Hongaarse boeken

We hebben een leuk weekend achter de rug, want gisteren hebben we bezoek gehad van vrienden van ons, die we 2,5  jaar geleden in Hongarije hebben leren kennen. Dat was toen wij in oktober de sleutel van het huis kregen. We waren naar het thermaalbad in Igal geweest en kwamen toen langs een restaurantje wat er leuk uitzag en ook nog open was! Binnen stond de tegelkachel lekker te branden. Helemaal  gelukkig omdat het huis nu echt van ons was, vlijden wij ons neer vlakbij de kachel. Na ongeveer een half uur kwam er een echtpaar binnen en wij op ons beste Hongaars: Jó napot. Een goedenavond, klonk het terug. Nou als we 1 ding niet verwacht hadden, was het dit wel! Want laten we eerlijk zijn, hoe groot is de kans dat je op een gewone doordeweekse avond in oktober, in een niet-toeristisch gedeelte van Hongarije, nog andere Nederlanders  tegen het lijf loopt? Heeel klein volgens mij, maar ons gebeurde het! En niet zomaar wat Nederlanders, nee heel leuke mensen waar we een warme band mee hebben opgebouwd. We hebben die avond gezellig tezamen gegeten en er weren meteen heel diepe gesprekken gevoerd. Wij vertelden dat we een paar dagen ervoor de sleutel van ons huisje hadden gekregen en dat er wel veel aan moest gebeuren, maar dat we er ontzettend veel zin in hadden! Nou, zeiden zij, dan kom je maar bij ons kijken hoe mooi het kan worden, want ons huis is helemaal klaar. Dus nadat we onze buikjes rond gegeten hadden, reden we achter hun aan, de duisternis in, naar hun huisje. We kregen een rondleiding en een lekker drankje. Het was een erg leuke avond en wij hebben er goede vrienden aan over gehouden. Sindsdien spreken we iedere keer als we in Hongarije zijn, wel een paar keer af. Maar een afspraak maken hier in Nederland was toch effe iets ingewikkelder…. Typisch, want hier zijn we veel vaker, maarja hier hebben we verplichtingen, en in Hongarije (bijna) niet. Maar gisteren waren ze dan hier. Ik had een lekkere pan goulashsoep gemaakt, volgens het recept van de tuinman uit Hongarije. Een brood erbij gebakken en heel even proefden we een beetje Hongarije… We lieten hun ons huis zien, en toen we in de serre beland waren, viel haar oog op mijn boeken op de tafel. Dat waren mijn Hongaarse boeken welteverstaan. Een paar weken geleden hadden wij het bij de Hongaarse les over de inrichting van je huis. Dat moesten we in het Hongaars vertellen. Dus toen  vertelde dat ik een grote ingebouwde boekenkast heb, met veel Nederlandse en een paar Hongaarse boeken. A nagy beépített könyvszekrény. És sok Holland könyv és kevés Magyar könyv. Heb je Hongaarse boeken, vroeg de juffrouw een beetje verbaasd. Ja ik heb Nederlandse boeken die geschreven zijn door een Hongaar, maar ik heb ook een paar boeken geschreven in het Hongaars. Ik besloot om de week daarop mee te nemen. Dat vond ze wel leuk, en er was 1 boek bij, wat ze niet kende en graag wilde lenen.  Dat was dit boek:

Dit heb ik pas in de kringloopwinkel gekocht. Het stond in het rek en mijn hart maakte een sprongentje; een boek over Hongarije! Kopen, hebben moest ik dat. Maar er stond geen prijsje in dus ik naar de kassa om te vragen wat het boek kost. Moest ze even gaan navragen. Dus ik dacht, dan kijk ik nog even rond intussen. Kom ik naderhand bij de kassa, had ze een prijsstickertje op de papieren rug van het boek geplakt! Muts, dat kon er niet meer af, zonder het boek te beschadigen! Dat deed pijn, op mijn mooie boek uit Hongarije. Maar ik wilde het zo graag, en kostte maar 1,50 dus ik nam het toch mee.

Ik had ook nog 2 kinderboeken meegenomen naar de Hongaarse les. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik kinderboeken van Tiny verzamel. Dit zijn heel zoete prentenboeken uit mijn jeugd. En die boeken zijn in heel veel landen uitgebracht. Ook in Hongarije. Maar in ieder land, heet ze anders. En nou wil het toeval dat ze in het Hongaars Márti heet!

Dat kan toch geen toeval zijn!!! Dus op die boeken ben ik natuurlijk supertrots. En toen ik de boeken een jaar of 7 geleden kocht dacht ik dat er een tijd zou komen dat ik die boeken gewoon zou kunnen lezen. Maar toen ik ze weer uit de kast pakte en er eentje opensloeg, zakte de moed mij weer in de schoenen… want na 3 jaar Hongaarse les, was het eerste woord er al eentje om in huilen uit te barsten, bij wijze van spreken dan… 

Jongejonge, wat moeten we nog veel lessen gaan volgen!

Maar ik heb ook verschillende boeken over Hongarije, die speciaal gemaakt zijn voor de toeristen. Daarin staan vaak de mooiste foto’s, maar heel vaak zijn ze in het Duits.

Ik heb er eigenlijk maar een paar in het Nederlands. Maar dat maakt niet uit, want bij deze boeken gaat het vooral om de foto’s. Heerlijke wegkwijl boeken!  Dit boek is van het prachtige Balatonmeer, en het omliggende gebied, dus ook van onze provincie.

Deze boeken zijn er ook heel veel van Budapest, en ook daar heb ik er verschillende van.

  

Ik heb er zelfs dubbel. Want als ik een Hongaars boek zie, ben ik niet meer voor rede vatbaar! Dan moet ik dat gewoon hebben! Ik ben een tijdje bij een boekenclub geweest en steevast zocht ik daar naar boeken van en over Hongarije. Daar heb ik eens een keer deze 2 boeken gekocht. Ik vond hel wel interessante boeken en ze vertellen ook nog iets over de Hongaarse geschiedenis. Maar helaas heb ik de tijd nog niet genomen om ze te lezen. Maar ze zijn me wel heel dierbaar…

Deze 2  simpele kookboekjes bevatten lekker recepten die heel gemakkelijk zijn:

Dan heb je ook nog de reisboeken in vele varianten, maar er is er nog eentje die ontbreekt en dat is de Capitool van Hongarije. Ik vond hem altijd te duur, maar eigenlijk slaat dat nergens op…

En dit boek is echt een van de allermooiste uit mijn collectie. Het is een kookboek met niet alleen recepten, maar ook veel  informatie over de streek waar de recepten en de ingrediënten vandaan komen.  Er staan prachtige foto’s in en heel veel leuke wetenswaardigheden over mijn 2^e vaderland.

Iedereen die iets met Hongarije heeft, zou dit boek moeten hebben! Echt, dit is een boek wat ik heel vaak inkijk. BV. voor een recept van dat lekker toetje wat ik in de zomer in dat restaurant in Balatonfüred heb gegeten, maar ook om gewoon wat te lezen. Of te ruiken… ik heb, samen met mijn dochter de rare gewoonte om met mijn neus letterlijk in de boeken te duiken. Heeeerlijk vind ik de geur van een nieuw boek. Dat papier, die inkt, mmm dat snuif ik in me op. en dit is zo’n lekker snuifboek.

Maar om op dit leuke weekend terug te komen; zaterdag ben ik naar de boekenbeurs geweest hier in het dorp. Met de krantenfiets van mijn zoon, zodat ik lekker veel boeken kon kopen. Ik ga ook altijd alleen, want ik wil graag een paar keer langs alle bakken snuffelen, zonder dat er iemand aan het einde van de rij met een lelijk gezicht staat te vragen: en, gezien? Nee dit soort uitjes doe ik alleen. Ja en dan ga ik als eerste op zoek naar de landen boeken. En om de een of andere reden staan er altijd wel Hongaarse boeken.  Het eerste boek wat ik zag, was dus het boek dat de juffrouw zo mooi vond. En het zag er nog beter uit ook nog, dus de juffrouw mag hem houden, zal ze blij mee zijn!

Er was zelfs een Hongaars boekje over Teigetje en Knorretje. De verleiding was heel groot, maar het was een vies boekje en zonder plaatjes. En bij de gedachte aan mijn Márti kinderboeken, die ik echt nog niet kon ontcijferen, liet het boekje maar voor wat het was. Maar gelukkig was er nog genoeg om te kopen en na 3 uur ging ik heel voldaan met 3 tassen met boeken weer naar huis. Deze boeken heb ik oa. gekocht:

  

  

En dan ben ik zo blij met mijn nieuwe aanwinsten, voor mijn gevoel ben ik zo toch weer even een beetje in Hongarije. Want we weten nog niet wanneer we er weer naartoe gaan. We moeten eerst nog naar Curaçao, om onze dochter daar te gaan opzoeken. Dat zal wennen zijn, met het vliegtuig op vakantie, niet klussen, zonnen, zwemmen en ja weet ik veel wat je doet op zo’n vakantie… ik neem maar wat Hongaarse boeken mee, dan komt het vast wel goed!