Het huisje op de witte heuvel

Wat waren we toch een bofferds, want we konden nóg een keer naar Hongarije toe.  Het ene jaar kun je wat minder vaak, maar dit was een jaar waarin we lekker veel richting het zuidoosten konden afreizen. Dit was een goed jaar. Omdat we weer een aanhanger vol hadden, gingen we deze keer met de auto. De winterbanden werden onder de auto gedaan en we kochten sneeuwkettingen. Wij waren er helemaal klaar voor. En gelukkig hadden we net over de Duitse grens al de eerste sneeuw, dus alle moeite was niet voor niks geweest J

Het was een mooie reis die goed verliep en hoe verder we richting ons huisje kwamen hoe witter de wereld werd. Dit was voor ons de eerste keer dat wij in de winter in Hongarije waren, maar zeker niet de laatste keer. We weten nu zeker dat Hongarije het hele jaar rond gewoon mooi is!

Toen wij in Torvaj aankwamen werden we blij verrast met een verlichte kerstboom en een grote kerststal, onder aan onze weg. Wat leuk zeg! Dat ze die moeite doen in zo’n klein dorpje.

Omdat de aanhanger zo zwaar en vol was én omdat er sneeuw lag, konden wij die never nooit niet met onze auto naar boven trekken. En wat doe je in zo’n geval; je gaat naar de kroegbaas. Want Ferry heeft naast zijn kroeg ook een hoop land en een stevige tractor. Maar Mario viel met zijn neus in de boter, want hij had nèt die dag zijn naamdag. Dus Mario moest even de huiskamer inkomen, waar zijn vrienden zaten. En je komt dan niet weg zonder mee geproost te hebben. Dus die dag kon Ferry niet, de volgende dag pas. Maar niet ’s morgens want dan moest hij met de burgemeester ergens naar toe. Hij kon pas om 11 uur. Ja voor ons is dat nog morgen, maar een Hongaar heeft er dan al een halve dag opzitten….. Maar hij kwam en het klusje was zo geklaard!

Wij waren nog nooit in de winter hier omdat we dan het toiletgebouw niet kunnen aansluiten op het water. Want dat loopt nog door een tuinslang daar naartoe. Dus moesten we ons in het huis weer zien te redden. En dat lukte goed hoor. We hadden het camping wc-tje weer neergezet en een tafel in de andere kamer was onze wasruimte.

Het lampet set was onze wastafel met kraan. En de Tupperware emmer was onze wasmachine. Het koude water hadden we in pannen op de kachel staan, zodat we ook warm water hadden. De was droogde ik bij voorkeur ook boven de kachel.  

Iedere keer als ik buiten water ging halen genoot ik van het uitzicht. Dit voelde steeds als een beloning, zo mooi was het. 

De besneeuwde heuvels, de verlichte kerstboom en de rust die dit alles uitstraalt.

We hadden wel geluk trouwens, want de nieuwe weg naar het Balatonmeer was nu officieel geopend! Hij was al sinds de zomer klaar, maar het openen werd steeds maar uitgesteld. Milieu organisaties waren er op tegen. Ergens wel begrijpelijk want de weg loop dwars door de mooie natuur. In het begin kon je dat wel merken ook, want er staken steeds reeën de weg over. We reden gewoon door hun leefgebied! Maar de weg lag er al, dus het kwaad was al geschied. Maar voor ons is het wel een uitkomst, we zijn nu in 15-20 minuten in Siófok, terwijl dat eerst 45 minuten was. Plus daar komt nog bij, als wij Torvaj uitrijden en we gaan rechtsaf richting het meer, dan hebben we een prachtig zicht over het meer.

En dat meer was trouwens bijna helemaal dicht gevroren, iets wat wij ook nog nooit gezien hadden. 

Vreemd gezicht, het leek wel of er golven vastgevroren waren. 

Alleen helemaal in het midden waren er nog vogels aan het zwemmen. Vreemd wel dat er niemand aan het schaatsen was….

Het centrum van Siófok zag er ook heel sfeervol uit. Er was een kerstmarkt en de 100 jaar oude watertoren was heel mooi verlicht. Het was erg koud en dat verklaard dan ook meteen waarom het bij de Pálinka kraampjes het drukst was J

Dus wassen en plassen konden we gewoon in ons huisje, maar voor een grote scrubbeurt moesten we toch om de paar dagen uitwijken naar een openbare wasgelegenheid, een zwembad wel te verstaan. Dus de eerste keer gingen we naar Tab, lekker dichtbij. Makkelijk dichtbij en niet geheel onbelangrijk, goedkoop. Nou en daar was dan ook alles mee gezegd. Het grote bad was afgesloten want daar was zwemles, dus moesten we in het kleine badje. Het water was zo koud, dat ik mezelf amper kon bewegen en ook nog kramp kreeg notabene! Na een kwartiertje hield ik het voor gezien en ging datgene doen waarvoor ik was gekomen: douchen. En eerlijk is eerlijk, de douche was wel lekker hoor. Lekker warm en ik had het rijk alleen. Als herboren gingen we weer naar huis. We zijn ook in Siófok wezen badderen en dat was echt heel fijn. Lekker warme thermaalbaden, gewoon zwembad, bubbelbad en je kon ook nog buiten zwemmen. Leuk joh, het vroor en het was donker. Paarsblauwe verlichting en die stoom die je dan ziet. Ja dat was genieten. Op zondag zijn we naar Kaposvár geweest, ook om te zwemmen. Ja en dat zoals verwacht ook super. We kenden het Virágfurdö alleen van het prachtige buitenbad in de zomer. Maar dit was ook echt fijn. Thermaalbaden, sauna’s, bubbelbaden, buitenbad, het was er allemaal. En ook lekker warme douches. Maar natuurlijk begonnen we Kaposvár met de markt. Waar in Nederland de vlooienmarkten zich in de winter verplaatsen naar grote hallen, blijven ze hier het hele jaar door buiten. Weer of geen weer, er staan gewoon dezelfde mensen als in de zomer. Toen wij er in de zomer waren met mijn broer was het zo heet, dat ik er akelig van werd. Nu was het eigenlijk te koud. Maar ik heb toch weer wat mooie schatten kunnen scoren. Op de gewone markt was het heel druk bij de snoepkramen. Nou zijn de Hongaren van nature al grote snoepkonten, maar nu was het echt heel opvallend druk. En nou hadden wij ze bij de Tesco ook al zien liggen: Szaloncukor, kerstsnoepjes. 

Een soort van fondant bedekt met chocolade. En allemaal mooi verpakt in fel gekleurde papiertjes. Een kerst is in Hongarije niet compleet zonder die snoepjes. Dus hebben wij ze ook gekocht in verschillende smaken. Ik vind ze niet zo heel lekker, maar het ziet er zo mooi uit!

En toen kwam daar de uitnodiging van de burgemeester, om op vrijdagavond 21 december naar de kerststal te komen. Er zou wat te eten zijn en zelfs warme wijn! Maar dit aanbod moesten wij helaas afslaan, we hadden beloofd om met de kerst weer in NL te zijn. En het was ook goed zo, we hebben een paar fijne weken gehad. 

Wij kwamen aan in een wit Torvaj en vertrokken uit een groen Torvaj. Wij hebben er een mooie herinnering bij. Rest mij nog om jullie allemaal hele fijne kerstdagen en het allerbeste voor het nieuwe jaar te wensen!

Oja omdat ik toch tijd genoeg had tijdens de autorit, heb ik wat foto’s zitten bewerken. Daarom deze keer alleen bewerkte foto’s, gewoon omdat ik het leuk vind. Ik heb ze wel gewoon zelf gemaakt.

Groetjes, Marti