En, hebben jullie veel gedaan in Hongarije?

Deze vraag krijgen we heel vaak te horen als we weer terug zijn van Torvaj. Goed bedoeld natuurlijk, en we vinden het ook heel leuk dat mensen gewoon geïnteresseerd zijn in ons! Maar het lullige is, dat we meestal moeten zeggen, dat we niet zo heel veel gedaan hebben, behalve badderen in een thermaalbad, lekker uit eten en vooral uitrusten……

Dus deze keer wilden we toch graag eens een ander antwoord kunnen geven. Dus we hadden een serieus plan bedacht, we zouden een toiletgebouw gaan maken. In mijn vorige blog heb ik daar al wat over verteld. Dus daar ga ik nu even verder met mijn verhaaltje.

Nadat we eindelijk de benodigde spullen bij elkaar hebben gesprokkeld, kunnen we dan verder gaan met het toiletgebouw.  Want het zou wel heel erg fijn zijn dat het ook klaar zou komen, in deze 2 weken die we hebben…  Maarja  het is nog steeds zo verdomde heet! Zullen we vandaag dan maar eerst het zwembad opzetten? Ja dat doe we, goed idee.

Dus wij verder met onze pogingen om van die harde droge grond een mooi waterpas geheel te maken. Ja en dat is zo simpel nog niet. We hebben al het meest rechte stuk uitgekozen, maar het is nog verre van geschikt om het zwembad op neer te zetten. Dus hier moet wat grond afgestoken worden en daar moet weer wat bij gegooid worden. Maar de gedachte aan een heerlijk verfrissend zwembad, zorgt er voor dat we de moed erin houden.  Als de grond dan eindelijk  (bijna) waterpas is, gaan we beginnen met het opzetten van het bad. En dat stelt eigenlijk niks voor, dus na een uurtje en staat het zwembad er in zijn volle glorie! Dan de slang erin en het vollopen kan beginnen.  Dat gaat voorspoedig en eindelijk kunnen we weer even uitrusten, want het is zó warm! Als er ongeveer een laagje van een paar centimeter in staat, moet ik er even in om de rimpels op de  vloer glad te strijken.

Oef dat is koud want het water komt rechtstreeks uit de put. Maar het went snel en het is zo lekker verfrissend, niet wetende dat dit de laatste keer zou zijn dat ik van het water kon genieten…. (de dagen hierna is het steeds maar kouder geworden, het kwik zakte tot 7 graden in de avond) Als het bijna donker is gaan we nog lekker even douchen onder onze zwarte zakken die de hele dag in de zon hebben gelegen, ai het water is gloeiend heet, net zoals onze verbrande schouders. Maar je wordt er wel lekker schoon van…

De volgende dagen gaan we verder met het toiletgebouw, en dat houdt in dat we eerst de rioleringsbuizen erin moeten leggen, dan zand erover. Daarna heb ik eerst een laagje oude stenen in de grond gelegd,(ondertussen was Mario de bezinkput aan het graven, dit omdat er nog geen riolering in het dorp is) en daar overheen de beton gestort.

Toen hebben we een muurtje van gipsbeton gebouwd en een deur geplaatst. Die kun je in Hongarije in de bouwmarkt kopen compleet met een kozijn er omheen en een slot met sleutel erbij. Wel zo gemakkelijk! Daarna heb ik de muren gestuukt, in authentieke Hongaarse stijl. Dat is ook de enige stijl die ik machtig ben, dus dat komt nu heel goed van pas. Ook ben ik begonnen met het leggen van de tegelvloer, maar dat karweitje hebben we niet meer kunnen afmaken, omdat onze haakse slijper het begaf na de eerste tegel. Dus die tegels hebben we mee naar Rooi genomen en die gaan we hier even op maat maken.  Als we over een paar weken terug gaan naar Hongarije, hoeven we alleen nog maar de tegelvloer af te maken, de muren en de deuren schilderen, water binnen halen en het sanitair te plaatsen. Eitje. Doen wij niet moeilijk over….

De voorlaatste dag gaan we nog bij Gaby en Willem langs. Die hebben toch een mooi uitzicht voor de deur!

Willem is onze aannemer die het gastenverblijf gaat verbouwen de aankomende weken. Luxe joh! Maar dit is een project wat voor ons toch ècht te hoog gegrepen is. Hierbij hebben we de hulp van iemand anders nodig. Want de buitenmuren moeten vervangen worden, het dak moet eraf, nieuwe draagbalken erin , nieuwe panlatten, de dakpannen worden schoongemaakt en dan weer het dak op.  En zo zijn er nog grote ingrepen die echt nodig zijn om het gebouw te redden van de instorting… en voor ons heel belangrijk, want mede door dit gebouw zijn wij zo verliefd geworden op dit mooie plekje!  We hebben deze week ook even de schatten van die zolder gehaald, echt antiek volgens onze buurman.

Dus nadat we bij hun alles goed hebben doorgesproken kunnen wij met een gerust hart weer terug naar Nederland. Raar idee dat de volgende keer dat wij weer in Torvaj komen, het gastenverblijf verbouwd is zonder dat wij daar iets aan hebben gedaan.

Op de dag van vertrek gaan we nog ‘even’ langs de tuinman (en tuinvrouw), om een zak lekkers af te geven en om te betalen. Maar dat pakt totaal anders uit! In positieve zin dan. We komen binnen en de heerlijke geuren komen ons al tegemoet. Mario zegt voor de lol nog: mmm het ruikt hier lekker. Verstaan ze toch niet, dus kan ie gerust zeggen. Want het is natuurlijk een beetje schooien om eten… we lopen de keuken binnen en…….. de tafel wordt gedekt, tafelkleedje, 2 borden op tafel, en ze gebaard ons om te gaan zitten. Nem, zeggen wij, nem köszönöm. Maar dan doet ze net of ze ons niet verstaat en de soeppan komt op tafel. Echte Hongaarse doperwtensoep, lekkerrrr.  Je moet weten dat Mario geen erwten lust. Maar Marti wel. Een beetje beduusd scheppen we een klein bordje soep op, en dan komt ze met een schaal vol met stukken pizza. Jeetje wat overkomt ons nu weer. We eten het met smaak op, maar als ze dan met een ovenplaat vol met vis aan komt zetten, zegt Mario toch nem, nem. Je moet weten dat Mario geen vis lust. Maar Marti wel. Dus ik pak nog een stukje vis, en dan is het voor mij ook genoeg geweest. Wat een gastvrijheid, wat een lieve mensen, daar kunnen wij Nederlanders nog iets van leren! Ze waren trouwens net zelf klaar met eten, zeiden ze….. Nadat we nog een zak vol met kersen hebben geplukt in de tuin en email adressen hebben uitgewisseld, gaan we toch maar weer op pad. We zijn twee uur verder. Maar haast hebben leer je hier wel af, daar doen ze in Hongarije niet aan. Ook daar kunnen wij Nederlanders nog iets van leren! En toch vind ik dat wij deze keer veel gedaan hebben in Hongarije!