Dag 5: Wat een geluk dat het vandaag een stuk minder warm is, want dat kunnen zwemmen laat nog even op zich wachten… we hebben nl. weer een probleem met water! Wij zijn nl. niet aangesloten op de waterleiding, maar hebben een heel diepe put in de tuin waaruit wij ons water oppompen. Meestal dan, want we hebben nog al eens problemen daar mee. Vandaag ook weer. Het zwembad was mooi aan het vollopen toen de pomp er ineens weer mee stopte. Mario heeft van alles geprobeerd om hem weer aan de praat te krijgen, maar vooralsnog is het niet gelukt. Dus nu staat er een laagje van zo’n 30 cm. in het zwembad. en dat is erg weinig om te zwemmen. Om af te koelen is het genoeg als je plat op je rug gaat liggen, maar verder is het niet veel. Morgen gaat Mario weer verder kijken of hij de pomp weer werkend krijgt. Ik zei al: ”Zullen we maar waterleiding aanvragen?” Maar daarop kreeg ik een beetje gemompel als antwoord. Verder zijn we vandaag naar Siófok geweest om te gaan kijken naar een soort van aanrechtblad voor in het zomerkeukentje. Maar de 2ehands winkel waar we wilden gaan kijken bleek op zaterdag gesloten. Behalve toen we op de terugweg er weer langs kwamen stond de poort open en was er iemand aan het klussen. Dus wij snel even rondgekeken, maar helaas had die niet wat wij zochten. Dus nu ga ik zelf maar es iets bedenken wat als aanrechtblad kan dienen. Een paar mooie dikke planken bijvoorbeeld…Ik zal er morgen mijn lichte eens over laten schijnen. We zijn ook nog even (2 uurtjes) bij de Mac geweest om de mail binnen te halen en om een blog te plaatsen. En druk dat het daar was! En dan zitten wij daar op ons gemak, met ieder een eigen laptop, een menuutje naar binnen te werken. Om vervolgens na een uur te zeggen: ”Ik heb eigenlijk wel zin in een ijsje, jij ook?” En dan zijn die 2 uurtjes zo voorbij ... Toen we in Tab bij de nieuwe rotonde kwamen, zagen we op het mooie nieuwe bord dat er nog een weggetje meer aangegeven stond naar Torvaj.
Nou wisten wij wel dat er nog een weg/pad naar ons dorpje loopt, maar wij hadden die nog nooit gereden. Maar nu dacht Mario: Ik zal nu toch eens dat weggetje nemen. Nou dat hebben we geweten! De eerste honderd meter waren verhard en toen ging het over in een zandpad. Maar dan ook nog een heel smalle waar je dus echt geen andere auto tegen moet komen!
Maar wat was het mooi! Echt, die kleuren van de lucht, de pasgemaaide velden en het groepje koeien wat er rondliep. Prachtig gewoon! En het was nog korter ook. Maar dat zo’n zandpad aangegeven staat op de rotonde… Maar ook dat is Hongarije.
Dag 6: vanmorgen werd ik om 5:48 gewekt door mijn telefoon. Een sms’je van mijn dochter. Ze vind het niet leuk meer en wil zo snel mogelijk naar huis. Och meisje toch, hoe moet dat nu? Het liefst zou ik naar je toe komen en al die stouterikken een klap voor hun kop geven. Maar je bent 21 jaar en op vakantie in Portugal met vrienden. Dus dat zal en kan ik niet doen, om meerdere redenen. Maar o was is het vervelend als je zo’n berichtje krijgt. Want het is en blijft toch mijn meisje. En ik vind het ook zo sneu, ze heeft hard moeten werken om deze vakantie te kunnen betalen. En dan valt het zo tegen! En niet het land, dat vind ze prachtig, maar haar ‘vrienden’ hebben een heel andere voorstelling van vakantie vieren. Maar gelukkig voor haar en voor mij, komt ze over een week naar hier toe! En dan gaan we hier lekker vakantie vieren. Maar eenmaal wakker vanmorgen hoorde ik de regen tegen de rolluiken tikken. Hè bah! Eergisteren klaagde ik nog dat het veel te warm was. Gisteren was ik blij dat het een stuk minder warm was, maar vandaag is het nog 10 graden kouder geworden! De thermometer geeft 16 graden aan, en dat is koud. Het waait stevig en het miezert… Mario ligt plat op zijn buik in het gras, in een poging om de pompen weer werkend te krijgen. De grote pomp doet het intussen weer, maar de kleine lijkt wel doorgebrand. Hij gaat er een schroevendraaier bijhalen… En ik, ik vind het echt weer om binnen aan het werk te gaan. Dus besluit ik om verder te gaan met het stuken van de muren in het zomerkeukentje. Muziekje erbij en er kan mij niks gebeuren. Zo ben ik op mijn gelukkigst, lekker aan het klussen en Porcupine Tree keihard in mij oren. Heerlijk vind ik dat. Lekker in mijn eigen coconnetje. Als ik de grote muur af heb, is het 15:00 uur. Een mooie tijd om te stoppen en naar Igal te gaan naar het thermaalbad. Het is tenslotte ook vakantie. Dus dat doen we dan ook. En normaal gesproken vind ik het thermaalbad in de zomer veels te warm, maar met 16 graden is dat juist heel fijn! Lekker schoon geweekt en rozig van het warme water, gaan we naderhand nog een hapje eten bij Ildikó in Igal. Dit restaurantje zit aan een onopvallende weg en als je het niet weet is het bijna niet te vinden. Maar wij zijn daar in mei geweest met Han en Pálinka en die gaan daar regelmatig eten. Wij vonden het daar zo lekker, dat we er vandaag weer naartoe gingen. En zo is er alweer een mooie dag voorbij…
Dag 7: Vanmorgen ben ik weer verder gegaan met het stuken van de muren, en het is nu bijna af. Allen nog wat randjes bijwerken en dan kan ik morgen aan het schilderen gaan. Mario is (alleen!) naar Siófok geweest om een nieuwe pomp te gaan kopen. Want de grote pomp doet het inmiddels weer goed, maar het kleine pompje kreeg hij niet meer gemaakt. Dus maar weer een nieuwe, het lijkt wel of die dingen maar een jaar mee gaan…. Vanmiddag zijn we op bezoek geweest bij Han en Palinka. Maar jammer genoeg moesten we binnen zitten. Want het is vandaag koud en het regent. Jeetje wat ben je dat snel beu. Hopelijk duurt dit niet te lang. Want volgende week komt de jeugd. Ik denk dat ze met 7 man sterk zijn. Eerst was het de bedoeling dat alleen onze kinderen zouden komen. Maar Menno vroeg een tijdje geleden of het goed was dat zijn vrienden weer bij ons kwamen logeren. Nou moet je weten dat ik een tijd geleden geroepen heb, dat ik deze zomer geen gasten wilde ontvangen, alleen mijn eigen kinderen. Maarja ik vond het vorig jaar wel heel gezellig met de jongens hier. Ik zeg tegen Menno, dat ik het eerst met Manon moet overleggen. En zij zegt:”op zich vind ik het wel gezellig, hoe meer mensen, hoe leuker.” Maar ik twijfel nog, 5 jongens en 1 meisje, is dat wel leuk? Van de andere kant, de jongens hebben al wel een vliegreis geboekt en verder nog niks. Dus vraagt Menno aan mij of ze ‘alsjeblieft’ toch bij ons mogen logeren….. ja en da menneke kan ik moeilijk iets weigeren.. en dat weet hij! Dus ga ik het anders spelen. Op zich mag het wel, maar we hebben niet dezelfde auto als vorig jaar. Die was een stuk groter. Dus met vervoeren word het al lastiger. Maar Menno zegt dat ze met het openbaar vervoer naar hier toe komen. En dat ze zelf tentjes meebrengen. Zie je het al voor je? dan zeg ik tegen Menno dat ik wel een keer een dagje alleen met mijn eigen kinderen op stap wil. Ook dat begrijpen ze, zegt hij. Geen probleem. Jeetje ze zijn wel erg meegaand. En toch blijven Mario en ik twijfelen. Tot Manon belt vanuit Portugal. Of het goed is dat Julia met Manon meekomt naar Hongarije? Want dat lijkt hun alletwee zo gezellig. Kan dat, mama? Snel ga ik nadenken. Dan kunnen de jongens op het grasveld in tenten en de meisjes samen in de caravan. Ik zie het al voor me. Lijkt me echt keigezellig! Begint het een beetje op een camping te lijken. Ik zeg tegen Manon dat dat natuurlijk mag, geen enkel probleem! Julia moet het nog wel even aan haar ouders vragen, maar van ons mag het. Dus zo zijn we op het getal van 7 kinderen belandt! Maar nu even terug naar Han en Palinka. Nadat we een lekker warm kopje koffie en thee hebben gedronken, stelt Palinka voor om bij de camping van Esther te gaan kijken, naar camping Jó Napot. Lijkt ons heel leuk, dus dat gaan we doen. Maar ondertussen is het echt gaan gieten, en moeten we een jas meenemen. Als we in Kisbárapáti aankomen stopt de auto van Han voor een mooie tanya, met daarop in grote letters: Jó Napot. Hier moet het zijn, alhoewel je aan de voorkant van het huis niet kunt zien dat zich hier een camping bevindt. Palinka stapt uit om de poort open te doen en wat ik dan zie, overtreft mijn stoutste verwachtingen! Het is een mooie, gezellige camping met een prachtig uitzicht.
En dan regent het vandaag, moet je nagaan hoe het is als het lekker weer is! Je kunt er met je eigen tent of caravan staan, maar ze verhuren ook een caravan, een chaletje, heel aparte ronde tenten (mongoolse ger) en er zijn ook 2 appartementen. En dan is er ook nog een klein restaurantje, een heeeeeel gezellig cafeetje, een chalet wat helemaal vol staat met speelgoed, waar de kinderen dus fijn kunnen spelen.
Je kunt er ook boeken en spelletjes lenen. Er is een tafelvoetbalspel, airhockey en niet te vergeten een zwembad, compleet met zandstrandje!
Dag 8: Vandaag zijn we thuis gebleven en hebben gewoon hard gewerkt! Ik heb de muren vandaag af gekregen, ze zijn nu gestuukt en kunnen morgen geschilderd worden. Ik heb ook nog het kozijn van de douche in de grondverf gezet. En ook nog gekookt en afgewassen. Mario heeft het nieuwe pompje aangesloten wat hij gisteren gekocht heeft. En die doet het zo goed, dat in de loop van de middag het water op is…. de put zal wel niet leeg zijn, maar voor zover de pompen kunnen komen is het op. Ja nu is het zwembad bijna vol en nu kunnen we niet gaan douchen. En ik vind het water van het zwembad nog te koud om daar nu in te gaan. Verder heeft Mario ook al vast een hoop stenen gezocht voor de muurtjes te metselen voor de zomerkeuken. Want ook dat wil ik morgen gaan doen. Ik wil eigenlijk dat het zomerkeukentje klaar is, als de jeugd hier zondag arriveert… Want dat komt er niet veel meer van, heb ik zo’n donkerbruin vermoeden.
Groetjes, Marti
