Kleur bekennen

Jarenlang heb ik erover kunnen fantaseren. Kunnen wegdromen en analyseren. Over de kleuren van het huisje op de heuvel. Beter gezegd, wat de kleuren moeten worden. Want nu is het een mengeling van verschillende kleuren geel, vermengd met diverse tinten groen, onderstreept met een vleugje rose en dat alles afgewerkt wat afbladderend wit. Heel even heb ik er serieus over gedacht om deze combinatie aan te houden. Maar aangezien we nu 2 huisjes op de heuvel hebben, plus een gastenverblijf en een zomerkeukentje, zou het dan toch wel een bonte heuvel worden. Veel te rommelig. Alhoewel ik helemaal geen opgeruimd tiepje ben en al helemaal niet vies ben van een beetje rommel, ging zelfs mij dit een beetje te ver.

De afgelopen weken hebben we de stukadoors hier gehad en die hebben het gastenverblijf en het zomerkeukentje gestuukt. En dat ziet er meteen veel beter uit! 5 jaar lang heb ik tegen die verkeerd gemetselde stenen aangekeken. En ik begon me er steeds meer aan te ergeren. Verschrikkelijk vond ik ze en in de zomer krioelde het er van de wespen. Plus afgelopen weken heeft het een keer zo hard geregend dat het binnen in het gastenverblijf helemaal blank stond. Nu bleek dat dat kwam doordat er onder de nieuwe muur maar een fundering zit van 15 cm.... Ja en daar is de regen gewoon onderdoor gespoeld en zo was en een gat onstaan van wel een halve meter bij een halve meter! En dat allemaal dankzij een Nederlandse frotkees, die zichzelf een vakman noemde... Gelukkig is hij failliet en kan hij deze fratsen niet meer bij andere mensen uithalen. Maar wij zitten nu wel met de brokken dus. Het grote gat is gedicht en wij hadden zelf al aan de binnenkant een nieuwe muur gemetseld met een fundering van 80 cm. Er is nu drainering aangelegd en er komt nog een betonnen rand langs en hopelijk is het probleem nu verholpen.

Maar nu ben ik dus bij het punt aangeland waarop ik er niet meer onderuit kan. We moeten de kleuren gaan uitzoeken. Er moeten spijkers met koppen geslagen worden. Maar eigenlijk was ik altijd al aan het kijken naar wat ik mooi vind. Één ding wist ik zeker, ik wil geen wit huis. Wit vond ik saai. Wit mag in Nederland ook. Ik wil hier iets wat anders is. Hier wil ik een gekleurd huis. Maar welke kleur? Ik ben nogal dol op blauw, dus leek me een blauw huis wel iets. Een paar geleden werden we uitgenodigd bij Jos en Ans van de Hongaarse les. We mochten een nacht bij hun logeren in een blauw huis! Ikke blij, want ik dacht dan moet ik goed kijken of dat mooi is want ik wil ook een blauw huis. Het was een mooi huis, behalve de kleur. Mijn god wat kan blauw toch blauw zijn, dit was echt knalblauw. 

Nee dat ging em niet worden. Het moest ietsje lichterblauw worden. Iedere keer als wij in Tab langs de rendőrség oftewel het politiebureau kwamen dacht ik, dat is nou een mooie kleur blauw. Dus op een gegeven moment zei ik tegen Mario dat hij daar moest stoppen omdat ik een foto van de kleur wilde maken. Ik heb de foto gemaakt maar ook een stukje van het stuukwerk gepikt. Als we zover waren dat er geschilderd ging worden, zou ik in ieder geval een goede kleurstaal hebben. Het stukje ligt nog steeds in mijn laatje van mijn nachtkastje. Maar door de jaren heen ging ik de kleur toch steeds minder mooi vinden. Hij leek wel te vervagen en werd een beetje vlekkerig. Zal wel goeiekope verf zijn geweest. 

 Nou ben ik ook nogal dol op rose en zodoende dacht ik dat een rose huisje misschien ook wel leuk is. En dan combineren met witte kozijnen. Tot ik een keer zo'n huis op tv zag en er binnen gefilmd werd! Frans Bauer klonk uit de stereotoren en het goud en marmer kwam je overal tegemoet. Slik daar ging mijn rose droom. Niks rose huis. Geel dan misschien? Geel is een kleur die je heel veel ziet hier in Hongarije. Nou is er heel veel lelijk geel en maar een klein beetje mooi geel. In mijn ogen dan. En omdat het om ons huisje gaat, luistert het wel heel nauw. 

Het hoeft een maar beetje te citroenachtig of teveel op eigeel te lijken en bats, hele huis verprutst. Nee daarmee was het gele hoofdstuk al heel snel afgesloten. Dat risico wil ik niet nemen. 

Maar wat te denken van groen? Mintgroen dat is dè kleur hier. In ons nieuwe huisje hebben ze deze kleur veelvuldig gebruikt. Maar om nou te zeggen dat ik daar blij van wordt, nee niet heus. 

Tja dan heb je grasgroen, legergroen en zeewiergroen. Maar om dan nou op een huis te gaan smeren?

Wat je hier ook veel ziet is een soort van zalmkleur. Maar dan heb ik vanaf dag 1 niet mooi gevonden. 

En beige is ook een favoriete kleur. Ik weet eigenlijk niet of het wel een echte kleur is, misschien is het huis na het stuken gewoon nooit geschilderd. Maar ik vind dat zo deprimerend zeg. Dat never nooit niet.  

En toen waren de stukadoors zover dat de witte afdeklaag erop ging. En opeens hadden we een wit gastenverblijf en een wit zomerkeukentje. En je zult het niet geloven, maar dat saaie wit was in deze omgeving ineens heel mooi! Het stak zo mooi af tegen de blauwe lucht en groene bomen. We waren er al snel uit, het zou voorlopig wit blijven. Wel gaan we de onderste rand lichtblauw maken. 

Er kwam een timmerman langs om de boog op te meten voor nieuwe deuren en voor de 2 ramen. Nadat we uitgelegd hadden wat we wilden hebben, kwam hij met een rijtje gekleurde latjes aanzetten. Ik keek hem vragend aan, van wat moet ik daar mee. Hij zei dat ik kon kiezen uit die kleuren. Het waren welgeteld 15 kleuren. En er zat niet èèn blauw latje bij! Ik zeg tegen die jongen, szeretem a kék. Zijn ogen worden 5 keer zo groot en hij herhaald, kék? Ik zie hem denken, die Nederlanders zijn echt gek. Wie laat er nu dure nieuwe deuren en ramen maken in blauw? Nouja zo raar is dat toch niet denk ik... Hij vraagt wat voor kleur blauw dan. Ik wijs naar het t-shirt wat Mario aanheeft. Een oud verwassen shirt. Maar het is wel het soort blauw dat ik bedoel. Maar die kleur heeft hij niet, daarvoor moeten we naar de festékbolt, naar de verfwinkel dus. Maar eerst gaan we op kleuren onderzoek in Torvaj. Ik weet namelijk dat Johny een heel mooi huisje heeft met een hele mooie kleur blauw op de kozijnen. Mario moet verplicht zijn verwassen shirt aanhouden. Als we door Torvaj lopen moet hij af en toe bij een blauwe kleur stilstaan. Niks past erbij. Totdat we bij het huisje van Johny aankomen. Ja die vind ik mooi. Het is alleen ietsje te grijs. De onderkant van zijn andere huis heeft een iets blauwere kleur en Mario moet erlangs gaan staan. Perfect dit is em. Op naar de verfwinkel. 

Met het t-shirt in mijn tas. Als ik daar zeg dat ik blauwe beits wil, loopt ze naar het vak met blauwe beits..Ja maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Afschuwelijk wat een lelijke kleuren. Dan krijg ik 2 kleurenwaaiers onder mijn neus gedrukt. Uitzoeken maar. In een donkere winkel. Dat lukt dus niet. Dus wij naar buiten met de kleurenwaaiers. Ik pak het shirt uit mijn tas en het zoeken kan beginnen. Pff dat is moeilijk zeg. Na een kwartier denk ik dat ik hem heb gevonden. Ik zeg steeds ik, omdat het Mario niet zoveel uitmaakt. Die is allang blij als er een kleur gekozen is. De meneer van de festékbolt vraagt hoeveel verf we nodig hebben. Wij halen onze schouders op en zeggen dat een timmerman uit Tab het gaat maken. Oké die kent hij wel. Hij belt hem gewoon even op en zegt dat de Nederlanders er zijn om verf uit te zoeken. Na druk overleg besluiten we dat we alvast één blik meenemen om uit te proberen. Als we met het dure blik verf naar huis gaan, denk ik blij dat er weer een klusje geklaard is. Maar helemaal zeker ben ik nog niet. Thuis ga ik de verf meteen op een latje schilderen.

Oeps het is toch heel anders dan Mario zijn shirt. Afijn het moet ook nog drogen. Maar de volgende dag als ik latje buiten zie staan, kan ik wel janken. Het lijkt voor geen meter op het mooie blauw wat ik voor ogen had. Mario weet nog van niks en zegt als hij het latje ziet, ja dat is een mooie kleur blauw. Als ik niet reageer voelt hij natuurlijk nattigheid. Hij kijkt naar mij en zegt voorzichtig, wat vind jij er van? Ik zeg dat ik het veel te blauw en niet mooi vind. Die dag zegt hij nog wel een paar keer dat hij het een mooie kleur vind. Ik ken hem wel beter, en weet dat hij geen zin heeft om weer door Torvaj te moeten lopen in dat verwassen shirt en op commando bij blauwe hekjes stil te moeten staan. Dus we laten het onderwerp een paar dagen rusten. Maar het moet wel gebeuren want de timmerman moet de kleur van ons doorkrijgen. Wij naar Siófok, daar zit een grotere verfwinkel, misschien dat zij ons kunnen helpen met het zoeken naar de juiste kleur. Ja en daar zijn ze dus op zaterdag om 12 uur allemaal dicht. En het is 5 over 12 als wij daar arriveren. Grrr. Dan maandag maar weer terug naar Tab. En daar begint het ritueel weer opnieuw. T-shirt erbij en zoeken maar. Ik twijfel nog steeds tussen 2 kleuren... We besluiten toch voor de meest blauwe versie te gaan. Ja zegt de meneer van de festékbolt, die basiskleur is op en komt misschien donderdag weer binnen. Pffff en ik wil de kleur eerst nog uittesten voordat het naar de timmerman gaat. Maarja er zit niks anders op. Donderdagmorgen bel ik Zsoli van de verfwinkel op en vraag of de verf binnen is. Ja heeft wel 2 blikken binnen gekregen. Ik snap trouwens nog steeds niet dat we niks meer van de timmerman gehoord hebben. Hij zou vorige week nog langskomen. Maar wij denken dat hij allang weet van de verfwinkel dat de eerste kleur geen succes was. Nou deze kleur ziet er al veel beter uit dan de eerste, maar om nou te zeggen dat ie op het shirt van Mario lijkt..... Afijn ik heb het raampje van het zomerkeukentje alvast geschilderd om te kijken of dit wel mooi is.

 Ik denk dat dit em gaat worden.. Maar ik denk wel dat ik het over een paar jaar pas echt mooi vind, als het er niet meer zo 'geschilderd' uitziet. Mijn hemel, wat een lang verhaal over een beetje verf! 

Groetjes, Marti