Huisje op de heuvel in Hongarije: september 2013

Ik heb nu iets wat ik nog nooit eerder heb gehad.... Ik heb een writer's block. Oftewel een írói blokk. En ik snap niet hoe het komt, want er is zat te vertellen. Maar ik kan er niks mee... Ik krijg er geen verhaal van gemaakt. Komt denk ik ook wel omdat ik een beetje in een dipje zit. Gisteren is onze dochter met haar vriend naar het buitenland vertrokken. Voor een lange tijd is ze weg. Eerst naar Hong Kong, dan naar Thailand om vervolgens door te reizen naar Australië. Hoelang ze weg blijven weten ze nog niet. Dit is hetzelfde kind wat anderhalve maand geleden zo ziek was en in Hongarije in het ziekenhuis lag. En daar zit em nou net de knoop. Ik ben zo bang dat ze weer ziek wordt. Gisteravond kwam ineens het besef bij mij dat ze echt weg is en voorlopig niet terug komt. Ja en dan komen de tranen. Maar dit hoort bij het proces van loslaten.

Menno moet Manon even ondersteunen

Dan is onze zoon ook meteen voor een week op kamp met school, voor hem heel leuk, maar een moederkloek als ik ben, komt dit nu net op het verkeerde moment. Nu heb ik helemaal geen kindjes in huis. Maar gelukkig is hij vrijdag weer thuis. Met mijn moeder gaat het gelukkig ietsje beter. Eerst ging ze nog heel hard achteruit. Revalideren was niet meer aan de orde, ze was er te zwak voor geworden. Dat kan ze nog steeds niet, maar ze is iets alerter geworden. Ze herkent ons meestal weer en vraagt weer om eten en drinken. Hoe dit verder gaat is voorlopig nog maar afwachten.
Maar dit is een blog over Hongarije en daar hoort dit eigenlijk niet in te staan.

Eindelijk na 2 jaar is mijn Delftsblauwe quilt klaar. Het was zo leuk om te doen, maar op een gegeven moment is het mooi geweest en moet het af zijn. Hij is zo mooi geworden al zeg ik het zelf. Hij gaat op een gegeven moment mee naar Hongarije. En dan ga ik ooit nog een Hongaarse maken die ik hier in Rooi dan lekker op de bank kan leggen.

De Hongaarse les is weer begonnen, maar met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat we op een niveau zijn gekomen wat voor ons het hoogst haalbare is. We gaan voorlopig dan ook alle lessen herhalen. Dit omdat we te weinig in Hongarije zijn en daardoor gewoon weer alles vergeten... Eigenlijk is dit een goede reden om minstens één keer per maand naar Hongarije af te reizen. Of de lessen wat beter te leren.

Als het meezit gaan we binnenkort nog een weekje naar Hongarije. We gaan met zijn 4en, vrienden van ons gaan mee. We gaan lekker met het vliegtuig, lekker snel. We willen ook nog wat gaan klussen, wat weten we nog niet, want er is nog zoveel te doen en in een weekje kun je niet zo veel. Maar alle beetjes helpen.

Nou omdat een fatsoenlijk verhaal nu dus niet lukt, zet ik deze keer wat foto's van Torvaj en omgeving hier neer.
En daarbij beloof ik plechtig dan ik volgende keer weer een gezellig verhaaltje schrijf.