We waren nog maar net thuis van de zomervakantie toen we
voorzichtig weer op de site van Wizzair gingen rondkijken. En we beseften ook
dat onze volgende reis pas gepland stond op eind november… Toen we een mailtje
kregen met 20% korting op vliegtickets, was een goedkoop vluchtje zo geboekt.
We zouden van donderdagavond tot dinsdagmorgen gaan, dat kwam voor Mario zijn
werk het beste uit. Dus lekker een lang weekendje Torvaj. Onze vrienden John en
Martine hadden aangeboden om ons van het vliegveld op te komen halen. Daar
hebben we heel dankbaar gebruik van gemaakt! Nadat we een hapje bij de Mac
hadden gegeten waren we rond 23:00 uur in Torvaj. Ik ging meteen bij het
zwembad kijken en de schrik sloeg me om het hart. In het zwembad had zich een
kleiner zwembad gevormd. Hoe was dit nou mogelijk??? Ik maakte wat foto’s en we
besloten om maar te gaan slapen, omdat we nu toch niks konden doen in het
donker.
De volgende morgen zien we er gebeurt is. De regen die op
de afdekking gevallen is, heeft niet voldoende weg kunnen lopen, de stangen
zijn doorgebogen en daardoor is een grote zak ontstaan. Mario zei al bij de
zeilmakerij dat hij er gaatjes in wilde hebben, zodat de regen er gewoon
doorheen kan vallen, het zwembad in. Het zwembad kan niet overlopen omdat het
via de skimmer er weer uit loopt. Maar daar wilden ze niet aan, om de een of
andere reden vonden ze gaatjes in het mooie zeil geen goed idee. Als wij het
water met een dompelpompje van het zeil gepompt hebben, kunnen we de afdekking
op gaan rollen. Doordat de stangen nu korter zijn geworden zijn er 2 zo langs
de liner naar beneden gezakt en hebben gaten in de liner getrokken.
2 gaten van zo’n 20 cm en eentje van ongeveer
5 cm. Ik ben er flink chagrijnig van die dag…
Maar ik kan het dan ook weer achter me laten en ga gewoon foto's maken van de mooie omgeving.
Het is nu toch gebeurt en ik kan er niks meer aan veranderen. Heel even heb ik gedacht: het is ons niet gegund, gooi het gat maar dicht met zand. Maar dan denk ik aan het vele werk wat al verzet is en vertrouw op Mario, die zegt dat alles goed komt.
Dit is mijn uitzicht als ik was aan het ophangen ben, daar word je toch blij van?
We besluiten om met de foto’s van het zwembad naar de zeilmakerij te gaan. Als we daar aankomen, kijken ze ons een beetje
verbaasd aan. Als ik zeg dat we een probleem hebben, schrikt Lena ook. Ze
bekijkt de foto’s en zegt meteen dat ze alles gaan oplossen. Ze gaan de liner
repareren en de afdekking ook. Ze zegt dat ze op maandag langskomen en dan
kijken we verder. Ietwat opgelucht gaan we weer naar huis. En dat moet deze
trip met de Trabant. Omdat we zo’n lief aanbod kregen van John en Martine, besloten we dus om geen
huurauto te nemen, maar om de Trabant te gebruiken waar ze voor aangeschaft is;
toeren in en om Torvaj. Nou mijn kís rakéta heeft zich voorbeeldig gedragen!
Bij het eerste ritje pruttelde en stotterde hij een beetje meer dan normaal,
maar toen kwam ze los en was het lekker toeren met mijn schattige autootje.
We
hadden bedacht dat we deze paar daagjes mooi verder konden gaan in het
gastenverblijf. We wilden als eerste de badkamer gaan maken. Maar omdat we met
de Trabant geen bouwmaterialen wilden gaan halen, er zouden ook maar een stuk
of 10 stenen in kunnen, moesten we het doen met hetgeen wat we in de zomer
gekocht hadden. Dus beginnen we met het uittekenen van het muurtje. En dat valt
nog niet mee, want ook hier is niks haaks of recht…. Na een halve dag kijken,
kibbelen en denken zijn we eruit. We zorgen dat de badkamer haaks wordt, anders
is het veel te lastig met tegels leggen. En omdat de plannen gewijzigd zijn wat de rest van de indeling betreft, zitten
we toch aan een bepaalde ruimte vast. De badkamer kan niet te groot worden
omdat we ernaast een bedstee willen maken. Maar het is ook wel fijn als je op
de plee zit, dat je je knieën niet stoot aan de wastafel… het moet dus uit de
lengte of de breedte. De douche gaat iets kleiner worden zodat alles
fatsoenlijk in het hokje past.
Het is lekker weer in Torvaj en zo kan het gebeuren dat
we op zondag het klussen even laten voor wat het is. We gaan lekker met de
Trabant rondtoeren. En dan is er toch altijd het Balaton wat een magische
aantrekkingskracht heeft en de rit gaat dan ook daar naartoe.
Mijn kleine autootje kan alle smalle weggetjes inrijden en zo komen we op mooie kleine strandjes en plekjes die we nog nooit gezien hebben.
Fitness aan het meer
In Siófok is
alles alweer in de winterstand gezet en zijn de eettentjes en
souvenirwinkeltjes weer dichtgetimmerd. Op een enkeling na die nu dus nog volop
profiteren van het mooie nazomer weer. Maar wat is het gaaf om met mijn
Trabantje over de strip te rijden! Ruim een maand geleden liepen we hier nog
met vrienden en familie door de drukte van alle vakantiegangers. Onvoorstelbaar….
We parkeren de auto in het centrum van Siófok en gaan op het terrasje genieten
van een grote ijscoupe. Het lijkt wel vakantie!
We rijden verder door de mooie natuur van Somogy en
eindigen bij Puli om een vroeg diner te nuttigen. Als we thuis zijn, gaan we
weer lekker verder met klussen.
Maandag komen Ruben en zijn broer van MKB kijken naar het
zwembad. Ze overleggen druk en besluiten dan om de afdekking mee te nemen naar
de fabriek om het daar te herstellen en aan te passen. Er wordt besloten om de
afdekking aan één kant te verhogen zodat de regen er niet op kan blijven
liggen. Met sneeuw is het maar afwachten, dus vragen we aan de buurman of hij het
in de gaten wil houden. Omdat we de volgende dag alweer terug naar NL moeten,
zullen we er niet bij zijn als de afdekking weer geplaatst gaat worden en als
de liner gerepareerd wordt. We lichten de buurman in als we de Trabant weer bij
hem parkeren en met liefde onder stoppen. Hij belooft een oogje in het zeil,
hoe toepasselijk, te houden. Die nacht gaat om kwart over 2 de wekker, want om
3 uur worden we weer opgehaald. We besluiten naar beneden te lopen zodat onze
vrienden niet naar boven hoeven te komen. Als we daar staan te wachten valt ons
toch nog iets op, een rookpaal.
.
In Hongarije moet je namelijk 5 meter vanaf een
bushokje of entree van winkel, restaurant en zo verder staan. Die hebben we nog nooit gezien...
Het was een kort tripje, maar we hebben er erg van
genoten en waren er echt even helemaal uit.
Groetjes, Marti
Geen opmerkingen:
Een reactie posten