Ik schrijf dit stukje terwijl we in Hongarije zijn. Een soort van live-verslag dus…
Het is warm, heel warm. De eerste dag moesten we daar wel eventjes aan wennen.
Want we hebben zoveel plannen en goede voornemens. Qua werken hier dan, natuurlijk.
We kwamen met een auto vol spullen hier naar toe, zoals gewoonlijk.
Rolluiken, die ik op MP voor een prikkie op de kop heb getikt, kleding voor de buren, een oude fiets, en wat gereedschap en…… ja wat lag er eigenlijk nog meer in, geen idee, maar de auto zat stampvol.
Dus wij komen hier aan, is het al meteen 32 graden, ja dat viel niet mee, hoor. We kregen niet eens de kans om te wennen, huppakee meteen volop zomerse temperaturen.
We zijn onderweg nog bij Gonnie en Bert langs geweest, (Gonnie zit bij ons op Hongaarse les).
Zij zijn zelf een huis aan het bouwen dichtbij Héviz, een heel mooie plaats met een prachtig thermaal bad. Nou die hebben me daar toch een mooi plekje, op een heuvel, ze kijken zo over helemaal over het dal, fenomenaal, dat uitzicht! Nadat we hebben genoten van hun gastvrijheid, zoals een lekker bakkie koffie en een broodje kaas, willen we toch graag verder naar ons eigen stekkie hier.
Onderweg genietend van de mooie landschappen die Hongarije te bieden heeft, zoals velden vol met klaprozen.
Want dit is voor ons de eerste keer dat we in de lente hier komen. We hebben nu alle seizoenen hier min of meer meegemaakt. En ieder seizoen heeft z’n charme, alhoewel de lente en de herfst hier heel erg kort zijn. De zomer is hier toch ècht langer als in Nederland.
De volgende dag zijn we er na rijp beraad uit wat onze belangrijkste klus gaat worden deze (werk)vakantie. We gaan een douche- en toiletruimte maken in één van de schuurtjes. Voor ons een mooi project om te beginnen en altijd makkelijk als straks van de zomer onze kinderen met aanhang hier zijn. Het word het schuurtje wat vroeger dienst heeft gedaan als zomerkeuken, heel lang geleden. Heel fanatiek beginnen we met het slopen van het dak.
Verrassend wat je dan allemaal tegenkomt! Als eerste natuurlijk dakpannen, maar ook glasplaten, een grote ijzeren plaat, hooi, stukken hout, een zeis, ijzeren paaltjes, en aan de voorkant lagen asbest golfplaatjes op half elf. Dat ging best lekker, het schoot goed op. Totdat Mario wil kijken hoe sterk de muren eigenlijk zijn, want die zien er toch maar een beetje dubieus uit. Dus hij geeft een duw en hopla de muur valt gewoon voor de helft om! Jeetje dat hadden we niet in ons project ingecalculeerd. Dus maar even een pauze inlassen en overleggen over hoe nu verder. En wij zijn niet voor één gat en niet voor één schuurtje te vangen, dus we gaan verder in een ander schuurtje met onze douche en toilet plannen.
We hebben grootse plannen en daarvoor hebben we materiaal nodig, dus op naar de Obi. Dat is een Duitse bouwmarkt, die overal in Hongarije winkels heeft. Een kruiwagen, een hark, beton, cement, een zaag, vloertegels, dat zijn de belangrijkste dingen die er op ons lijstje staan. Maar we komen thuis met een boel koppelstukken voor de tuinslang, een haspel, 2 rolmaten en een zaag. Ook hebben we de nodige zakken beton en cement gekocht. Bij thuiskomst blijkt dat we de vorige keer ook al een haspel, rolmaten en een tuinslang hadden gekocht. Maar hé, een mens kan nooit genoeg haspels, rolmaten en tuinslangen hebben, toch?
Zo en nu kunnen we dan eindelijk gaan beginnen! Vol goede moed ga ik met de hamer de losse stukken van de muren af slaan terwijl Mario buiten alvast gaat beginnen met het verwijderen van een paar druivenstruiken die in de weg staan.
Want op die plek moet ons zwembad komen te staan. Ja wij weten wel waar onze prioriteiten liggen J. Maar we hebben nog steeds geen kruiwagen en geen hark, dus wij weer op naar de Obi. We komen weer met vanallesennogwat terug, behalve een hark en een kruiwagen….. Wel zijn we weer een tuinslang rijker!
Op maandag zijn we dat gereis telkens naar Siófok een beetje zat en besluiten we om in Tab nog wat spullen te gaan kopen. En jawel bij het eerste winkeltje scoren we meteen al een hark! Wat een makkie, als dat zo doorgaat hoeven we nooit meer naar de Obi! Maar voor pvc pijpen, een kruiwagen en stuc-cement moeten we toch nog even naar een winkeltje verderop in de straat. Bij het 2e adres slagen we dan voor pvc pijpen, maar voor een kruiwagen en stuc-cement moeten we toch echt even buiten het dorp zijn. Huppakee wij weer in de auto en op naar het 3e adres. We krijgen het intussen erg warm van het winkelen met 30 graden. Maar je moet er iets voor over hebben om je goede wil te tonen en de plaatselijke middenstand wat forinten te laten verdienen. Bij het 3e adres slagen we gelukkig voor stuc-cement, maar voor kruiwagen moeten we toch echt even naar de andere kant van het dorp rijden. Dus wij weer die bloedhete auto in en op naar het 4e adres. We vinden het steeds minder leuk worden. Ja en die lieve man had wel kruiwagens, maar niet wat wij bedoelen. Van die rare modellen, dus we kijken nog even verder. Köszönöm szépen. Het kwam er dus op neer dat wij die middag toch nog maar even naar de Obi gereden zijn….voor een kruiwagen. En ik vrees dat we in de komende dagen nog vaker een beroep op de bouwmarkt moeten doen…
Groetjes vanuit Torvaj, Marti
Geen opmerkingen:
Een reactie posten