Over het zwembad dat niet af is

We hadden slechts èèn doel voor ogen, deze korte vakantie, en dat was het zwembad afmaken.

Nou en dat is dus niet gelukt. Is wel jammer, want anders was het zwembad nu echt klaar geweest.. Want we gingen voortvarend verder waar we de vorige keer gestopt waren. Dat betekende dat de vloer van drukvaste platen verder gelegd moest worden. Gelukkig was het niet zo warm als de vorige keer, en konden we lekker in het zonnetje doorwerken.

Onderweg naar ons plekje in Torvaj, zagen we trouwens dat in de 2 weken dat we in NL waren geweest, de meeste bomen blad hadden gekregen. Ook stonden er al verschillende fruitbomen in bloei. Onze grote oude kersenboom stond er ook prachtig bij!

Dat werd ons toevluchtsoord voor als het te warm werd. Daarboven heb je ook een prachtig uitzicht over het dorp. Ook zagen we dat ons harde werken van de vorige keer echt al nut heeft gehad, want daar onder de kersenboom kon je al goed zien wat een mooi geheel alles gaat worden… De 2 aparte huizen met hun aparte grondstukken gaan steeds meer één geheel vormen. En dat is precies wat we voor ogen hadden toen we het buurhuis erbij kochten.

Toen de platen er eindelijk in lagen, konden we beginnen aan de stalen wand. Maar om dat klusje met zijn 2en te klaren, dat ging dus echt niet lukken. Maar gelukkig kregen we bezoek in de vorm van Martine en John. En dat zijn bepaald geen mietjes, maar net als wij superklussers, hahaha. Dus toen zij spontaan hun hulp aanboden, stond de wand in een uur of anderhalf. Kijk nu begon het al op een zwembad te lijken.

Maar we konden de volgende dag niet verder gaan, want toen was het Koningsdag! En iedereen die mij een beetje kent, weet ik dat ik een grote fan van het koningshuis ben. Dus die dag werden de rood-wit-blauwe vlaggetjes op gehangen en werd de Nederlandse vlag gehesen. Omdat we nog geen vlaggenstok daar hebben, moest een afgezaagd acaciaboompje die schone taak op zich nemen. He wat fijn zeg. Ik word daar altijd zo blij van! De buren vroegen al wat er bij ons aan de hand was. Als je dan uitlegt dat wij Koningsdag vieren, kijken ze ons aan of we ze niet alle zeven op een rijtje hebben.

Ook de Belgen kennen dit niet, verteld Martine ons. Kijk en dan ben ik zo blij dat in gewoon Nederlandse ben. Hoe graag ik ook in Hongarije ben en hoe gelukkig ik me daar ook voel, in mijn hart blijf ik altijd een Nederlander. Ik ben een Hongaar met een Nederlands hart, of was het nou andersom?... Afijn zoiets was het iig. Komt er op neer dat ik eigenlijk liever in Hongarije ben, maar dat ik in Nederland ook gelukkig ben. En ik zeg altijd tegen iedereen, verloochen je afkomst niet! Ook al weten we zoveel te mopperen over ons kikkerlandje, blijf trouw aan je afkomst. Ik erger me groen en geel aan al die Nederlanders die nu in het buitenland wonen en niks doen als Nederland zwart maken. Kijk dat je niet gelukkig hier bent en daarom je heil elders zoekt, dat kan ik me heel goed voorstellen. Misschien doen wij dat ook nog ooit, dus dat snap ik echt heel goed. Maar het is toch niet zo, dat in Nederland alles slecht is en in het nieuwe thuisland alles perfect is? Dan kan gewoon niet. Ieder land heeft zijn min- en pluspunten. En dat de weegschaal soms verder doorslaat naar de ene kant, ja dat is logisch. Maar vergeet alsjeblieft dit niet; als je wiegje niet in Nederland had gestaan, had je ook veel minder kansen in het leven gehad. Zo dat moest ik even kwijt.

Maar het mooiste van alles was toch wel dat wij Koningsdag mochten vieren op de Nederlandse ambassade in Budapest. John en Martine vroegen mij of wij zin hadden om met hun mee te gaan. Nou wat denk je zelf, natuurlijk hadden wij daar zin in! Speciaal voor de gelegenheid hadden wij iets van oranje kleding meegenomen uit NL. En zo zat ik die morgen in vol ornaat te genieten van ‘Koningsdag nieuwe stijl’ op tv in Torvaj. Toen het bijna afgelopen was, kwamen John en Martine ons ophalen om naar Budapest te gaan. We hadden besloten om op de heenweg lekker te gaan eten. Bij een leuke Csárda die ik 2 jaar geleden had ontdekt met mijn badmintonvriendinnen. Het ligt aan een klein vismeertje in Tordas. Dit was een pareltje was zij ook nog niet kenden, dus dat maakt het extra leuk. 

De kikkers kwaakten keihard toen wij uit de auto stapten. 

Na een korte wandeling over het erf gingen we zitten voor een echt Hongaars gerecht, ördöglángos. Het was geweldig lekker! En dat is geen gewone lángos, maar echt een soort van dubbelgevouwen aardappelkoek gevuld met ragout en zure room. Je moet het maar eens opzoeken. Echt keilekker. Dus voor degene onder ons die wel eens over de m7 rijden, het is echt een aanrader.

Er werd nog volop gebouwd in het park

En toen onze buikjes gevuld waren gingen we verder naar Budapest. Omdat de receptie pas om 19:00 uur begon zijn we eerst naar de burcht van Buda geweest. 

Via een hele mooie ingang met een statige wenteltrap kom je dan in de kasteeltuinen. Die zijn echt prachtig mooi opgeknapt. Volgens mij is het nog niet helemaal klaar, maar het is nu al de moeite waard om naartoe te gaan. 

Je moet verschillende trappen op, maar dat is geen straf. Want onderweg is er zoveel moois te zien en als je dan boven bent hebt je een prachtig uitzicht over Pest. 

Zie je daar die gele varende bus?

Het was echt de moeite waard, zo mooi was het.

Hierna gingen we nog even shoppen en een lekker ijsje eten. De mannen vielen wel op in hun oranje shirts.

En toen was het dan eindelijk zover dat we naar de ambassade konden gaan. Ik was vol verwachting. In een buurt waar meerdere ambassades bij elkaar staan, stond het prachtige gebouw. Omdat we een beetje te vroeg waren moesten we wachten tot de bobo’s weg waren en toen mocht het pleps zich in de tuin begeven. Wij dus.

Boven bij het gebouw had je een prachtig uitzicht over de stad. En de eerste die ik daar zag waren Katinka en haar man. Ik ken Katinka van haar blog die ik al jaren volg, maar ik had haar nog nooit in levende lijve ontmoet. Heel leuk om elkaar even gesproken te hebben! We liepen verder en kwamen bij een stand van KLM. Of we op de foto wilden. Ja hallo, het was gratis, dus natuurlijk willen we dat. We mochten uitkiezen met wie we op de foto wilden. Met de piloot, met een oud vliegtuig of op het trapje met de stewardessen. Dat leek ons wel leuk, dus daar gingen we voor. Nouja het is een keistomme foto geworden, maar ik laat hem toch even zien…

De hele tijd kwamen er Nederlandse hapjes voorbij, zoals bitterballen haring en blokjes kaas. 

De tafels waren versierd met tulpen. Het was echt heel leuk om een keertje mee te maken, maar ik hoef niet ieder jaar terug… het is vooral eten en buurten. En dat zijn 2 dingen waar ik goed in ben, maar dat kan ik in het huisje op de heuvel net zo goed….. Ik voel me toch altijd een beetje ongemakkelijk als het wat formeler wordt. Dan gooi ik mijn kont tegen de krib. Ik hou gewoon niet van opsmuk. Maar ik heb echt genoten van deze avond, als was het maar om het leuke gezelschap en om het prachtige gebouw met het werkelijk fenomenale uitzicht! Weer een ervaring rijker.

 Ja en de volgende dag was het weer business as usual. We moesten weer aan de slag anders kwam dat zwembad nooit af. Het eerste wat nu moest gebeuren was de rand erop maken. En dat verliep eigenlijk vlotjes. Daarna kwam het grote moment dat de liner erin kon. En dat was nog wel even een dingetje. Want omdat het een 2^e hands bad was, zaten we natuurlijk met een gat in de liner. Het gat van de skimmer. De meneer die ons het zwembad verkocht had ons gewaarschuwd dat we de liner niet konden hergebruiken. Hij had al een adres gezocht waar je een nieuwe liner kon bestellen. Maar eigenwijs als wij zijn, wilden wij het toch gaan proberen. Toen we de liner uitvouwden op de grond zag Mario al meteen dat we een groot probleem hadden. Wij waren op een andere plek in de rails begonnen met het uitzetten van de stalen wand. Dat betekende dat het gat in de liner voor ons op de verkeerde plek zat. Pfff wat nu. Na de nodige verwensingen hadden we een oplossing bedacht. We zouden het gat in de wand dicht gaan maken met een plaatje een het gat in de liner gebruiken en op die plek een nieuw gat in de wand maken. Kun je het nog volgen? Een goed idee wat dus absoluut niet ging werken. Maar daar kwamen we 3 uur en heeeeel veel liters water pas achter. We hingen de liner over de rand en klemden alles vast. Trots waren we dat we dit met zijn 2en deden. Want in de beschrijving stond dat je minstens met een man of 10 moest zijn. Het begin verliep voorspoedig en blij stuurde ik een foto naar de kinderen met de tekst: het water loopt! 

We hadden er 2 slangen in hangen. Eentje was aangesloten op de waterleiding en de andere op onze put. Langzaam maar zeker begon er een laag water in te komen. 

De liner ging er mooi strak in, iets waar we een beetje bang voor waren. Maar toen. Toen begon het gekloot. Kijk zo’n liner kan heel veel hebben. Hij is ontzettend flexibel en geeft heel goed mee. Maar omdat er zoveel kracht opstond werd het gat van de liner steeds groter. En groter en groter. Het was van origine een langwerping gat, maar toen was het een vierkantig gat geworden. En toen het ook nog begon te scheuren zagen we in dat het niet ging werken. De kranen werden uitgezet en dat was het dan. Project 2^e hands liner hergebruiken was mislukt. Dus er zat niks anders op als te stoppen en een nieuwe liner te bestellen. Dat betekent wel dat het zwembad nog ruim 2 maanden moet wachten en dat we het van de zomer pas af kunnen maken. Jammer maar het is niet anders. Hopelijk staat alles nog als we de volgende keer terug komen.

Door deze tegenvaller hadden we wel de tijd om naar de Tabi Majális te gaan. Dit wel een soort falunap. Er stond natuurlijk een hoop te eten en drinken. 

Er waren boogschutters aanwezig en in het midden van het veld stond een grote meiboom. 

Ik snap echt niet waarom er ook een tandartswagen stond… Hij stond wel heel ver van de snoepkraam vandaan, haha. Ook was er een klein kermisje voor de kleintjes in de vorm van een springkussen, een zweefmolen en een draaimolen. 

We hebben onze ogen uitgekeken naar de laatste 2. Dat zoiets nog bestaat en dat het nog werkt ook nog! Geweldig!! Het zag er zo nostalgisch uit dat ik dolgraag zo’n zweefmolen in de tuin zou willen hebben. Hongarije blijft ons nog steeds verbazen....

We hadden nu ook mooi de tijd om nog een rolluik op te hangen. Maar iets wat normaal een uurtje kost, kost bij de superklussers een dag. Een hele dag zijn we met dat rot rolluik bezig geweest. Eerst moest er een fatsoenlijke vensterband gemaakt worden. Nouja dan ben je alweer eventjes verder. En dan blijkt dat het raam schots en scheef is… Hadden we natuurlijk kunnen weten. Dus er moest eerst nog gekapt en geschuurd worden voordat de bak er een beetje in paste. Maar uiteindelijk is ook dat gelukt en hebben nu 3 kamers rolluiken. Die o zo lelijke maar o zo handige dingen.

Het was maar anderhalve week dat we daar konden verblijven, maar we hebben een heerlijke tijd gehad. Maar we moesten wel naar NL omdat onze dochter naar huis kwam! Ja eindelijk kwam ze naar huis. Mijn kind dat ik zo ontzettend gemist had. Na 20 maanden reizen met haar vriend kwamen ze weer naar Rooi. Alletwee mijn buurvrouwen waren zwanger van een dochter, maar ik had hetzelfde gevoel als zij. Zonder het maagzuur dan. Het voelde echt alsof ik mijn dochter weer terug kreeg. 20 maanden was echt te lang. En nu is ze er weer en het voelde meteen alweer heel vertrouwd. Ze hebben een geweldige tijd gehad en het samen goed overleefd en dat is toch het allerbelangrijkste, dat ze samen gelukkig zijn.

Groetjes, Marti