Gelukkig, het is bijna voorbij!

En dan bedoel ik 2013. Wat een bewogen jaar was het ... En ik ben niet de enige die er zo over denkt, ik heb al veel mensen gesproken die niet kunnen wachten tot het 1 januari is en we aan 2014 kunnen beginnen.

Het ergste wat mij persoonlijk is overkomen is natuurlijk het overlijden van mijn moeder en van mijn schoonmoeder. 2 moeders kwijt binnen de 9 maanden. En dat hakt er in hoor. Mario en ik zijn dit jaar allebei wees geworden, we hebben geen ouders meer. Hoe vaak ik nog denk, dat weet ons moeder wel. Om dan te realiseren dat ik haar niks meer kan vragen. Nooit meer. We moeten het voortaan allemaal zelf doen. En omdat ze een mooie leeftijd bereikt hebben, is het natuurlijk anders als dat ze jong overlijden. Want het is door de natuur zo geregeld dat als je ouders een bepaalde leeftijd hebben, dat ze dan meer en meer afhankelijk worden van jou. Zorgden zij eerst voor ons, langzaam maar zeker ga je voor hun zorgen. Dus we deden het al allemaal zelf, maar het is het idee dat je niks meer kunt vragen...

Dan was er natuurlijk het gegeven dat Manon weer ziek is geweest dit jaar. Dit was een spannende en heftige periode. Want wie verwachtte nou dat ze na 17 jaar die rotziekte weer terug kreeg? Wij niet in ieder geval... Maar gelukkig gaat het nu goed met haar en ze heeft in Australië ook al bloed laten prikken en die uitslagen waren heel goed! Dus hopelijk blijft het zo doorgaan!

En toch was het niet alleen kommer en kwel in 2013. Want in januari werden wij de gelukkige eigenaars van een 2e huisje op de heuvel. Mensen vragen nu nog steeds, wat moet je met 2 huisjes daar? En dan kijken Mario en ik elkaar aan en dan halen we onze schouders op van, ja wat moet je ermee... Hetzelfde als je met 1 huisje op de heuvel doet. Een fijne tijd hebben met familie en vrienden. Lekker samen klussen en er onze droomplek van maken. Waar we hopelijk later nog vele jaren gelukkig mogen zijn. En het 2e huisje op de heuvel is al een paar keer bewoond geweest dit jaar. Eerst natuurlijk door onze Marcel en zijn familie.

Wat vond ik dat leuk zeg, dat zij er waren! Dat was voor mij echt een hoogtepunt van het jaar! Wat was dat een gezellige tijd. Onze Peter en zijn meiden waren er toen ook en het was echt een gezellige boel. Het was alleen jammer dat Manon en Bram toen in het ziekenhuis waren... Maar ik ga er gewoon van uit dat we dat nog eens dunnetjes over gaan doen, over een paar jaar ofzo. Hopelijk is het gastenverblijf dan ook klaar zodat ze niet meer in het caravannetje hoeven te slapen. Alhoewel iedereen zegt dat dat heel fijn slaapt.

Nadat de Zweden uit het 2e huisje op de heuvel waren vertrokken, kwamen José en Renier. Ook voor hun was het de eerste keer in Torvaj. Wat was ik blij dat ook zij waren gekomen. Kijk als je zelf zo verliefd bent op een bepaalde plek en je bent daar zo gelukkig, dan wil je dat met je familie en vrienden delen. Je wilt hun dat gevoel ook laten ervaren. Laten zien van, kijk es hoe fijn het hier is. En ik weet zeker dat dat wel gelukt is. Iedereen zegt altijd dat ze we begrijpen waarom wij zo verliefd zijn geworden op dat plekje daar... Kijk dat er nog vanalles moet gebeuren aan het huis, dat hoort er gewoon bij, Ik zeg altijd maar, het huis kun je maken zoals je wilt, maar de plek kun je niet veranderen, dat moet gewoon kloppen...

Hier zijn we bij Dirk en Marleen, die hebben ook zo'n prachtig plekje weten te bemachtigen in Torvaj. Zeg nou zelf dit is toch waar het allemaal om draait? Gezellig samenzijn met vrienden.

En toen hebben in oktober Riky en Marius in het 2e huisje op de heuvel gelogeerd en ik kan je zeggen dat is dan toch veel comfortabeler dan in de caravan. Wat de nachten zijn toch al wat kouder dan. En een wc binnen en water binnen is toch wel heel erg fijn. Plus het is toch fijn als je overdag veel met je gasten samen bent om dan 's avonds wel allemaal je eigen plekje te hebben. Nee we hebben geen seconde spijt gehad van het nieuwe huisje! En het is net zoals Menno pas zei, dan hebben Manon en ik later ieder een huis, haha. En ik denk dat wij dan in het gastenverblijf kunnen wonen....Maar dat zullen we nog wel eens zien :-)


Dan was er dit jaar natuurlijk de troonswisseling, iets waar ik erg van genoten heb. En gelukkig was mijn moeder er toen ook nog bij en samen met Marja hebben wij een prachtige dag voor de tv gehad! En ik juni was het koningspaar in Den Bosch en heb ik Willem Alexander een hand kunnen geven! Geweldig wat was dat een heerlijk dag met mijn badminton vriendinnen.

Dan waren we dit jaar 25 jaar getrouwd! Lang al hè? En ik hou nog steeds keiveel van mijn mannetje en ik hoop dat er nog 25 jaar bij gaan komen!

En dan is het nu bijna voorbij, ik kan niet wachten! Ik ga er dan ook vanuit dan 2014 een geweldig jaar gaat worden, met hopelijk heel veel bezoekjes aan ons geliefde Hongarije!

Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een gezond en gelukkig nieuwjaar!

Groetjes, Marti