Het einde van 2015

Zo op de laatste dag van het jaar nog een blogje schrijven....Waar zal ik het toch eens over gaan hebben? Over het feit dat we nu alweer in het huisje op de heuvel zijn? Beetje saai misschien..We zijn het afgelopen jaar tenslotte heel vaak in het huisje op de heuvel geweest. We waren iedere maand hier, om precies te zijn 91 dagen... We hebben hier alle seizoenen voorbij zien komen. Van plus 42 tot min 14 graden. 

Er groeide geen gras meer, zo droog was het in juli. Ooievaars zijn hier water aan het drinken. 

Bevroren mos op de dakpannen.

Het was in ieder geval een jaar met een lach en een traan. De lach omdat dit jaar mijn dochter na een wereldreis van 20 maanden weer thuis kwam. Wat was ik blij dat mijn meisje weer thuis was! Ook al weet ik dat ze weer weggaat, nu is ze thuis. 

De traan omdat er dit jaar verschillende mensen zijn overleden, die ik goed kende en waar ik erg verdrietig om ben geweest... Maar ook mensen die ik niet zo goed kende, maar wel degene die achterbleven... En als je hun verdriet ziet, raakt je dat eveneens. Jan, Nelleke en Jan. 

3 mensen die net als wij verzot waren op Hongarije. Die genoten van het eenvoudige, rustige leven op het plattegrond in Magyarország... Die gelukkig werden van al het mooie wat Hongarije te bieden heeft. Maar die er nu dus gewoon niet meer zijn! Onvoorstelbaar en o zo oneerlijk! En wat te denken van Ferry van de kroeg hier in Torvaj... Het hele dorp was in de rouw, jeetje wat was het indrukwekkend zeg. 

En dat zet je wel aan het denken hoor. Genieten van het leven, dat is wat je moet doen! En dat proberen wij dus ten volle. Daarom gaan we ieder vrij moment naar het huisje op de heuvel, omdat wij hier nu eenmaal graag zijn. 

Mijn uitzicht als ik in Torvaj de was op hang, het kan beroerder...

Met deze advertentie is het Trabant avontuur begonnen! 

Ik kan het ook gaan hebben over feit dat Hongarije nog nooit zo vaak op de Nederlandse tv is geweest als in 2015. En dat was niet altijd even positief. Maar de vluchtelingencrisis is nou eenmaal een heel moeilijke complexe kwestie. Ik had ook mijn bedenkingen bij de hekken die bij de grens geplaatst werden...Mijn hart brak bij het zien van al die mensen die niet verder konden. Van de andere kant, Hongarije kan dit alleen niet oplossen. De inwoners zijn zelf al zo arm. Als mijn buurvrouw vertelt dat ze niet naar de markt kan omdat ze geen geld heeft, dan lig ik daar wakker van.  Intussen hebben meerdere landen hun grenzen dicht gegooid, maar daar hoor je dan niet zoveel van! Ik vind het niet eerlijk dat Hongarije de zwarte piet toegespeeld krijgt! Maar dan nog, als ik het woordje Hongarije op tv hoor, sta ik op scherp. 

Maar ik ga nu helemaal niks meer vertellen want ik heb geen tijd meer... We zitten nu even bij de Puli te eten en daarna gaan we door naar John en Martine waar we de jaarwisseling gaan vieren. Ik wil jullie wel graag een fijne ouderjaarsavond wensen en een gelukkig, geweldig maar vooral gezond 2016 wensen!