Pasen 2015

Ook al zijn we al zo vaak in Hongarije geweest, we zijn nog steeds heel blij om het eerste Hongaarse kenteken te zien. Ik heb al een Hongaarse auto gezien, gaat het dan. Doet me denken aan vroeger, toen we nog met de kinderen gingen kamperen. Dan deden we altijd, wie het eerst het Balatonmeer ziet, die krijgt 100 forint. En zo voelt het nu voor ons met de Hongaarse auto's.. 

                 Windmolenpark vlak voorbij de Hongaarse grens 

Als we in ons huisje aankomen is het koud binnen, het is maar 7 graden. Buiten is het warmer. De winter zit nog in het huisje....Maar dat komt de komende dagen wel goed.
Zaterdag hebben we als eerste de auto leeggehaald. Hij zat helemaal vol. 4 rolluiken, een zwembadtrap, een bed, henry de stofzuiger, een zwembadstofzuiger, heel veel dozen met spullen, zakken met kleding,  enzovoorts.. Het is maar goed dat we niet een veel kleinere auto hebben gekocht vorig jaar. Want nadat onze Espace het had begeven, zeiden we heel verstandig tegen elkaar, we kopen nu een kleine zuinige auto. Want Mario zit er toch meestal alleen in en als we een keer een grote auto nodig hebben, huren we er wel eentje. Hahaha kansloze missie. Want wat hebben wij nou aan een auto waar geen bankstel of bed in past? Wij zijn sjouwers, verhuizers. Dan moeten we om de haverklap een auto gaan huren.Want dan zie ik weer een koopje op MP en dan moet Mario er weer op uit om dat te gaan halen en vervolgens moet het dan weer mee naar Torvaj....  Nee gelukkig maar dat we meestal niet verstandig zijn en op ons gevoel afgaan. Afijn een volle auto betekent sjouwen. Maar omdat de meeste spullen naar het andere huis moesten kon Mario gewoon met de auto naar boven rijden tot pal voor de deur. Kijk dat scheelt heel veel trappen lopen. Toen we daar klaar mee waren zagen we Margit lopen. Dus daar gingen we eerst even naartoe. Ze klaagde dat ze niet lekker was. Das heel vervelend maar niks nieuws. Want Hongaren zijn best wel klagers. Maar misschien ze daar wel hun redenen voor. Het is in ieder geval niet leuk als buurvrouw zich niet lekker voelt. Ik had stof besteld via internet en dat was aangekomen bij Margit. Ikke helemaal blij met mijn lapjes! Ze vertelde dat Feri, de buurman, kuikentjes had. In het hok van de hond zaten ze. Kom maar mee kijken zei ze. Dus wij naar Feri toe. Zaten er een stuk of 20 kuikens van 5 weken oud bij elkaar. Ik kreeg er eentje in mijn handen geduwd met de woorden, je mag er 2 uitzoeken en mee naar Hollandia nemen. Oeps. Dat is schrikken... Want ik wil dat wel, heel graag zelfs! Maar ik weet zeker dat mijn verwende dames in Rooi dat geen goed idee vinden. Och die arme Hongaarse kippies. Denken ze in een rijk Nederland met all-you-can-eat beland te zijn, worden ze weggepest of misschien wel dood gepikt. Want mijn dames dulden geen vreemdelingen… Nee dat kan ik ze niet aandoen. Dus ik bedank Feri daarvoor.... We jammer hoor. Ik zeg dat ik naar huis moet omdat Tamás om 15:00 uur komt. Die komt kijken naar onze plannen. Want we gaan een echt zwembad bouwen! Ja de prioriteiten zijn even veranderd en we hebben besloten om nu al een zwembad te bouwen ipv over tig jaar als de huizen klaar zijn. Heb je het weer, niet verstandig maar op ons gevoel afgaan en Tamás die komt met zijn bobcat bij ons het gat graven. Maar eerst komt hij kijken hoe of wat. Klokslag 15:00 uur is hij er, kijk en dat vinden wij Hollanders toch heel fijn. En dat is hier echt niet vanzelfsprekend hoor. Maar Tamás is een jonge vent die heel hard aan zijn toekomst werkt. We waren ook zo tevreden over de ramen en deuren van het gastenverblijf die hij gemaakt heeft, dat wij toen meteen zeiden, die mag vaker komen. 5 minuten nadat Tamás er is, komt Feri er ook aan. Hij komt ook mee kijken en luisteren. Wat is dat toch een fijn gevoel, die zorg voor elkaar, zoals je dat hier in zo'n klein dorpje nog hebt...Eerst maar eens lijken waar de 40 kub grond moeten komen die uit het gat komt. Oeps das wel veel. Onze hele erf is hult-en-bult, dus er kan wel wat verdeeld worden. Oké blijven er nog 30 kub over. Feri heeft een goed idee, waarom niet in ons bos gooien, daar is nog een groot gat waar wel wat in kan. We gaan kijken maar het gat is niet groot zat voor die hoeveelheid grond. Of we moeten daar een berg willen maken. Nee de bedoeling is juist dat het vlakker wordt. Hebben we nog steeds 20 kub over. Maar Feri heeft nòg een goed idee. Want als de bobcat toch hier is, waarom dan niet meteen een mooi egaal pad maken van de trap naar het 2e huis? Jeetje das echt een goed idee! In het donker is het daar altijd goed opletten en hopen dat je je enkels niet omzwikt. Maar dat lost het probleem van de grond niet op, sterker nog, daar komt ook weer grond uit, dus nog meer om weg te toveren. En dan ineens heb ik een goed idee! De tuin van het eerste huis ligt hoger als van het tweede huis. Aan de achterkant dan. Waarom hogen we dat niet meteen op, dan wordt het meer één geheel. Ja en dan lijkt het erop dat bijna alle grond verspreid is. De rest zien we wel als hij bezig is. Dat wordt ook heel veel gras inzaaien willen we niet de hele zomer in het zand zitten...Nadat we gezegd hadden hoe groot en hoe diep het zwembad word, kwam de rolmaat tevoorschijn. Waar moet het bad komen? We wilden het bad eerst boven tussen de 2 huizen in doen, maar meestal zijn Mario en ik hier toch met zijn 2-en en dan is het fijner als het gewoon bij het eerste huis is. Want daar zijn we verliefd op geworden, dat is waar we het liefste zijn. Dus op de plek waar nu het opzetbad staat, komt het zwembad. En de oude druivenstronken die eerst dienst deden om het lelijke opzetbad aan het oog te onttrekken, ja die moeten nu weg. Dat vind ik wel jammer, want ik vind het wel bij het huis passen. Maar in de tijd dat ik even naar de wc ga, zijn ze al allemaal uit de grond getrokken. Tamás vraagt wat we met het opzetbad doen. Ja dat weten we eigenlijk nog niet. Waarschijnlijk 10 jaar op zolder leggen en dan weggooien. Ik wil het wel hebben zei hij. Mario en ik keken elkaar aan we weten, dat is goed. Oké neem het maar mee zeggen we. Echt waar, vraagt hij. Ja hoor is goed. Het bad is gewoon nog helemaal goed en compleet. Dat wij zo verwend zijn en een groter bad willen is misschien voor hem moeilijk te begrijpen. Een Hongaar moet een maand werken voor zo'n opzetbad. Maar Tamás is zo'n lieverd. Hij bied aan om het morgen, eerste paasdag, mee af te komen breken. Maar dat hoef niet, hij heeft een vrouw en een zoontje van 2. Wij doen dat wel met zijn 2-en. Hebben we zo gefixt. Ondertussen slaat Feri driftig met de achterkant van een bijl de paaltjes in de grond. Ik zeg dat we ook een goeie hamer hebben, maar die wil hij niet. Ik vind het doodeng, want iedere keer als hij slaat komt die bijl akelig dicht bij zijn bezwete voorhoofd...

Als het uitgemeten is en de paaltjes staan in de grond nemen we afscheid van de mannen en kunnen we naar de winkel om boodschappen te doen.  Als we bij de Tesco aankomen zien we dat het bord met 0-24 vervangen is door 6-22. Want door een nieuwe wet van Orbán (wanneer hoepelt die nou eens op) mogen de winkels op zondag en 's nachts niet meer open zijn. Zul je denken, welke gek gaat nou midden in de nacht winkelen? Wij dus. Soms komt dat toevallig zo uit. Als je vliegtuig laat land, dan is het toch fijn als je nog even wat te eten en te drinken in huis kunt halen. Of als je bij vrienden op bezoek bent geweest en je bedenkt je dat je voor de volgende dag geen brood meer in huis hebt? Vanaf nu moet je dan maar een sigaar of sigaret roken. Want dan hoef je tenminste geen honger te lijden. Want die 18plus tabakswinkeltjes mogen wel gewoon altijd open zijn. Maar die zijn dan ook van Orbán zelf. Of hij heeft er op zijn minst een heel groot aandeel in. Ik heb wel gezien dat het voor het personeel van de Tesco heel veel extra werk met zich meebrengt. Voor zo'n zondagssluiting moeten alle versproducten opgeruimd worden. En dat zijn er heel veel voor zo'n grote winkel. Ook zagen we dat ze veel ruimte in de koeling opgevuld hadden met wijn en sausjes die eigenlijk helemaal niet in de koeling bewaard hoeven te worden. Maar scheelt wel een hoop extra werk, want als de koeling uitgaat hoeven die er niet uitgehaald te worden.

De volgende dag is het eerste paasdag. En dit is de eerste keer dat wij met de Pasen in Hongarije zijn. Ik ben van alle kanten gewaarschuwd dat op 2^e paasdag de mannen en jongens langkomen om mij vol te spuiten met goedkope parfum. Het is een heel oude traditie en vroeger gooiden of besprenkelden ze de mooiste meisjes van het dorp met water. Omdat je dat geacht word om aan de jongentjes een snoepje uit te delen, heb ik natuurlijk een volle zak paaschocolade meegenomen. Laat ze maar komen, de spuiters! Als wij die middag met de auto door de Kossuth Lajos Utca rijden, kom Feri, de kroegbaas op onze auto afgestapt. Mario doet zijn raampje open, maar hij moet mij hebben. Hij loopt om en ik doe het raam open. Driftig begint hij op mij te spuiten met een flesje reukwater. Ik moet keihard lachen en het spul druipt van mijn gezicht af. Feri heeft er plezier in en lacht zijn anderhalve tand bloot. Als we verder rijden moet ik eerst mijn gezicht afdrogen en zeg tegen Mario: hij was de eerste die dit bij mij deed! En hij is nog wel een dag te vroeg, want eigenlijk doen ze dit op 2^e paasdag. Ik denk mij mezelf nou dat word nog wat morgen…

Maar de volgende dag komt er niet één spuiter langs! Goh dat valt tegen… ik heb het er met Margit over en die zegt, nee dat doen ze hier in het dorp niet echt… vroeger wel, maar nu niet meer. Zit ik dan, met een hele zak met chocolade eitjes. 

Mario en ik breken het opzetbadje af en zetten het zwembad opnieuw uit. Want het moet natuurlijk wel in het verlengde van het gastenverblijf komen en een beetje haaks op het huis. Het is trouwens zo ontzettend koud dat we in onze winterjas buiten moeten werken. En in de huisjes blijft het ook angstvallig koud, ondanks het vele stoken.

En dan is het dinsdag, de dag dat het uitgraven gaat beginnen! Klokslag 8:00 uur is Tamás er weer. Mario ziet hem aankomen en zegt dat hij een tractor bij heeft en op de aanhanger de Bobcat. Op de manier waarop hij dat zegt, weet ik, dit is zijn grote droom. 2 grote speelgoedjes. Voorlopig blijft het nog even bij dromen… Wat geen droom is, is de snelheid waarmee een van die speelgoedjes grond kan verplaatsen! 

De bobcat hapt gulzig in de gelige kleiachtige grond. En het meeste hiervan wordt dus op de plek gegooid tussen de 2 huizen. 

Ook haalt hij met gemak oude boomstronken en bomen uit de grond. 

En langzaam maar zeker zien wij het opknappen. Nouja opknappen, we hebben er vooral weer een hele grote zandvlakte bij. 

Maar dat komt wel goed, hopelijk staat hier van de zomer al mooi groen gras, haha. Maar meestal is het gras hier helemaal niet groen in de zomer maar geel. Nu dat weer. Afijn of het gras nu geel of groen is, iets van gras is wel fijn. Na een dag werken is Tamas klaar. En hebben wij een groot gat in de voortuin. En nu is het verder aan ons om daar een zwembad te realiseren.

De volgende dag beginnen we dus met egaliseren en waterpas maken. Dat betekent hier wat zand eraf en daar wat zand erbij. En dat is nog een hele klus. En het is nog steeds zo koud dat we met de winterjas aan, aan het werk zijn. We zijn hier mooi de hele dag zoet mee, maar dan is het ook netjes.

Donderdag gaan we verder en gaan we eerst de zijpalen ingraven en in de beton storten. Dit is hier maar een kort zinnetje maar in het echt was het weer een hele dag werk voor ons… En het weer is ineens helemaal omgeslagen! De wind is weg en het is warm. In het grote gat geeft de thermometer 34 graden aan in de zon. 

En het gat is zo bedacht dat het lekker de hele dag in de zon ligt, want dat is gewoon fijn voor een zwembad. Maar om er in te werken is toch wel teveel van het goeie ineens. Ik zoek dan ook regelmatig de schaduw op. We werken tot ’s avonds laat door. Maar we hebben een grote bouwlamp.

Vrijdag gaan we beginnen met het leggen van de drukvaste platen. Een heel gepuzzel om dit zo zuinig mogelijk te doen. En nogmaals de laatste controle om te kijken of alles nog waterpas is.

Zaterdag gaan we hier mee verder, alhoewel niet te lang want we hebben besloten om morgen alweer terug te rijden naar NL. Als we zo in het grote gat bezig zijn, hoor ik achter in de wei een kar rijden. Ik zeg tegen Mario, hoor jij dat ook? Maar nee natuurlijk hoort hij dat niet. Luister dan, zeg ik. Ik hoor niks, zegt hij. Pffff dat schiet niet op. Ik klim het grote gat uit en ga mijn camera pakken. Je weet tenslotte maar nooit. Mario is intussen toch ook wel nieuwsgierig geworden en loopt over de honderden molshopen naar de wei. Als ik er ook ben zien we dat het Feri, de kroegbaas/boer, het is. Hij bezit de weilanden achter ons en houdt ons weiland ook bij. Hij is met paard en wagen en zijn kleindochter is er ook bij. Ze hebben een dekentje uitgespreid en gaan lekker in de zon picknicken. We geven elkaar een hand en blijven even kletsen. Als ik tegen hem vertel dat hij de enige was die mij besprenkeld heeft met Pasen, zie ik hem een stukje groeien. Glunderend vraagt hij, was ik echt de enige? Zo, zijn dag kan niet meer stuk! Ik vraag of ik een foto mag maken en het mag. Hij zegt tegen zijn kleindochter dat ze mooi moet kijken omdat de mensen in Nederland het allemaal gaan zien en dat ze dat leuk vinden, hahaha. 

Als we terug komen bij het grote gat zien we dat de ducktape, waarmee de drukvaste platen aan elkaar getaped zijn, loslaten door de hitte…. Dit is het teken voor ons om er nu mee te stoppen, want we krijgen het nu toch niet klaar. We stoppen alles onder en Mario bouwt nog een dijkje aan de voorkant van het grote gat. 

Dit om het vele water wat naar beneden komt bij hevige regenval, enigszins om te leiden. Hopelijk regent het gewoon niet in die anderhalve week dat wij in NL zijn. Want we komen inderdaad al lekker snel weer terug! Snel nog even wat foto’s gemaakt en dan zit het er helaas al weer op.

Wordt vervolgd.

Groetjes,

Marti