4 Vrouwen op reis

Eindelijk was het dan zover. Ik zou met mijn beste vriendin en met onze dochters op reis gaan naar Torvaj. Ik heb al eens uitvoerig over haar geschreven in mijn blog van juni 2013. Daar staat ook in dat we elkaar toen bijna 25 jaar kenden. Ondertussen zijn daar nog 2 jaartjes bij gekomen en daarom hadden wij besloten dat het hoog tijd werd om deze mijlpaal te vieren. Ze was in 2013 al bij ons in Torvaj geweest, maar haar dochter was er nog nooit geweest. Dus leek het ons een keigoed plan om met zijn 4-en, zonder mannen, naar Torvaj te gaan.

De laatste keer dat ik met Mario in Torvaj was, had hij mij een paar keer uitgelegd hoe alles in zijn werk ging. Hij deed mij voor hoe ik de hoofdkranen voor het water open moest draaien. Het gas dat kende ik al, van een paar jaar geleden toen ik ook zonder Mario maar met de badmintondames in Torvaj was. Alleen hadden we toen nog geen waterkranen, dus daarom moest ik nu goed opletten. Mario legt het uit alsof het een makkie is, dus ik ga ervan uit dat het wel goed komt. Maar als eerste moet ik overal de stroom aanzetten. En tig verlengsnoeren in stopcontacten doen. Koelkasten aanzetten. Diepvries aan voor ijsblokjes voor in de wijn. Uiteraard zijn de ijsblokjes niet gebruikt…  Maar de volgorde van dit alles was heel belangrijk, dus maakte Mario op mijn verzoek een lijst met wat ik moest doen en in welke volgorde.

Gewapend met de lijst en een kleine handbagage gingen we maandagmorgen op weg. De vlucht verliep soepel op de landing na. Ik denk dat de piloot een beetje zat te suffen, want toen we de Hongaarse bodem raakten, stonden we vrijwel meteen stil. Iedereen schoof voorover in het vliegtuig en keek rond van, wat was dat nou? Maar hij kon nog net de bocht halen en taxiede ons veilig richting aankomsthal. Viktor van de autoverhuur stond al op ons te wachten. We waren helemaal uitgelaten toen we aan de autorit richting Torvaj begonnen. Manon zou rijden, maar eerst nog even langs de Tesco voor de noodzakelijke boodschappen. Omdat we besloten hadden dat er deze week niet gekookt zou worden, bestonden onze boodschappen uit broodjes en drank. 

Toen we daar weer vertrokken, vroeg Manon aan mij of we goed reden. Ik wist het niet… er waren wel dingen die mij bekend voorkwamen, maar ik wist het echt niet. En eerdat die navigatie eens opgestart is, zijn we al halverwege Roemenië. Dus mijn Ipad erbij gepakt en toen hadden we de weg zo gevonden. Wat is het toch erg als je al zo vaak ergens geweest bent en je weet nog steeds de weg niet. Dat komt omdat ik nooit rij en daarom ook helemaal niet op de weg let. Dat was vroeger wel anders. Ik was altijd de kaartlezer en dan ging eigenlijk altijd goed. Als we op vakantie gingen, eerst langs de ANWB voor de laatste routekaarten. We hebben de mooiste plekjes ontdekt en over de meest gevaarlijke en spannende weggetjes gereden. Dat is wel jammer nu, met navigatie kom je toch veel minder op dat soort weggetjes…

Afijn, toen we in Torvaj aankwamen, was het eerste wat ik deed, naar het zwembad lopen en kijken of alles nog heel was. Dat was gelukkig het geval. Er was niks veranderd, behalve dat er nog meer water in het zwembad stond dan toen wij vertrokken, en het was groen geworden. Het gat van de skimmer was nog verder uitgescheurd. Ook liep ik een rondje over mijn erf en zag toch mijn tevredenheid dat het graszaad overal uitgekomen was. De plekken kleigrond waren mooi bedekt met een vers laagje gras. Snel even wat foto’s maken voor Mario en naar hem sturen, want hij was natuurlijk erg benieuwd…

En toen moest ik de lijst gaan afwerken. In Hongarije zijn de nutsvoorzieningen allemaal buitenshuis. Eerst maar eens beginnen met het gemakkelijkste; de stroom. Het luikje aan de buitenmuur herbergt het stroomkastje, dus dat is gewoon een kwestie van een knopje omzetten en we hebben stroom. Maar dan moet het water aangesloten worden. Op de lijst staat: “Huis 1: Water aanzetten door in de nieuwe hoofdput de kranen open te zetten (2 kranen moeten een kwart slag gedraaid worden, staan dan in dezelfde richting als de leiding). Hiervoor moet je echt via het trapje de put in! Huis 2: Ook hier geldt dat de kranen dicht staan in het huis, maar even controleren.
Dan bij de poort in de put (ton) de hoofdkraan (hier is het er maar eentje) openzetten.
Hiervoor hoef je niet de put in, kun je als het goed is zo bij. Moet je wel op de grond gaan liggen en lange armen hebben.” Ik ga met huis 2 beginnen en doe het deksel van de ton, waarin zich de hoofdkraan bevindt. Het eerste wat ik zie zijn een paar naaktslakken die op het deksel en langs de ton kruipen. We staan een tijdje naar de kraan te kijken maar hij draait niet spontaan open. Wie offert zichzelf op en gaat tussen de slakken liggen? Juist, niemand. Komt nog bij dat je wel armen van anderhalve meter lang moet hebben wil je erbij kunnen zonder je hoofd helemaal in die ton te stoppen. Dan krijg ik een geniaal idee, ik vraag Feri gewoon. Die wil vast wel 4 dames is nood helpen. En dan doet hij, de lieverd. Hij springt behendig in de ton. Maar hij past er maar net in en hij krucht en steunt als hij moeizaam de kraan opendraait. Wat een opluchting zeg! Anders hadden we geen water gehad bij dit huis. De hoofdkraan bij huis 1 is vrij nieuw en heeft een normale put met trapje. Dat durf ik wel aan hoor. Maar als ik het deksel optil, zie ik dat er toch wel heel veel spinnen in zitten. Dus toch maar eerst een veger erbij pakken en een keer rond doen om de meeste spinnen en webben te pakken. Als dat gebeurt is stijg ik naar beneden. Ik voel me zo stoer dat ik dit gewoon doe! Maar niemand die het ziet, want de andere dames zijn binnen spinnen aan het vangen. Ja als je er een paar weken niet geweest bent, zitten er toch weer veel spinnen. En aangezien de jonge dames dan niet durven te slapen, zijn ze eerst aan de slag gegaan met de stofzuiger. Ik hoor niks anders als: iiieeekk, he bah, getver, afgewisseld met hoge gilletjes. Na een tijdje blinkt alles en ruikt het een beetje frisser. Het enige wat ik nu nog moet doen is de gaskraan open zetten bij huis 1. Huis 2 heeft geen gas, dus das gemakkelijk. Mario heeft me gewaarschuwd voor wespen omdat er altijd wespennesten onder de kap van de hoofdkraan zitten. Ik doe heel voorzichtig en de kraan gaat open. Effe binnen testen, maar het gasfornuis doet het niet. Dat betekent dat er lucht in de leiding zit. Koken doen we niet, maar de dames hebben eieren gekocht en willen daar dus iets mee doen. Of het nou koken of bakken is, gas hebben ze in ieder geval nodig. Dus moet de kap eraf want ik moet die knop van de ontluchter uittrekken. Voorzichtig haal ik het touwtje eraf wat de kap bijeen houdt. En dan gaat het razendsnel en ben ik gestoken in mijn arm. #^*#@$>< dat doet verrekkes zeer. Maar ik moet nog wel de knop uittrekken. Binnen zet José zo’n zuigding op mijn arm en nadat ik een calciumtablet heb ingenomen, is de pijn snel voorbij. Hongaren hebben altijd calcium bruistabletten in huis voor als ze gestoken worden. En het helpt echt fantastisch! Als ik dan ook nog de boiler aangezet heb, ben ik klaar met de nutsvoorzieningen en kunnen we gaan genieten.

Iedereen die bij ons in Torvaj komt moet A: op de foto voor ons huisje en B: boggelen. En boggle is een spelletje wat 30 jaar geleden op tv kwam en waar ook een gezelschapsspelletje van gemaakt is. 

Wij spelen dat al tig jaar, ook op de camping toen we nog gingen kamperen. Dus de eerste dag al zeiden we tegen Mijntje en José, we gaan vanavond wel boggelen. Wat is dat, is dan altijd de eerste reactie. Nou een leuk spel. Dus iedere avond als we zijn wezen eten komt het boggle spel tevoorschijn. En jawel hoor na een paar rondjes hebben we er weer een fan bij. 

Dus de volgende dagen gaat het spel mee naar het bad in Igal en naar Balatonföldvár. Want we hebben best heel lekker weer gehad die dagen. 

Het water is nog wel een beetje koud...

Lekker lángos eten, hoort er natuurlijk ook bij.

Met uitzondering van woensdag, toen waaide het zo koud… Er waren gewoon golven op het meer.

Margit was blij dat wij er weer waren en ze liet ons trots de ganzen van Feri zien. Och wat een leuke beestjes zeg, ze waren zo hard gegroeid. Als ik er tegen praatte, kwebbelden ze vrolijk terug. 

Totdat eentje begon te happen, Margit zei, dat zal wel een jongen zijn. ik denk dat ze de volgende keer wel zullen waken en dat je er dan niet meer zo dichtbij kunt komen. Of ze liggen dan al in de diepvries. Als een volleerde hoedster joeg Margit de ganzen met een bezem het nachtverblijf in. Omdat Feri meestal ’s nachts werkt, is dat Margit haar taak geworden. Ze zegt dat ze 4 huizen heeft om bij te houden. Eentje van haar zelf, van Feri en de 2 huizen van ons. Gelukkig lacht ze erbij… Waar zouden wij toch zijn zonder haar!!

Manon had de Gopro meegenomen, wat is dat een leuk speeltje zeg! Dat ding blijft maar foto’s maken. 

Met zijn allen in een telefooncel in Siófok, onderwater in het thermaal bad.

We waren echt een stel giebelende meiden onder elkaar.  En het maakt nog duidelijk filmpjes ook. Op een selfiestick ermee het vliegtuig inlopen, de landing in Nederland, het is allemaal even leuk.

Veel te snel waren de 5 dagen voorbij en na een kort wandelingetje door Torvaj, moesten we alweer richting Budapest gaan. 

Én: Holland vagyok, lákom a házban Stark. ő: Tudom.

Uiteraard heb ik de lijst weer in omgekeerde volgorde uitgevoerd. Het waren heerlijke dagen, en we hebben lekker genoten en echt vakantie gevierd. Op naar de volgende 25 jaar vriendschap!

groetjes, Marti