donderdag 8 mei 2014

Dit wordt toch nooit geen dit?

Na een weekje in het nieuwe huis, het bovenste huis, János ház oftewel het winterhuis te hebben gebivakkeerd moet ik wel een bekentenis doen. Luxe went snel. Want het is toch wel heel gemakkelijk om maar 10 meter te lopen en je bent in de wc. In het begin dat we hier waren was het erg koud. En wat is het dan toch fijn dat je lekker binnen kunt douchen zonder dat je daarvoor eerst door de kou en de regen moet. En niet te vergeten het water wat hier gewoon uit de kraan komt. Wat een gemak zeg! En de afwas hoeft ook al niet meer met de hand gedaan worden, de afwasmachine neemt dat vervelende klusje van me over. Als we geen zin hebben om uit eten te gaan, maak ik hier een lekkere ovenschotel. Schotelantenne met keiveel zenders zodat ik kan kijken wanneer ik zin heb. Wat wil een mens nog meer? Dat dacht ik dus ook, tot ik gisteren weer eens bij ons eerste huisje bij het toiletgebouw kwam. De adem stokte me letterlijk in de keel. Ik werd er zelfs emotioneel van....Wat is het hier mooi! 


Hier hoor ik thuis, hier voel ik me goed. En ik wist weer waarom ik jaren geleden halsoverkop keiverliefd werd op dit mooie stukje aarde.... En daar kan geen enkele vorm van luxe tegenop. Want zeg nou zelf, 


dit wordt toch nooit geen


dit? 

Groetjes, Marti

Geen opmerkingen:

Een reactie posten