Hoewel er eerst nog wat twijfels waren, hadden we besloten om de vlucht die we nog
hadden staan toch maar te verzilveren. Want deze keer zouden onze kinderen en
schoonkinderen ook komen. Wij vertrokken op dinsdag en de rest zou op vrijdag
volgen. Hadden wij mooi de tijd om alles in orde te maken voor onze logés. Onze
verbazing was dan ook groot toen Manon op vrijdagmiddag half 6 belde vanaf
vliegveld Eindhoven. Lichtelijk in paniek zei ze: Menno mag niet mee met het
vliegtuig. Hoezo, zei Mario. Hij is zijn ID kwijt, zei Manon. Wij alletwee
zuchten van, echt een actie voor Menno. Maar hij wist zeker dat hij hem
meegenomen had. Terwijl Menno zijn tas aan het binnenstebuiten keren was,
groeide bij ons de paniek… Wij konden vanuit Hongarije niks voor hem doen,
alleen maar hopen. Toen we naar een paar minuten weer terug belde, waren Manon,
Bram en Marloes al door de douane. Ze moesten nu echt gaan boarden. Maar Menno
mocht niet mee, zijn ID was nog steeds spoorloos. Jeetje ik had zo met hem te
doen! En hij snapte er ook niks van, hij had nog zo opgelet dat hij alles bij
zich had. Maar helaas zijn vriendin ging de lucht in, en hij stond daar
moederziel alleen. Hij is nog in de auto gaan zoeken, maar ook daar lag geen ID
met zijn foto erop. Zijn schoonouders hebben hem toen opgehaald en hebben zich
over hem ontfermd. Hij is dan wel 20 jaar, maar als moeder ben je dan
ontzettend dankbaar dat er iemand is die hem in zo’n situatie opvangt. Hij
heeft daar mee gegeten en naderhand hebben ze hem thuis afgezet. Toen hij de
voordeur open deed, zag hij meteen zijn ID in de gang op de grond liggen……
Gelukkig was er de volgende middag weer een vlucht naar Budapest en die heeft
hij toen genomen. En toen hij er dan eindelijk was, waren we compleet en hebben
echt een heerlijke tijd gehad!
We hebben eerst 2 dagen in Torvaj doorgebracht. Bram
was nog nooit in Torvaj geweest en we wilden hem toch heel graag laten zien
waar wij onze vrije tijd doorbrengen en waar wij ons zo gelukkig voelen…. Dus
zijn we begonnen met een wandeling door Torvaj. Toen we bij Ferry aankwamen,
zagen we een dun straaltje bloed over de straat sijpelen. Ferry zag ons
voorbijkomen en riep ons, we moesten komen kijken wat hij aan het doen was. Er
was die morgen een varken geslacht en ze waren het vlees aan het bereiden.
Er
stond een schaal vol met vlees en een grote bak met gehakt. In de grote kookpot
was hij de ingewanden aan het koken, maar er dreven ook oren en poten in…
Met
een houten lepel viste hij er de lever uit en sneed er voor ons een stukje af.
Trots bood hij dat aan ons aan. We keken elkaar aan, wie zou het aandurven?
Maar aangezien wij allemaal geen lever lusten, sloegen wij zijn aanbod toch
maar af. In de stal stonden nog 3 varkens waarvan de ene de naam februari had, waarom kun je wel raden.....
Het was gaan sneeuwen en kinderen vinden niks leuker dan
sneeuw, hoe groot ze dan ook zijn, dat maakt niks uit! Wij hadden in december
toen we met de auto naar Hongarije waren, al een slee meegenomen. En daar werd
nu dankbaar gebruik van gemaakt. En dan weet je wat er nou weer leuk aan is om
op een heuvel te wonen J
Na 2 dagen zijn we naar Budapest gegaan en hebben de toerist
uitgehangen.
We zijn met een
Hop-on-hop-off bus door de stad gereden en hebben zo de meeste toeristische
trekpleisters gezien.
Voor ons niks nieuws, ik kom vaker in Budapest dan in
Eindhoven, maar ik vond het toch wel leuk om Budapest in de sneeuw op deze
manier te bezichtigen. En het is natuurlijk heel gemakkelijk zo. We hadden ook
een lekker hotel, midden in de stad voor 10 euro p.p.p.n. Ideaal hoor, als ik
ooit nog in Budapest ga logeren, ga ik gewoon terug naar dit hotel. Gewoon een
goed bed, tv, airco, douche en toilet. Meer heb je niet nodig, toch? Maar het
mooiste van alles was wel de binnenplaats. Dat verwacht je toch niet, als je
door de voordeur naar binnen gaat, de trap op, en dan kom je in een grote
ruimte waar de sneeuw zo op je snoet valt! Prachtig vond ik het, mooie oude
statige deuren, een gammel rood liftje, en een mooie oude stenen vloer.
Maar ook hier in Budapest genoot de jeugd van de sneeuw. Ik
vond het vooral prachtig om mooie plaatjes te schieten.
Na 2 dagen vlogen we ’s
morgens om 6 uur weer terug richting Eindhoven. En ook daar lag nu sneeuw. Al
met al hebben we echt een heerlijke tijd gehad en er zeker geen spijt van gehad
dat we alweer naar Hongarije zijn geweest. Alhoewel, toen in de eerstvolgende morgen
wakker werd, moest ik eerst even rondkijken in welke huis ik was. O ik ben nu
in Rooi, dacht ik. Volgens mij is het dan even tijd voor een pas op de plaats…..
Het slechte nieuws is dat afgelopen weekend mijn lieve schoonmoeder
is overleden. Ze is 85 jaar geworden. We zullen haar ontzettend missen! Maar
tegelijkertijd zijn we ons terdege bewust dat het goed is. Ze was op, haar
lichaam wilde niet meer. En gelukkig is haar een lange lijdensweg bespaard
gebleven. 2 dagen voor haar overlijden hebben we samen nog alle foto’s van onze
laatste reis naar Hongarije zitten kijken. Ze heeft hard gelachen om de
filmpjes van onze kinderen op de slee. Genoten heeft van de mooie foto’s van Torvaj
in de sneeuw. Deze momenten met haar hebben nu een gouden randje gekregen. Wat
zou ze graag ons huisje op de heuvel in het echt gezien hebben, maar helaas was
dit vanwege haar gezondheid onmogelijk. Het was een lief optimistisch mens, die
nooit kwaad sprak over andere mensen. Ik weet zeker dat ze een mooi plekje in
de hemel heeft gekregen!
Groetjes,
Marti
