Beatrix Bedankt, Welkom Willem-Alexander

Wat was het toch een smullen geblazen! Vandaag heeft Prinses Beatrix het stokje doorgegeven aan haar zoon Willem-Alexander. Koning Willem-Alexander heet onze nieuwe vorst.

Ik ben iemand die met heel haar hart van ons koningshuis houd. Ik vind alles wat er van de Oranjes te zien en te lezen is geweldig! Ik heb mappen vol met knipsels en herinneringen van de leden van het Koninklijk Huis. De kranten van de begrafenis van Prins Claus zitten in een oranje box met daarop een sticker met zijn naam. Toen Prins Claus begraven werd, zat ik te huilen op de bank…. Hetzelfde geval bij Prinses Juliana en Prins Bernhard. Ook zij hebben ieder een eigen oranje box. Met trouwerijen zit ik eerste rang thuis voor de buis te genieten. Hetzelfde geld voor doopsels. Mijn kinderen kwamen vroeger op de peuterspeelzaal steevast 1 keer per jaar te laat. Dat was op de dag van Prinsjesdag, want hun moeder (ik dus) moest eerst altijd goed gezien hebben wat de koningin aanhad die dag. Mijn moeder vind het wel grappig, die heeft niet zoveel met het koningshuis. Haar moeder wel, die verzamelde ook vanalles van het koningshuis. Daarom zegt ze altijd: ge bent net ons moeder. Gek hè, dat sommige dingen gewoon een generatie overslaan. Dat is dus niet alleen met enge ziektes, maar ook met de  “oranjeziekte”. Als alles oranje spullen tevoorschijn komen met voetbal, vind ik dat ook een beetje raar. Ik heb helemaal niks met voetballen. Bij mij hoort oranje bij het koningshuis.

Ik ben opgegroeid met Koningin Juliana en later natuurlijk met Koningin Beatrix. Net zoals de meesten van jullie J Maar toen ik nog een klein meisje was en op school zat, mochten wij op Koninginnedag de fiets versieren. Dat was voor het hoogtepunt van het jaar. Trots als een pauw liep ik met mijn fiets door ons dorp. Op het stuur prijkte een grote foto van Juliana, die op een stuk karton was geplakt. Daaromheen oranje slingers en verder de hele fiets versiert met rood, wit en blauw crêpepapier. En dan ging de optocht van honderden versierde fietsen door de straten van Heeswijk. Op school kregen we altijd een appeltje van oranje, een sinaasappel dus. En we waren er nog blij mee ook. In mijn herinnering was het toen ook altijd mooi weer die dag. Maar dat zal vast wel niet, ik heb in ieder geval de regendagen uit mijn geheugen gegooid. Het waren in ieder geval toen voor mij al hoogtijdagen. En dat is nog steeds zo. Toen mijn kinderen zelf kleuters waren en ook hier het fietsversieren bij Koninginnedag hoorde, werd ik helemaal enthousiast. De kinderen mochten toekijken en ik deed het werk. Want ik wilde mijn reputatie van de allerbeste fietsversierder wel hoog houden! En weer voelde ik dezelfde trots toen wij met de kinderen meeliepen met de optocht. Wat was het toch jammer toen dit gebeuren een paar jaar later werd afgeschaft omdat de scholen niks meer met Koninginnedag deden. Vanaf toen viel Koninginnedag in de meivakantie….

En nu dus vandaag de troonswisseling. Al een paar dagen was ik er mee bezig. Ik had allerlei leuke oranje items gekocht in de winkels. Daar kan ik zo van genieten! Ik wilde deze dag ook persé niet in Hongarije zijn, dit wilde ik live voor de tv in Nederland meemaken. Er stroomt natuurlijk toch gewoon Hollands bloed door mijn aderen...Natuurlijk had ik oranje bollen en oranje tompouches in huis gehaald. Mijn gezin zuchtte van, oo mam, moet dat nou? Ja dat moet! Ik geniet van oranje vla. Als de pak leeg is was ik hem uit en bewaar hem platgedrukt in een oranje box. Die van het huwelijk in 2002 heb ik ook nog J. Oranje borden en mokken heb ik gekocht, met daarop de datum van de troonswisseling. Geweldig gewoon! Ik heb genoten van iedere minuut dat ik voor de tv zat. 

Heb een traantje weggepinkt toen Beatrix letterlijk en figuurlijk een stapje terug deed bij de balkonscène. Wat was het toch mooi…. En wat zagen ze er toch mooi uit met de kroning. 

Wat hebben we een leuk en mooi Koningspaar! En de kinderen, kroonprinses Amalia, prinses Alexia en prinses Ariane. Wat leuk die drie meisjes in dezelfde kleren. En wat deden ze het goed zeg! Je kunt duidelijk merken dat ze al les krijgen in etiquette. Wij zwaaien naar iemand, zij wuiven. Zo koninklijk kan ik het niet hoor. Maar het leuke is dat het gewoon ook kinderen zijn. Zoals Amalia, die op een gegeven moment steun zocht bij haar oma en gaapte. O nee, sorry, ze geeuwde. Maar buiten op de loper, corrigeerde ze toch mooi haar kleinste zusje en maande haar om door te lopen. 

Op dicht moment klinkt het Wilhelmus ter afsluiting van een van de mooiste dagen uit mijn oranje leven. Het was in 1 woord GEWELDIG!

Kom bij mij dus niet aanzetten met afschaffen van het Koninghuis, ik ga die discussie niet eens aan. Ik ben blij dat mijn wiegje in Nederland heeft gestaan en ben er trost op dat ik een Nederlander ben. Maar wel eentje met een Hongaars hart…Want naast de tv prijkt wel de Hongaarse vlag!

Leve de Koning!

Groetjes, Marti