Een goed en een slecht begin van 2013

Hoewel er eerst nog wat twijfels waren,  hadden we besloten om de vlucht die we nog hadden staan toch maar te verzilveren. Want deze keer zouden onze kinderen en schoonkinderen ook komen. Wij vertrokken op dinsdag en de rest zou op vrijdag volgen. Hadden wij mooi de tijd om alles in orde te maken voor onze logés. Onze verbazing was dan ook groot toen Manon op vrijdagmiddag half 6 belde vanaf vliegveld Eindhoven. Lichtelijk in paniek zei ze: Menno mag niet mee met het vliegtuig. Hoezo, zei Mario. Hij is zijn ID kwijt, zei Manon. Wij alletwee zuchten van, echt een actie voor Menno. Maar hij wist zeker dat hij hem meegenomen had. Terwijl Menno zijn tas aan het binnenstebuiten keren was, groeide bij ons de paniek… Wij konden vanuit Hongarije niks voor hem doen, alleen maar hopen. Toen we naar een paar minuten weer terug belde, waren Manon, Bram en Marloes al door de douane. Ze moesten nu echt gaan boarden. Maar Menno mocht niet mee, zijn ID was nog steeds spoorloos. Jeetje ik had zo met hem te doen! En hij snapte er ook niks van, hij had nog zo opgelet dat hij alles bij zich had. Maar helaas zijn vriendin ging de lucht in, en hij stond daar moederziel alleen. Hij is nog in de auto gaan zoeken, maar ook daar lag geen ID met zijn foto erop. Zijn schoonouders hebben hem toen opgehaald en hebben zich over hem ontfermd. Hij is dan wel 20 jaar, maar als moeder ben je dan ontzettend dankbaar dat er iemand is die hem in zo’n situatie opvangt. Hij heeft daar mee gegeten en naderhand hebben ze hem thuis afgezet. Toen hij de voordeur open deed, zag hij meteen zijn ID in de gang op de grond liggen…… Gelukkig was er de volgende middag weer een vlucht naar Budapest en die heeft hij toen genomen. En toen hij er dan eindelijk was, waren we compleet en hebben echt een heerlijke tijd gehad! 

We hebben eerst 2 dagen in Torvaj doorgebracht. Bram was nog nooit in Torvaj geweest en we wilden hem toch heel graag laten zien waar wij onze vrije tijd doorbrengen en waar wij ons zo gelukkig voelen…. Dus zijn we begonnen met een wandeling door Torvaj. Toen we bij Ferry aankwamen, zagen we een dun straaltje bloed over de straat sijpelen. Ferry zag ons voorbijkomen en riep ons, we moesten komen kijken wat hij aan het doen was. Er was die morgen een varken geslacht en ze waren het vlees aan het bereiden. 

Er stond een schaal vol met vlees en een grote bak met gehakt. In de grote kookpot was hij de ingewanden aan het koken, maar er dreven ook oren en poten in… 

Met een houten lepel viste hij er de lever uit en sneed er voor ons een stukje af. Trots bood hij dat aan ons aan. We keken elkaar aan, wie zou het aandurven? Maar aangezien wij allemaal geen lever lusten, sloegen wij zijn aanbod toch maar af. In de stal stonden nog 3 varkens waarvan de ene de naam februari had, waarom kun je wel raden.....

Het was gaan sneeuwen en kinderen vinden niks leuker dan sneeuw, hoe groot ze dan ook zijn, dat maakt niks uit! Wij hadden in december toen we met de auto naar Hongarije waren, al een slee meegenomen. En daar werd nu dankbaar gebruik van gemaakt. En dan weet je wat er nou weer leuk aan is om op een heuvel te wonen J

Na 2 dagen zijn we naar Budapest gegaan en hebben de toerist uitgehangen.  

We zijn met een Hop-on-hop-off bus door de stad gereden en hebben zo de meeste toeristische trekpleisters gezien. 

Voor ons niks nieuws, ik kom vaker in Budapest dan in Eindhoven, maar ik vond het toch wel leuk om Budapest in de sneeuw op deze manier te bezichtigen. En het is natuurlijk heel gemakkelijk zo. We hadden ook een lekker hotel, midden in de stad voor 10 euro p.p.p.n. Ideaal hoor, als ik ooit nog in Budapest ga logeren, ga ik gewoon terug naar dit hotel. Gewoon een goed bed, tv, airco, douche en toilet. Meer heb je niet nodig, toch? Maar het mooiste van alles was wel de binnenplaats. Dat verwacht je toch niet, als je door de voordeur naar binnen gaat, de trap op, en dan kom je in een grote ruimte waar de sneeuw zo op je snoet valt! Prachtig vond ik het, mooie oude statige deuren, een gammel rood liftje, en een mooie oude stenen vloer.

Maar ook hier in Budapest genoot de jeugd van de sneeuw. Ik vond het vooral prachtig om mooie plaatjes te schieten. 

Na 2 dagen vlogen we ’s morgens om 6 uur weer terug richting Eindhoven. En ook daar lag nu sneeuw. Al met al hebben we echt een heerlijke tijd gehad en er zeker geen spijt van gehad dat we alweer naar Hongarije zijn geweest. Alhoewel, toen in de eerstvolgende morgen wakker werd, moest ik eerst even rondkijken in welke huis ik was. O ik ben nu in Rooi, dacht ik. Volgens mij is het dan even tijd voor een pas op de plaats…..

Het slechte nieuws is dat afgelopen weekend mijn lieve schoonmoeder is overleden. Ze is 85 jaar geworden. We zullen haar ontzettend missen! Maar tegelijkertijd zijn we ons terdege bewust dat het goed is. Ze was op, haar lichaam wilde niet meer. En gelukkig is haar een lange lijdensweg bespaard gebleven. 2 dagen voor haar overlijden hebben we samen nog alle foto’s van onze laatste reis naar Hongarije zitten kijken. Ze heeft hard gelachen om de filmpjes van onze kinderen op de slee. Genoten heeft van de mooie foto’s van Torvaj in de sneeuw. Deze momenten met haar hebben nu een gouden randje gekregen. Wat zou ze graag ons huisje op de heuvel in het echt gezien hebben, maar helaas was dit vanwege haar gezondheid onmogelijk. Het was een lief optimistisch mens, die nooit kwaad sprak over andere mensen. Ik weet zeker dat ze een mooi plekje in de hemel heeft gekregen!

Groetjes,

Marti