Anderhalf jaar lang had ik weer volop speelgoed gespaard voor de kindjes van Torvaj. Overal waar ik kom, ik kijk altijd als eerste naar het speelgoed. Of het nou bij de kringloop, Hema, Action of de markt van Kaposvár is, ik wordt als een magneet aangetrokken door kleurig plastic. Sterker nog, toen ik na een prachtige dochter een heerlijke zoon kreeg, was het eerste wat ik dacht, yes nu kan ik de hele speelgoedwinkel hebben...
Als ik bij de kringloop kom kijk ik welk speelgoed nog compleet is en wat er nog mooi uitziet. Rommel hoef ik niet. Dat ga ik echt niet weggeven.. Het probleem is wel dat je heel vaak goed degelijk speelgoed van ..... kunt kopen. Vaak voor maar 1 of 2 euro, maar het meeste is niet geschikt voor de Hongaarse kindjes. Omdat het Nederlands spreekt! Zo'n leuk rood appeltje waar een wormpje bovenuit komt. Druk je die op zijn kop gaat ie een liedje zingen van ....... Of een schattige Winnie the Pooh die je leert tellen en je de kleuren leert, in het Nederlands. Dat kan ik niet maken vind ik, maar jammer is het wel. Maar ik kan genoeg mooi speelgoed kopen wat ik thuis schoonmaak, knuffels gaan in de wasmachine, en dan pak ik het in plastic. En zo gaat het in de doos. Ik krijg soms ook speelgoed, wat ik dankbaar aanneem natuurlijk. Weet je wat het is, wij hebben het zo goed. En ik vind dit nou eenmaal gewoon leuk om wat voor de kinderen van Torvaj te doen. Zo was ik in januari bij de Zeeman en daar was het opruiming. Je mocht voor 2 euro een papieren zak vullen met spulletjes van de opruiming. Nou dan gaat Marti los. Ik vulde 3 zakken. Zolang als de zak niet scheurde mocht je blijven proppen. Bij de kassa moest alles één voor één gescand worden. Dat meisje had onderhand vuurrode wangen en ze zei steeds, mevrouw wat kunt U dat er toch netjes ingepakt krijgen. Haha, als het maar goeiekoop is, dan kan ik heeeel netjes inpakken. Want het waren vooral kleur- en knutselspulletjes en die zijn lekker klein. Ik had voor meer als 70 euro en hoefde maar 6 euro te betalen. Ikke keiblij met mijn fietstassen vol naar huis. Mario vond het wel grappig, maar ik zag dat hem denken, omg dat moet straks weer allemaal mee in den auto.
Met kerst anderhalf geleden had ik pakketjes gemaakt voor de kinderen, maar ik wilde het nu anders aanpakken. Maar hoe doe je dat. Hoe zorg je ervoor dat het eerlijk verloopt? Dat niet het eerste kindje al de mooiste kadootjes mee naar huis neemt? Ik wist het nog niet.. Wel had ik bij het Kruidvat 25 van die leuk Disney tasjes op de kop getikt, dus daar wilde ik iets mee doen. En dan heb je soms opeens een helder moment. Ja dat was het. Ik heb al het speelgoed op tafel gelegd en ben het gaan sorteren. Groot speelgoed, knutselspulletjes, knuffels, middelgroot en klein speelgoed. Toen heb ik er per groep een andere kleur sticker op geplakt. Ik heb stroken dik papier gepakt, er met een radeerwieltje lijnen in getrokken en daar weer de stickers op geplakt. Snap je het nog? Dus nu krijgen de kindjes allemaal een Disney tasje en daar zit dan een strookje aan en zo kunnen ze per kleur een kadootje uitzoeken en dan het kaartje inleveren. Nou lijkt me wel leuk...
In Torvaj hebben we ook nog dozen met speelgoed staan en nadat ook die in de kamer zijn gezet, zie ik pas hoeveel het is... De kinderen hebben in ieder geval genoeg om uit te zoeken.
Ter aankondiging had ik op de faceboekgroep van Torvaj een berichtje gezet dat we op 30 april voor alle kinderen van Torvaj kadootjes hadden. Voor de volwassenen hadden we kleding en puzzels. Ik had thuis het berichtje nog uitgeprint zodat ik ze in Torvaj op kon hangen. Op deze manier hoopte ik dat iedereen van deze actie op de hoogste was. Omdat we maandag toch bij het gemeentehuis onze gele kliko's voor het plastic, papier en blik op moesten halen, besloot ik de burgemeester ook op de hoogte te stellen. Nadat we vriendelijk in zijn kamertje ontvangen waren liet ik hem mijn uitgeprinte bericht zien. Tudom, zei hij. Ik weet er al van, betekent dat. Ik vroeg hem of het geen probleem was, nem nem problem. Ik bedankte hem, maar hij bedankte mij. Hij vond het fijn dat ik dit voor de kinderen doe. Nouja wij hebben het zo goed, ik vind het fijn om te doen. Ook vertelde hij me dat ze het berichtje zelf al uitgeprint hadden en dat het uitgeplakt hangt in het bushokje. Echt waar, dat is leuk, zei ik tegen hem. Hij nodigde ons toen ook meteen uit voor het feest op 7 mei in het cultuurhuis. Groot feest met eten erbij. Kost ons wel 3000 forint, omgerekend 10 euro.... Nouja dat kunnen we nog wel betalen, dus we hebben ons aangemeld. We waren klaar en na het handenschudden liepen we met onze gele kliko's naar huis. Maar eerst moesten we nog mee gaan kijken in het bushokje. Ja hoor daar hing het a4-tje. Glimlachend liepen wij de heuvel op.
En vandaag was het dan zover. Het was stralend weer en ik kon alleen maar denken, vandaag is een heerlijke dag. Om kwart over 11 gingen we al lunchen, want ik wilde op tijd klaar zijn. Vanaf één uur werden de kinderen verwacht. We gingen eerst de tafels met de auto naar beneden brengen. Ook hadden we zeiltjes meegenomen om de kleding en puzzels op te leggen. Toen Mario het speelgoed was halen, kwam er al een meisje aangedrenteld... Ze lachte verlegen naar mij en liep langzaam verder. Ze bleef op 3 meter afstand staan wachten.
Toen ik na een tijdje alles klaar had liggen, stonden er bij het winkeltje ook al 3 kindertjes te wachten. Om 5 minuten voor 1 riep ik de kinderen en daar kwamen ze blij aan. En toen ging het snel.
Het was een paar keer uitleggen hoe het werkte met de kleurtjes, maar het liep als een speer. De grootste kadootjes waren als eerste weg, begrijpelijk.
Maar ze vonden het zo leuk om zelf uit te zoeken! Dit vraagt om een herhaling. Om 3 uur was het mooi geweest, er was al een uur voorbij sinds het laatste kindje.
Wat overbleef hebben we weer ingepakt en komt over een jaar weer tevoorschijn. Het was een succes!
Groetjes, Marti
Goed bezig geweest en een goed gevoel na afloop denk ik. Grts Evertjan
BeantwoordenVerwijderen