Heimwee....

Een paar weken geleden zijn we weer een weekje naar Hongarije geweest en sindsdien heb ik er last van.

Heimwee.

Ik wilde helemaal nog niet weg daar, ik wilde nog een bèètje langer blijven, een paar dagen, nou vooruit met 1 dagje extra was ik al blij geweest.

Maar we moesten wel weer terug, de verplichtingen riepen weer. We zijn tot zondagmorgen gebleven en maandagmorgen moest Mario al weer aan het werk.

We vertrokken op vrijdagavond en kwamen zaterdagmiddag aan in Hongarije. Nadat we de sleutels hebben opgehaald, kunnen we eindelijk weer richting Torvaj.

Het is al donker als we bij ons huisje aankomen, maar we zien toch wel dat er allemaal vreemde witte voorwerpen op het erf liggen… Wat is dat nou?

Afijn, dat gaan we morgen wel onderzoeken, nu eerst maar eens zorgen dat we vannacht kunnen slapen. Jeetje, wat is het koud hier binnen, het lijkt wel of het hier ook vriest…

Terwijl Mario probeert om de gaskachels aan te maken, begin ik met het luchtbed. Stekker in het stopcontact en ziedaar, een heerlijk bed verschijnt! Wat een gemak en wat ziet dat er aantrekkelijk uit, na een nacht in de auto te hebben doorgebracht….

Het lukt Mario niet om de kachels aan te krijgen, dus dat word afzien vannacht…. Of dicht bij elkaar gaan liggen. Achteraf blijkt dat er alleen heel veel lucht in de leidingen zat. Dus vanaf nu zitten we er warmpjes bij….

De volgende morgen zien we wat die witte vlekken op het erf zijn, het zijn stukken van het pleisterwerk van het huis en de schuurtjes. Gewoon eraf gevallen, ik denk door de harde wind en de regen. Afijn, het moet toch nog allemaal opgeknapt worden, dus we laten het maar zo.

We gaan vandaag eerst eens even de omgeving nog wat verkennen, want na al die maanden hebben we daar echt behoefte aan! We genieten hier zó van, nu weten we weer waarom we destijds voor Hongarije zijn gevallen.

Nog even langs het meer, wat na al die jaren nog steeds niet verveelt, en we kunnen weer richting huis.

Lekker samen een hapje eten in de toekomstige keuken en dan kunnen we aan de slag!  Want we zijn hier met een missie!  Ja er moet geklust worden, beter gezegd, er moet gesloopt worden. Het is al 10 uur in de avond als Mario er aan toe is om de sloophamer ter hand te nemen….

De ‘badkamer’ moet er aan geloven, die gaat eruit om plaats te maken voor een echte badkamer. Maar dat is een fluitje van een cent, want het stelt niet zo veel voor, die badkamer die er nu in zit…. Achter een wandje van plastic schrootjes staat een bad en een wastafeltje. That’s  all , meer is er niet. Geen toilet, geen douche, geen kranen, zelfs geen water! De wanden zijn beplakt met tempex platen, en op de vloer ligt hetzelfde vinyl als in de rest van het huis.

We vragen ons wel af, waar dan het water blijft wat in de afvoer stroomt. In ons dorp is nog geen riolering en wij moeten nog een septictank ingraven omdat die er ook nog niet is. Maar na een paar dagen is ook dat mysterie opgelost, het loopt namelijk gewoon  buiten in een geultje over het erf. Lekker fris, nu snap ik waarom er geen toilet binnen is…

Afijn na een uurtje noeste arbeid ligt het wandje eruit en is het mooi geweest voor vandaag. We gaan lekker in ons opblaasbed nog even een aflevering van ’t Vrije Schaep kijken op de laptop.

De volgende dag lukt het Mario om het bad eruit te slopen en de tempex te verwijderen. Het wastafeltje laat ie nog even staan, makkelijk, zegt ie, voor als je water kwijt moet. Ja of ik het nu zo buiten gooi of het loopt via het wastafeltje het erf op, maakt volgens mij niks uit, maar vooruit.

Ondertussen hebben we vandaag ook al bij gekletst met onze buurvrouw Margit. Ze kwam vanmorgen binnen met een brief en begon meteen in het Hongaars tegen ons te praten. Jeetje dat valt toch nog niet mee. Oké we halen er wel een paar woordjes uit, die we geleerd hebben op de les, maar het meeste is voor ons toch nog ècht onverstaanbaar! Het lukt uiteindelijk wel met veel gebaren en ons reiswoordenboekje. Trots laat ik de buurvrouw onze Hongaarse lessen zien en ze leest er even overheen….. dan kijkt ze ons een beetje besmuikt aan. Ja in haar ogen is dit natuurlijk voor de echte stommeriken, je ziet haar denken: simpellllll.  Maar toch geeft ze ons een compliment dat we de moeite doen om de taal te leren. Of ze het nou ook meent, of ze is gewoon heel beleefd. Ik hou het maar op het eerste. Maar we gaan wel zo snel mogelijk een echt woordenboek kopen en we hebben onszelf ook al opgegeven voor de vervolgcursus in het najaar. Tot die tijd word het niet veel beter dan dit!

Een andere belangrijke bezigheid deze (werk)vakantie is douchen! Aangezien wij geen douche of bad hebben moeten we uitwijken naar een thermaalbad. In oktober hadden we al ontdekt dat dit een goed alternatief is. Niks mis mee, alleen 1 nadeel het kost zoveel tijd. Nou hebben we dat hier op zich genoeg, want we kunnen niet veel meer doen qua slopen.  Het wachten is nu op de aannemer die langs komt om te kijken hoe of wat en hoe duur!

Dus op naar Igal om te badderen. Het is ongeveer een half uurtje rijden bij ons vandaan, dus dat is wel te doen. De zon schijnt, het is hier al lekker lenteweer. Daar aangekomen boffen we, want vanaf 15.00 uur betaal maar de helft meer.  Nou is de entree nooit niet zoveel, maar dit is toch mooi meegenomen. Nadat we onszelf hebben omgekleed gaan we in onze badjassen naar buiten. Stoer hè? Want de zon schijnt dan wel lekker, het toch nog maar zo’n 12 graden.

Dus snel maar in het heerlijk warme water van 38 graden. We blijven een uur of anderhalf lekker dobberen en bubbelen tot we helemaal gerimpeld zijn.

En daarna gaan we ook nog maar even douchen, want daar ging het toch eigenlijk om.

Heerlijk rozig en schoon gaan we op zoek naar een restaurantje in de buurt. Want zwemmen maakt hongerig zeggen ze altijd, nou gewoon maar in het water lamballen, ook hoor! Na een minuut of 10 rijden zien we een csárda die nog open is ook nog!  Binnen nodigt de zoon des huizes ons uit om lekker warm bij de grote tegelkachel te gaan zitten. Goed idee, doen we. We zijn de enige, op een vrouw na die even een kopje koffie komt drinken, maar dat is niet zo vreemd rond deze tijd van het jaar. We zitten net van een heerlijke Pörkolt (goulashsoep) te genieten als er nog een echtpaar binnenkomt. Jó estét kívánok zeggen wij netjes, zoals we dat geleerd hebben. Goedenavond, zeggen ze terug. HUH? Zijn het gewoon Nederlanders! Enigszins verbaasd kijken we op en al snel raken met die mensen in gesprek. Dat is leuk, zij hebben hier in de buurt ook een vakantiehuis, zoals zovelen natuurlijk, maar daar gaat het nu niet om… En zo word het nog heel gezellig daar in dat familierestaurantje, we hebben genoeg om over te praten. Genoeg raakvlakken ook, helemaal gek van Hongarije, een oud huisje gekocht om de vakanties in door te brengen, en genieten van het leven in Magyarország…. Ze nodigen ons zelfs uit om mee te gaan voor een kopje koffie bij hun thuis. Nou dat lijkt ons natuurlijk wel leuk, dus we nemen de uitnodiging graag aan! In het pikkedonker ondertussen rijden we achter hun aan een klein dorpje in.  Wat een leuk huis hebben ze, het is zelfs al helemaal verbouwd! Maar ze hebben wel de sfeer weten te behouden die een tanya in Hongarije uitstraalt, gezellig, warm en zonder veel poespas. Nadat we nog een rondleiding door het huis hebben we gehad vertrekken we voldaan richting Torvaj. Om 22.30 zijn we weer thuis. Terug van het douchen.

We hebben deze week ook kennis gemaakt met onze Duitse buren, links van ons hebben we 3 Hongaarse buren, rechts van ons woont ook een Hongaar, maar daar langs woont een Duitse meneer en mevrouw. Nou had die man al vaker een praatje gemaakt met Mario, maar nu had hij gevraagd of we zaterdagmiddag langs wilden komen om iets te drinken. Ja kijk en dat is je burenplicht, dat hoor je dan ook gewoon te doen…   Het is een echtpaar uit Beieren die al vele jaren hun huisje in Torvaj bezitten. Eerst als vakantiehuis en nu na hun pensioen 4 jaar geleden zijn ze voor vast in Hongarije gaan wonen. Nadat we hartelijk zijn verwelkomd krijgen we koffie en thee met een groot stuk appeltaart. Kijk het kan slechter. In de grote woonkeuken is het gezellig kletsen, dat Duits is toch een stuk makkelijker dan het Hongaars…. Als de koffie op is, vertelt de man dat ze in Beieren altijd witbier drinken. Nu zijn we natuurlijk niet in Beieren, maar Mario wil de man niet voor de neus stoten en accepteert het aangeboden glas bier. En nog 1, en nog 1, je ben een goeie buur of niet. En wij willen graag integreren in de buurt…. Maar dan komt het sterkere spul op tafel. Zoals het echte Hongaars betaamt, en hij woont nu vast in Hongarije dus hij hoort daar ook bij, heb je je eigen Pálinka. Deze man laat hem door iemand anders uit het dorp stoken van zijn eigen vruchten. Appels, bananen, pruimen, peren, allerlei vruchten gaan er in. Het lijkt op de Nederlandse jenever, maar hij is sterker van smaak en er zit  meer alcohol in. In de pálinka van onze Duitse buurman zit maar liefst 50 % alcohol, dus je begrijpen dat dat best snel aanpakt! Zeker als je al een paar grote glazen wijn op hebt en een paar grote flessen witbier. Gelukkig heeft de buurvrouw voor ons een mildere variant, een likeur gemaakt van frambozen. Dat is nou echt lekker spul! Al met al is het heel gezellige middag geworden met hele leuke buren, en het is dan ook al 18.30 voordat we terug de heuvel op waggelen. Alles voor een goede integratie! 

Veel te snel is de dag van vertrek weer aangebroken. Het is zondag 15 maart als we ons huisje weer voor een paar maanden moeten verlaten. We zijn er een beetje weemoedig van... Als afscheid gaan we nog even langs onze Hongaarse buurtjes om ze gedag te zeggen en te vertellen dat we in mei weer terug komen. Bij Margit aangekomen vind ik het ècht heel moeilijk om te gaan. 15 maart is in Hongarije en nationale feestdag, het is de herdenking van de opstand in 1848. een soort Bevrijdingsdag dus. Margit heeft de tv aan staan, waar de plechtigheid op te zien is, de Pörkolt staat te pruttelen (het is 11 uur in de morgen), het zonnetje schijnt heerlijk over haar tuintje, kortom de hele sfeer zorgt ervoor dat ik nu alweer uitkijk naar de volgende keer dat we hier mogen zijn. Toch niet zo gek dat ik heimwee heb....