Dag 9: Weet je nog dat ik op dag 4 schreef dat we bij de Duitse overburen op bezoek gingen, maar dat ze niet thuis waren? Nou vanavond hebben we dat weer geprobeerd en nu waren ze wel thuis. We werden hartelijk welkom geheten en kregen eerst een rondje door de tuin aangeboden. Wat hebben die een mooie tuin, precies zoals ik hem zelf ook in gedachten heb. Met heel veel hoekjes en zitjes. Met grote planten en veel kleurige bloemen. Een lekker zwembad en een mooi uitzicht. Maar wat mij nog het meeste aantrekt, is dat de tuin niet te netjes is! Het is een leeftuin, waar je kunt genieten van het goeie leven. Kijk en dat staat mij wel aan. Gewoon lekker buiten leven, en jezelf niet druk maken op een paadje dat niet waterpas ligt. Of een kluitje gras wat ergens groeit, waar jij het niet hebt geplant. Met mooie vlinders en zoemende bijen die vrolijk in de zon spelen. Een lekkere hangmat ergens onder de bomen, een boekje en een kopje thee erbij, en je hebt niks meer te wensen…. De overbuurman gaat de wijnkelder in en tapt een kannetje rode wijn uit een vat. Eigengemaakte wijn. We gaat in de serre zitten, want het is nu te koud geworden om buiten te zitten. We praten gezellig over het mooie Torvaj. Hoe heerlijk rustig het er is. en dat ze nu toch echt begonnen zijn met de nieuwe weg naar het Balatonmeer. En hoe snel we dan over een jaar of 2 bij het meer zijn. Maar we hebben het ook over welke nationaliteiten er in Torvaj wonen: allereerst natuurlijk de Hongaren, dan Duitsers, Zweden, Finnen, Oostenrijkers, een Belg en wij, de Nederlander. Had je niet gedacht hè, in dit kleine gat van 300 inwoners! Afijn voordat we het wisten was het al weer tijd om ons bedje op te zoeken. Toen wij weer thuis waren, zegt Mario: “ Het was gezellig, maar dit was niet de man die ons van de week kwam uitnodigen, die man was veel kleiner…..” En nu weet hij dus niet bij wie we eigenlijk op de koffie hadden gemoeten.
Dag 10: Vandaag hebben we de luifel aan de caravan gezet, want zondag komen onze kinderen! En Manon slaapt in de caravan en Menno slaapt met zijn vrienden in de tent. Alhoewel ik helemaal geen plannen heb op een camping te gaan beginnen, vind ik af en toe wel heel leuk om campinkje te spelen… Want eigenlijk is een luifel helemaal niet nodig aan een caravan waar alleen in geslapen word, maar ik vind het zo gezellig staan. Dus als we van de week dan ook nog de tent hebben staan geniet ik er zo van! Want eigenlijk zijn Mario en ik gewoon kampeerders. Maar aangezien we nu een huisje in Hongarije hebben, komen we niet (veel) meer op de camping. Maar als we dan af en toe campinkje spelen, lijkt het toch nog een beetje alsof we op de camping zijn. We zijn vandaag ook voor de eerste keer naar de ‘Holland Butor’ geweest. Dat is een gewone Nederlandse kringloopwinkel in Hongarije. En iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik dol ben op rommelmarkten en kringloopwinkels. Heerlijk vind ik dat, ik kan er uren rondsnuffelen. Ik was dan ook heel hoopvol toen richting de Holland Butor reden. Op ongeveer honderd afstand van waar de winkel moest zijn, zag ik een grote berg met schatten liggen! Volgens Mario was het gewoon een berg afval. Maar ik zie dat met heel andere ogen. Ik zag een grote stapel hele mooie oude paneeldeuren liggen. Ik zeg tegen Mario: “Stop es even, ik ga even kijken”. Een diepe zucht volgde, maar ik liet me niet van de wijs brengen. Ik liep naar de stapel schatten en zag dat ik nu eigenlijk alleen wilde zijn. Zodat ik zonder gêne in de berg kon gaan graaien. Maar ik zag vanuit mijn ooghoeken dat ik in de gaten werd gehouden door een stel Hongaren in het huis dat bij de stapel schatten hoorde. Ik keek ze aan en vroeg of er iets te koop was. Er kwam een man naar buiten en zei:”Oo neem maar mee wat je wilt, ik hoef er niks voor te hebben”. Dat was boffen. Ik zag een verlichtingsbak van een sigarettenmerk. Mooi dat nam ik mee voor Esther en Henk, voor op hun camping. Daar zouden ze blij mee zijn! En ik werd er ook helemaal blij van! Ik liep naar de auto en zei tegen Mario dat ik zo’n mooie oude deuren had gezien bij de stapel schatten. “Wat moeten we daar nou mee?” vroeg hij. Hij snapte er werkelijk niks van! Wat maakt het nou uit of je er iets mee kunt. Ze zijn prachtig, authentiek Hongaars en ik mocht ze zo meenemen. Wat wil je nou nog meer? Maar hij keek me aan of dat ik gek geworden was. Nouja dacht ik, we moeten ook nog naar de Holland Butor. En als dit gewoon langs de weg lag op een steenworp afstand van die winkel, dan zou het daar wel barsten van de mooie spullen! Dus we besloten om de deuren even te laten voor wat ze waren en reden naar de Holland Butor. En wat we daar toch zagen toen we binnenkwamen, mijn mond viel zowat open van verbazing! Een gewone Hollandse kringloopwinkel! Viel dat even tegen! Als ik in Hongarije ben, wil ik geen Hollandse kringloopwinkel zien. Dan wil ik een Hongaarse kringloopwinkel zien. Met allemaal mooie Hongaarse spulletjes. Wat hier binnen stond, van allemaal van die donkere eiken meubels van 20 jaar geleden, die je in Nederland aan de straatstenen niet meer kwijtraakt. Het soort van wat je op Marktplaats gratis kunt ophalen. En duur dat het was! Een gebloemd bankstel kost tussen de 250 en 300 euro, een eikenhouten kast kost ook al snel zo’n 300 euro. Dat zijn toch geen prijzen! Welke Hongaar koopt dat nou? Wie koopt dat Überhaupt nog? Kijk als je het gratis krijgt, geef je het een kleurtje en het kan nog een tijdje mee, maar om daar honderden euro’s aan uit te geven…. We hebben wel een mooi oud Monopoly spel gekocht voor 300 forint. Maar, nee voor mij geen Holland Butor meer…. Ja en vanavond zijn we op camping Jó Napot gaan eten. Dat komt daar een vrouwtje uit het dorp, echt Hongaars koken. We waren met ongeveer 18 mensen en zaten lekker buiten. En lekker dat het was! Als eerste kregen we aardappelsoep, als hoofdgerecht kippenpoten met paprikasaus en als toetje een soort cake met een lekker sausje er overheen.
Allemaal dingen die ik in een restaurant niet gauw zal bestellen, maar dat is het leuke van zo’n etentje. En zo leer je steeds meer smaken en gerechten waarderen.
Dag 11: vrijdag 30-7 en vandaag heeft het de hele dag geregend! Balen, want het werkt niet zo gemakkelijk! Ik heb vandaag de laatste muur geschilderd in de zomerkeuken. En ik ben expres vroeg opgestaan, zodat we vandaag veel werk konden verzetten. Maar de regen gooit roet in het eten. Terwijl Mario zich buigt over het probleem met de 12 volt voorziening van de caravan, begin ik de vloer in de zomerkeuken zuiver te maken. Vandaag moet het vinyl er in! Maar aangezien de vloer niet helemaal glad is, willen we er eerst nog een oud zeiltje onder leggen. Maar dat ligt buiten in de regen. En dat moet eerst droog zijn voordat we het er in kunnen leggen. En dat moet er eerst in liggen voordat het nieuwe vinyl er in kan. Kijk en zo kunnen we dus niet verder. Dus besluiten we maar om eerst inkopen te gaan doen in Siófok. Als we bij de Lidll binnen zijn, gaat Mario zijn telefoon. Nelleke, Hans en de kinderen zijn is Siófok en vragen of ze langs kunnen komen voor een bakkie. Jazeker kan dat, maar we zijn ook nog even in Siófok. Maakt niet uit, ze wachten wel bij de Tesco op ons. Dus wij naar de Tesco en ja hoor daar staat de grote donkerblauwe bus al op ons te wachten. Snel vliegen Mario en ik naar binnen bij de Tesco en gooien de meest noodzakelijke dingen ( bier, water, cola en koekjes) in onze kar en vliegen weer naar de auto. Hans en Nelleke volgen ons naar Torvaj, en wij gniffelen in onze auto: “ze zullen wel denken, waar komen we nu weer terecht.” Nadat we heelhuids bij ons huis zijn aangekomen, gaan we snel een kopje koffie drinken. Het is ondertussen al half 6 geworden. Nadat ze ons paleisje hebben bewonderd, besluiten we om gezellig met zijn 6-en te gaan eten bij de Pulli. Het was weer heerlijk en natuurlijk ook erg gezellig. Om ongeveer 22:00 komen we weer in Torvaj aan. Het dorp is in diepe rust, en het vinyl ligt nog steeds opgerold onder de partytent. Als ik één ding heb geleerd vandaag, dan is het dat dingen plannen in Hongarije niet werkt. En dat vroeg opstaan al helemaal nergens voor nodig is! Het lijkt wel vakantie.
Dag 12: Over vandaag kan ik kort zijn: regen. Het begon nog niet zo verkeerd, dus besloten we om aan het vinyl in de zomerkeuken te beginnen. Maar al snel moesten we ruimte maken onder de partytent en daar de rol uitrollen. Afijn, uiteindelijk lag het vinyl in de zomerkeuken en ben ik verder gegaan met het op maat maken ervan. Doordat het buiten miezerde heb ik mijn dooie gemak over gedaan. Aan het begin van de avond werden we nog wel getrakteerd op een mooie regenboog.
Maar dat was voor mij het enige positieve van die dag.
Dag 13: Vandaag is alles anders! Ten eerste omdat vandaag de zon schijnt en het is al warm als we opstaan. Maar ook ga ik vandaag mijn kindjes ophalen!!! Ik ben zo blij, ik heb ze toch wel gemist hoor. Ook al zijn mijn kindjes al grote kindjes, het blijven toch mijn kindjes. Maar dat is pas vanavond. Tot die tijd ga ik verder met de zomerkeuken, in de hoop dat die klaar is voordat mijn kindjes hier zijn, maar ik voel natuurlijk al aan mijn theewater dat dat niet gaat lukken. Want ik moet ook nog muurtjes metselen, een aanrechtblad moet er nog op komen. En dan moet er ook nog een wasbak in komen en een kraan natuurlijk. Maar we gaan vanmiddag ook de tent nog opzetten, waar de jongens met zijn 5-en in gaan slapen. 3 In de slaaptent en 2 in de voortent. Ik werk stug door tot 17:00 uur en dan stop ik er mee. Ik ben niet verder gekomen dan de vloer, die is nu klaar. Op naar Budapest. De rit er naartoe verloopt zoals gewoon slaperig voor mij. Ik word wakker als we al in Budapest zijn.
Dag 14: Vandaag zijn we al vroeg wakker, het is warm, heel warm. Maar dat is toch wat we willen… rond 11:00 uur komen de mannen de tent uitgerold, en ze hebben lekker geslapen zeggen ze. We hadden het slaapprobleem uiteindelijk opgelost door ons dikke opblaasbare matras in de voortent te leggen, en een dikke schapenwollen deken, die we ooit van mijn schoonzusje hebben gekregen, op te vouwen tot nog een soort van matras. Ondertussen is dochterlief ook uit haar caravan gekomen en moppert dat zo heet is in de caravan. Jaja mopper maar niet, want het kan nog wel eens veel anders worden. De zomer stelt tot op heden niet zo veel voor in Hongarije, dus ben maar blij met iedere warme dag die er komt. Na het ontbijt ziet Mario zijn kans schoon en vraagt de jongens om hem even te helpen met wat sjouwwerk. Er staan nog 2 zware aanrechtbladen die de zolder op moeten, en ik ben geen watje, maar die waren voor mij toch echt te zwaar. De wasmachine die al anderhalve week op de aanhanger staat moet er ook nog afgehaald worden, ook een mooi klusje voor de mannen.
Maar goed dat er nu 5 sterke mannen zijn! Verder bestaat de dag vooral uit klusjes doen in en om het huis. En de jeugd begint aan hun eerste potje Monopoly van deze vakantie. Rond 19:00 beginnen we dan toch honger te krijgen en we besluiten te gaan eten in Som, om van daaruit naar Siófok te gaan. Want ik ben morgen jarig en mijn gezinsleden hebben nog geen cadeautje voor mij, en willen dat nu nog gaan kopen…. Om 22:00 uur ’s avonds in Siófok… Ik ben benieuwd waar ze morgen mee aan komen zetten. Maar dan zie ik opeens iets wat ik heel graag wil hebben! Han en Palinka hadden het ook, en nu wil ik het ook. Normaal ben ik niet, want het kan me echt niks bommen wat andere mensen hebben, maar dit moet ik hebben! Dus na enige tegen strubbelen gaan Manon en Menno ook akkoord. Je ziet ze denken: lekker makkelijk, hoeven we niet verder te zoeken. Dus kleren worden uitgezocht en aangetrokken.
Er word een mooie grote pot met verschoten plastic bloemen bijgezet. En voilá, een mooie foto van mijn gezin in barok stijl is het resultaat! Heb ik toch een mooi kado morgen!
Dag 15: Dinsdag 3 augustus: Vandaag ben ik jarig, 48 jaar alweer. Gek, zo voel ik me nog helemaal niet. Maar de spiegel laat me zien dat het wel degelijk zo is…. Maakt mij niet uit, ik ben blij dat ik het al heb mogen halen! Vanmiddag komen de buren en nog wat vrienden, en tezamen met de jeugd is het dan een mooi aantal. Gaan we gezellig met zijn allen barbecueën. We hebben 3 tafels aaneen gezet onder de partytent, salades zijn gemaakt en de sateetjes zijn gemarineerd. Dus ik ben er klaar voor, kom maar op! Maar dan, opeens, regen, onweer en hagel. En nog niet zo’n beetje ook!
Jeetje hoe moet dan nu straks met al die mensen? Ons huisje is niet groot genoeg om er 18 mensen in onder te brengen. En de andere verblijven zijn nog niet (helemaal) klaar. Gelukkig zijn de gasten zo slim om te wachten tot de bui voorbij is en komen ze pas na 16:30. We beginnen met een kopje koffie en thee en de gasten zitten gezellig met elkaar te kletsen, in het Duits, Hongaars en Nederlands. En we verstaan elkaar allemaal.
Leuk een internationale verjaardag! Als Mario rond 19:00 uur de barbecue aansteekt gaan de Hongaren als eerste naar binnen.
Want in de serre heb ik intussen de salades, sausjes en het brood neer moeten zetten, omdat het weer begon met regenen. Ze hebben het koud, heel koud. Ik haal vestjes en winterjassen voor ze. Ik zit zelf nog in mijn hemdje en heb het helemaal niet koud…. Na een tijdje zit iedereen lekker te eten en te kletsen, maar nu blijkt maar weer eens dat wij heel andere eetgewoontes hebben dan de Hongaren. Wij eten bv. ons vlees met een lekker sausje eroverheen, de Hongaren eten al het vlees droog, zonder sausje.
De salades raken ze ook amper aan, wel willen ze steeds brood. En ik heb zo geprobeerd om ze aan de satésaus te krijgen, maar ze trokken een heel vies gezicht, toen ik de pan onder hun neus hield. Ja en dan om kwart voor negen, staan ze ineens op en verontschuldigen zich, want ze moeten naar huis! Huh? Nu al? ja want ze moeten om 21:00 naar bed! Zonder uitzondering. Maar wij gaan nog even door en om een uur of twaalf zoek ik tevreden mijn bedje op. Zo weer een jaartje en een ervaring erbij.
Groetjes, Marti
Hallo, ik wil deze zomer met manlief en camper naar Hongarije, nu ben ik op zoek naar een site waar rommelmarkten op staan met data, bestaat die ook in Hongarije? En of zijn er ook leuke kringloopwinkels, evt ten bate van een goed doel? en of Leger des heils oid? en rommelmarkten ten bate van scholen/kerken, ik weet nog niet in welk gebied we willen kijken, vandaar de grote aantal vragen, grt Tanja
BeantwoordenVerwijderen