Winter en lente in èèn vakantie

En winter was het toen we aankwamen in Budapest. Het was ijskoud en er lag sneeuw. We hadden deze keer gekozen om op vrijdagavond te vliegen. Dus dan kom je laat aan op het vliegveld, er voordat je dan klaar bent met huurauto, boodschappen doen en anderhalf uur rijden, is het heel laat voordat je weer bij het huisje op de heuvel arriveert. 

De heuvel was glanzend en glad. Keihard bevroren. Het vroor toen 7 graden. Maar in huis was het beter, want daar was het 2 graden boven nul! Jemig en dan moet je dan koude bed in, tussen de lakens in die dus ook maar 2 graden zijn… We hebben die nacht maar heel dicht tegen elkaar aan gelegen… De volgende morgen was de temperatuur binnen gestegen naar 9 graden, het begon al lekker warm te worden. Zo er nu maar eens buiten gaan kijken naar de omheining. Niets dus. Ja dat wisten we natuurlijk al, maar toch… Niet volgens afspraak. We hebben besloten dat hij nog de kans krijgt tot het voorjaar, is het dan nog niet gemaakt dan gaan we het zelf doen. Met behulp van jongens en mannen uit het dorp. Het zal een grote klus worden, maar dan weet ik wel dat het er komt! We zijn die dag verder gegaan in het nieuwe huis. Er moesten nog plinten onder de keuken geplaatst worden en nog lampen opgehangen worden. 

Terwijl we daar bezig waren voelden we weer hoeveel kou er door die dunne ramen komt. Het glas is denk ik maar 1 of 2 mm dik. En er zitten ook scheuren in waar het doorheen waait. Maar eigenlijk zijn het van die dubbele ramen die je in Hongarije zoveel ziet. Maar hier waren er overal maar enkele ramen. Nou had Mario die van de zomer op de zolder gevonden. Wij blij, want die  moeten dus weer terug geplaatst worden. Maar in geen enkele zat glas, misschien was dat wel de reden waarom ze nooit geplaatst zijn…. Dus wij op zoek naar de glasboer. In Tab bij het station zat er eerst eentje, daar hebben we toen nog mooie ramen meegenomen die bij het afval stonden. (zie blog januari 2012) Maar daar aangekomen konden wij hem echt niet vinden. En dat kan soms nog best wel eens lastig zijn, want ook al denk je soms dat een winkel verlaten ofzo is omdat het er echt niet uitziet, dan kan er achter de deur gewoon een bloeiend bedrijf te zitten! Maar deze deuren waren afgesloten met hangsloten, dus die waren echt dicht. En we hadden al 2 ramen achter in de huurauto liggen. Banken plat, stoelen naar voren, wat een gedoe zeg als een Espace gewend bent J Dus wij Tab in met die ramen. Maar we konden niks vinden. Toen ben ik het maar gaan vragen bij dè winkel in Tab. De winkel waar ze alles verkopen, van graszaad tot pannen. En van knelkoppelingen tot wasmachines. Van speelgoed tot harken. Blablabla. Afijn misschien had hij ook wel glas. Nee dat had hij niet, maar hij wees me wel de weg naar de glasboer. Pal naast de kapper moest hij zitten. Wij ernaartoe. Ja er stond een bord met ajtók és ablakok. Daar moesten we zijn. Wij de inrit op, maar daar was het niet. En langs de kapper zat alleen een rookwinkel. Zon dichtgeplakt winkeltje met een grote ronde cirkel met 18 erop. Wij weer naar achteren, aan de deuren voelen. Maar niks hoor. Dan maar weer gaan vragen in het 18-plus winkeltje. De jongen wees dat het achterom moest zijn. Zijn wij nou gek?? Wij weer naar buiten, komt er een man aangerend die zegt dat we in het 18-plus winkeltje moeten zijn. Wij weer mee naar binnen met hem. Moeten we eerst achterlangs de winkelkast open. Dan een heel smal gangetje door, een trappetje op. En dan ineens staan we in een kantoortje waar ramen en deuren staan opgesteld. Hier is het dan! Wij laten hem de ramen zien en zeggen dan er glas in moet. Hij pakt een potlood en een stukje papier en begint te rekenen. Het kost 60 euro voor 3mm glas voor 3 ramen. Ik zeg dat ik 4 mm wil. Hij kijk me vragend aan. 4 mm? Weet ik het zeker? Ja ik weet het zeker. Oké komt goed, ze gaat het voor ons maken en donderdag zijn ze klaar! Voor de zaterdagavond zijn we uitgenodigd bij Sylvia en Manfred. Leuk, altijd heel gezellig! Als wij daar aankomen, gaat meteen na ons de deur weer open. Nog meer bezoek, zeg ik vragend. En wie komt binnen gelopen? Het is Johny, onze Belgische buurman. Wat een leuke verrassing zeg! We wisten niet eens dat hij ook in Torvaj was. Het word een heel gezellige avond met lieve mensen!

Als wij op zondag op bezoek gaan bij Martine en John zien we iets wat we nog nooit gezien hebben in Hongarije; oranje paaltjes in de berm. In Zweden had ik ze al wel eens gezien, maar hier nog nooit. 

Als dat maar niet betekent dat ze nog veel sneeuw verwachten… In de velden staan oranje netten op een afstand van een paar meter van de weg. Ik vraag aan Mario waar zou dat nou weer voor zijn? Hij denkt dat het is om de langlaufers te stoppen zodat ze niet de weg op glijen. 

Hahaha, later blijkt dat het is om de stuifsneeuw tegen te houden. 

De volgende dag besluiten we om eens naar het Balatonmeer te gaan kijken. Als het gevroren heeft kan het er daar namelijk erg mooi zijn. Nou en dat was ook zo! 

Het meer was niet bevroren, maar langs de kant lag hier en daar toch een mooi laagje ijs. Met de zon en de blauwe lucht ziet het er prachtig uit! 

We gaan op verschillende plaatsen kijken en als we bij Balatonboglár iets bij de Mac willen gaan drinken komen we van een koude kermis thuis. Deze is gesloten en gaat pas in juni weer open! Raar toch een Mac die alleen in de zomermaanden geopend is? Als we weer thuis zijn, komt onze buurvrouw Margit langs. We gaan gezellig in de kamer een bakkie koffie doen, maar ze houdt al haar truien en haar jas gewoon aan. Daar stoken wij dan al 3 dagen voor… een echte Hongaarse zullen we maar zeggen J

Omdat we nu steeds onze met bont gevoerde nepcrocs en sneeuwlaarzen aan hebben, is het tijd geworden voor een extra paar. Het steeds van het ene huis naar het andere huis sjouwen, begint me tegen te staan. 

Dus wij op woensdag naar de markt in Tab. Oeps dat valt een beetje tegen, er staat maar 1 kraam met nepcrocs. Ik kan mijn maat niet vinden. 39 zal wel een gangbare  maat zijn. De verkoper gaat meezoeken en zegt dat hij ze in de bus nog wel heeft. Hij geeft me een paar en lacht vriendelijk naar mij. Ze zien er een beetje groot uit, maar ze vallen klein zegt de man. Ik doe ze aan en ze zijn echt veel te groot. Ik kijk eronder, maat 43! Geen wonder… sorry zegt hij, maar hij heeft nog een paar. Die zien er wel een stuk kleiner uit, maar ik probeer ze toch maar. Jeetje hier moet ik mijn tenen voor opkrullen, nee dat gaat echt niet. Sorry zegt de man, maar andere heeft hij niet. Ik kijk eronder, staat er maat 36 op. Och die man wilde ook graag verkopen, maar helaas hij heeft niks voor mij. Gelukkig hebben ze bij de Chinese winkel wel een paar warme nepcrocs en kan ik er weer tegen.

De volgende dagen zijn we vooral bezig met het op maat maken van de deur van de keuken naar de badkamer. Daar hing eerst een mooi paars gordijntje voor, maar dat vond ik toch niet zo prettig. En de originele deur lag op zolder, dus die hebben we tevoorschijn gehaald. Maar hij paste echt voor geen meter. Hij was krom, scheef en schuin. Dus hij klemde boven, onder en aan de zijkanten. Daar zat een hoop schaaf- en schuurwerk aan. Ook hebben we het kozijn hersteld. Nadat alles geschilderd was hadden we een prachtige deur die ook nog dicht kon! Wat wil je nog meer? 

Weet je bij alles wat je doet heb je ontzettend veel eer van je werk. Ook gaan we de ramen weer ophalen bij de ablakman. En we zijn echt heel tevreden. Het ziet er perfect uit, het glas is mooi in de stopverf gezet. Als ze dan voor de ramen gezet zijn kunnen we weer een klusje afstrepen. Langzaam maar zeker komt alles goed!

We zijn ook nog lekker wezen uit eten in Tab. Daar hebben we samen met Han en Palinka, Martine en John een nieuwe bistro ontdekt. FiguraBisztró  heet het.

Wat was dat een leuke tent zeg en het eten was echt verrukkelijk! Het zijn geen overvolle borden, zoals in vele restaurants in Hongarije, maar het is echt wel luxer en verfijnder van smaak. Heerlijk lekkere salades. En een toetje, jammie zeg. Buiten is er ook een ruimte voor een groot terras, dus dat komt wel goed van de zomer J Ze zijn alle dagen van de week open van 10 tot 22 uur. Echt een aanwinst en ik hoop ook zo dat het gaat lopen en dat ze niet over een jaar alweer de deuren moeten sluiten…

Iedere keer als we ergens naartoe reden genoten we echt van de mooie velden met een laagje sneeuw erop. Wat ziet dat er toch sprookjesachtig uit!

Maar wat was ik blij toen het weer ineens omsloeg! Van 7 graden onder nul was het de volgende dag gewoon weer 14 graden. En op maandag werd het zelfs 16 graden, heerlijk zeg! Lekker de was buiten drogen, dat is voor mij toch altijd een turning point. Het teken dat de lente in aantocht is. 

Wat is het toch jammer dat we al weer bijna terug moeten! Maar er is geen ontkomen aan en dinsdagmorgen heel vroeg gaan we stilletjes aan weer naar het vliegveld.

Groetjes,

Marti