het zwembad komt te staan en dan gaat het als schuurtje dienen. Alle tuinstoelen en tafels staan nu nog in het gastenverblijf, maar dat moet onderhand leeggehaald worden, zodat we daar verder kunnen gaan. Dus nadat we het erover eens zijn waar het moet komen te staan, gaan we het met paaltjes en lint uitzetten. En het is vandaag weer heel koud, het waait zo hard over de heuvel. Maar het moet toch gebeuren…

Want de volgende dag komt er werkvolk om het uit te graven en om de betonnen vloer te storten. We hebben besloten om het in 2 verschillende hoogtes te maken. De grond loopt ook daar schuin omhoog, dus je moet creatief zijn oplossingen. Ze zijn met zijn 3-en dus dat schiet lekker op.

2 dagen later wordt er cement en zand geleverd en kunnen ze beginnen met het storten van de vloer.

Dezelfde dag komen ook de mannen van de zeilmakerij langs om het zwembad te maken. Eindelijk! Maar ze hebben nu wel een probleem, want aan de ene kant kunnen ze er bijna niet bij omdat daar de vloer gestort wordt. Stiekem lach ik in mijn vuistje… Het water is nog ijskoud, dus als hij erin moet omdat hij er anders niet bij kan….. Maar dat is niet gebeurt en de gaten zijn gedicht. Een paar dagen dringt het tot mij door dat ze het niet goed gedaan hebben. Ze hebben de liner aan de stalen wand geplakt, dus je kunt er vergif op innemen dat het weer gaat scheuren, Maar ik wil ze niet meer zien, ik kan het zelf ook wel repareren. Het ziet er trouwens ook niet uit, zoals zij het gedaan hebben.

Omdat het dak van de wijnkelder nu echt bijna op instorten staat hebben we besloten om dat nu ook te laten maken. En dat betekent dat er een compleet nieuw dak op moet. Nieuwe draagbalken, panlatten en dakpannen. Maar omdat we liever geen nieuwe dakpannen willen, omdat we dat niet mooi vinden, ga ik op Jófogás op zoek naar tetöcserép. Daar staan er verschillende op en al gauw vind ik er genoeg bij iemand in Siófok. Kijk dat is nog te doen. Maar omdat de verkoper alleen Hongaars spreekt en ik maar een klein beetje verloopt de communicatie een beetje lastig. Ik denk dat we die middag om 14:00 uur in Siófok moeten zijn om de dakpannen op te halen. Maar de man zegt dat hij naar ons komt. Wooow denken wij, hij komt ze hier afleveren, nog gemakkelijker. Dus wij verwachten die middag een aanhanger of misschien zelfs een vrachtwagentje. Maar opeens komt daar een mooie glimmende auto aangereden die onder aan de heuvel stopt. Er stapt een man uit, hij komt de trap op en stelt zicht voor. Hij vraagt of wij op zoek zijn naar dakpannen. Ik snap er niks meer van. Dan zegt hij dat we mee naar zijn auto moeten lopen. Daar doet hij de achterklep open en daar liggen verschillende soorten dakpannen. Maar het zijn er geen 300. Ik snap het nog steeds niet. We moeten uitkiezen welke we willen hebben. Als we dat gedaan hebben zegt hij tegen Mario dat hij mee moet gaan om de dakpannen op te halen. Want ik heb die middag met Martine afgesproken om samen naar de kringloopwinkel in Tamasi te gaan. Het is die dag echt prachtig weer en jolig gaan we op stap. We kletsen er gezellig op los en ik geniet van het uitzicht. Als we na een half uurtje bij de kringloop aankomen, blijkt dat hij gesloten is. Grrrrrr. Wat jammer. Dus om ons leed te verzachten gaan we een kopje thee drinken met een lekker gebakje erbij. We sluiten het af met een ijsje. Ik hoor mijn vader al zeggen: hoe word je dik.

Als ik weer thuiskom, gaat Mario net de laatste lading dakpannen ophalen. Wat blijkt nu, de man woont wel in Siófok, maar heeft een huis gekocht in een dorpje dichtbij ons. Dit huis is zo slecht dat hij heeft besloten om het af te breken en wat bouwmaterialen te verkopen. Slim hè? Wij zijn er in ieder geval heel blij mee, want we hebben nu de dakpannen die we mooi vinden voor maar 30 cent per stuk. Hij blij, wij blij.

Omdat de schuinte van het oude dak niet goed is moet er eerst een nieuw laag muurtje opgetrokken worden. Als dat klaar is moet het oude dak verwijderd worden. En dat vind ik best een beetje spannend. Want er zou er maar eentje naar beneden vallen…