vrijdag 31 mei 2013

Een nieuwe trap

Ons huisje staat op de heuvel, èn ons huisje staat half ìn de heuvel. En bovenop de heuvel hebben we een boomgaard met fruitbomen. En we hebben ontdekt dat als het heel warm is, dat je dan boven tussen die bomen heerlijk koel zit. Bovendien staat daar vaak een lekker briesje. Het nadeel is dat je steeds om het gastenverblijf moet lopen om daar boven te kunnen komen. En het is bij ons allemaal hult-en-bult, zoals wij dat zeggen. Nou was er wel een binnendoor weggetje, meteen langs het huis naar boven. Maar dat was nogal stijl, wat betekent dat je lastig naar boven klimt en heel vlug beneden bent. 


En aangezien ons nieuwe huis ook bovenaan staat, leek het ons een goed plan om op de plek van het binnendoor weggetje een degelijke betonnen trap te maken. We hadden maar een week te tijd, maar op zich moest dat te doen zijn. Dus hulp ingeschakeld, beton en betonstenen besteld en het uitgraven kon beginnen. Terwijl de mannen buiten aan het uitgraven waren, was ik binnen lekker wat aan het rommelen. Iedereen happy. Totdat ik ineens een heel hard gedonder hoorde. Ik denk: he bah nee, begint het nu te onweren? En ik loop nieuwsgierig naar buiten. Het eerste wat ik zie is een berg stenen op een plaats waar die normaal gesproken niet horen te liggen. Ik zie Mario en zijn hulp bovenaan de toekomstige trap staan en schrik me een hoedje! Wat is er gebeurd, vraag ik aan hun? Ja, zegt Mario, er zijn wat stenen naar beneden gekomen. Ik kijk naar de nok en zie dat er een stuk van de oude lemen muur naar beneden is gevallen.
 

Gelukkig staan de mannen boven, voor hetzelfde geld hadden ze onder de stenen gelegen…. Maar ze waren net boven aan het werken…..Wat nu te doen? Crisisoverleg. Hier moet professionele hulp aan te pas komen. Dus ik word op pad gestuurd om te gaan vragen wie hiervoor de aangewezen persoon is. Ik loop naar de andere kant van het dorp en kom zo bij János terecht. Hij vertelt mij dat er in ons eigen dorpje een goede specialist  is, lees metselaar. Hij is wel heel duur ( voor Hongaarse begrippen dan), maar dan heb je ook wat. Met een telefoonnummer op een stukje papier loop ik weer naar huis. Daar aangekomen, blijkt dat onze hulp die specialist ook goed kent…. Had dan gezegd, kan ik niet nalaten om te denken. Afijn de specialist word gebeld en die beloofd om ’s avonds langs te komen. Omdat de mannen nu niet verder kunnen met de trap, gaan ze aan een ander klusje beginnen. Het afbreken van de anderhalve muur die eens een onderdeel was van de zomerkeuken. Het ding stoort mij al zo lang omdat het mij mijn uitzicht over de heuvels ontneemt als ik in de keuken zit. Tja. Maar die anderhalve muur diende als houvast voor een stopcontact en drukknop voor de waterpomp. Daarom was het nog nooit afgebroken, en helaas nog nooit weggespoeld J Maar nu zou het dan toch gaan gebeuren! En al na een half uurtje lag het geval om en konden de stenen opgestapeld worden, om te bewaren voor een volgende klus. 



Voor het stopcontact en de drukknop voor het water werd een mooi Hongaarse oplossing bedacht; van afvalhout werd een prachtig asymmetrisch kastje getimmerd. Een stukje zeil (natuurlijk) erop tegen het hemelwater en het geval kon op een acacia paal  geschroefd worden. Zo dat kan weer 10 jaar mee. Nem problem. Ondertussen was ik verder gegaan in het nieuwe huis. De keuken moest nog afgewerkt worden, dus heb ik de laatste tegeltjes gelijmd en gevoegd. Het aanrechtblad gekit en plintjes geplaatst. 


Maar ondertussen heb ik samen met hulp van buitenaf, ook nog de woonkamer en de kamra leeggehaald. 
Want mijn broertje uit Zweden komt deze zomer met zijn gezin naar Torvaj, en die logeren met zijn allen in het nieuwe huis. En dan wil ik graag dat het bewoonbaar is. Dus een keuken met stromend water, een werkend toilet en een bad dat niet alleen dienst doen als wasmand. Maar een week is dan toch echt veels te kort en moet ik met deze missie verder gaan in de weken voordat mijn gasten arriveren.
Op dinsdagavond kwam de specialist langs, en die constateerde dat er toch wel veel werk verzet moest worden, voordat we een dichte muur en een betonnen trap zouden hebben. Sok munka! Maar hij had eigenlijk geen tijd…. Hij zat de hele week vol. Maar gelukkig snapte hij wel dat wij een groot probleem hadden. Want aangezien wij een lemen huis hebben en leem de eigenschap heeft om te veranderen in natte klei als het in aanraking komt met water, was er wel enige haast geboden. De verhalen van weggespoelde huizen zijn er in overvloed. De voorspellingen waren ook niet zo gunstig voor ons, er zou regen aankomen. Getver. Dus de lieve man kwam op woensdagavond terug om de eerste laag beton te storten voor de binnenmuur. 


En op zaterdag is hij begonnen met het metselen van de muur. Die stond er zo, want dat schiet lekker op met die grote blokken. 


Eigenlijk zouden wij deze dag teruggaan naar NL, maar we hadden besloten om het nog een dagje te rekken. En maar goed ook, want er kwam toch echt veel kijken bij de trap. Er moest veel meer beton en betonstenen besteld worden. Het binnendoor trapje, word nu een trap met grandeur J een grote massieve betonblok met treden, haha. Och in Hongarije zweren ze bij beton, dus wij passen ons aan. Lekker gemakkelijk, geen onkruid wat er tussen gaat zitten. En gemak dient de Nederlandse mens in Hongarije. Maar nou was het zo dat ons huisje niet haaks staat op de wijnkelder met aangrenzend gastenverblijf. Gek dat we daar niet van opkeken…. Dus de trap zou ook niet helemaal haaks kunnen worden. Jeetje wat maakt ons dat nou uit, ik wil gewoon sneller naar boven kunnen zonder dat ik naar beneden val. 


En zolang als de meister (Mario) nog in buurt is, blijven ze maar vragen stellen. Hoe hoog mogen de treden zijn? Waar precies met de trap uitkomen? En bovenaan de trap moet nog een klein trapje komen, want we moeten daar ook nog de deur in kunnen gaan. Snap je het nog? Nou ik niet in eerste instantie. Maar we moesten nu toch echt vertrekken hoor, het was echt de hoogste tijd. Met de belofte dat we binnen een paar dagen foto’s krijgen hoe de bouw vordert nemen we afscheid. Met een dubbel gevoel rijden we Torvaj uit, nog even genieten van de mooie klaprozen die Hongarije in deze tijd van het jaar sieren. 


We zijn blij dat het uiteindelijk toch nog goed gekomen is en dat er geen gewonden zijn gevallen. Maar ooo wat is het moeilijk om werk uit handen te geven in de hoop dat de beloftes ook nagekomen worden. Wordt vervolgd.

Groetjes,

Marti