woensdag 7 oktober 2015

Het drama dat zwembad heet

We waren nog maar net thuis van de zomervakantie toen we voorzichtig weer op de site van Wizzair gingen rondkijken. En we beseften ook dat onze volgende reis pas gepland stond op eind november… Toen we een mailtje kregen met 20% korting op vliegtickets, was een goedkoop vluchtje zo geboekt. We zouden van donderdagavond tot dinsdagmorgen gaan, dat kwam voor Mario zijn werk het beste uit. Dus lekker een lang weekendje Torvaj. Onze vrienden John en Martine hadden aangeboden om ons van het vliegveld op te komen halen. Daar hebben we heel dankbaar gebruik van gemaakt! Nadat we een hapje bij de Mac hadden gegeten waren we rond 23:00 uur in Torvaj. Ik ging meteen bij het zwembad kijken en de schrik sloeg me om het hart. In het zwembad had zich een kleiner zwembad gevormd. Hoe was dit nou mogelijk??? Ik maakte wat foto’s en we besloten om maar te gaan slapen, omdat we nu toch niks konden doen in het donker.


De volgende morgen zien we er gebeurt is. De regen die op de afdekking gevallen is, heeft niet voldoende weg kunnen lopen, de stangen zijn doorgebogen en daardoor is een grote zak ontstaan. Mario zei al bij de zeilmakerij dat hij er gaatjes in wilde hebben, zodat de regen er gewoon doorheen kan vallen, het zwembad in. Het zwembad kan niet overlopen omdat het via de skimmer er weer uit loopt. Maar daar wilden ze niet aan, om de een of andere reden vonden ze gaatjes in het mooie zeil geen goed idee. Als wij het water met een dompelpompje van het zeil gepompt hebben, kunnen we de afdekking op gaan rollen. Doordat de stangen nu korter zijn geworden zijn er 2 zo langs de liner naar beneden gezakt en hebben gaten in de liner getrokken. 



2 gaten van zo’n 20 cm en eentje van ongeveer 5 cm. Ik ben er flink chagrijnig van die dag… 



Maar ik kan het dan ook weer achter me laten en ga gewoon foto's maken van de mooie omgeving. 


Het is nu toch gebeurt en ik kan er niks meer aan veranderen. Heel even heb ik gedacht: het is ons niet gegund, gooi het gat maar dicht met zand. Maar dan denk ik aan het vele werk wat al verzet is en vertrouw op Mario, die zegt dat alles goed komt.

Dit is mijn uitzicht als ik was aan het ophangen ben, daar word je toch blij van?

We besluiten om met de foto’s van het zwembad naar de zeilmakerij te gaan. Als we daar aankomen, kijken ze ons een beetje verbaasd aan. Als ik zeg dat we een probleem hebben, schrikt Lena ook. Ze bekijkt de foto’s en zegt meteen dat ze alles gaan oplossen. Ze gaan de liner repareren en de afdekking ook. Ze zegt dat ze op maandag langskomen en dan kijken we verder. Ietwat opgelucht gaan we weer naar huis. En dat moet deze trip met de Trabant. Omdat we zo’n lief aanbod kregen van John en Martine, besloten we dus om geen huurauto te nemen, maar om de Trabant te gebruiken waar ze voor aangeschaft is; toeren in en om Torvaj. Nou mijn kís rakéta heeft zich voorbeeldig gedragen! Bij het eerste ritje pruttelde en stotterde hij een beetje meer dan normaal, maar toen kwam ze los en was het lekker toeren met mijn schattige autootje. 



We hadden bedacht dat we deze paar daagjes mooi verder konden gaan in het gastenverblijf. We wilden als eerste de badkamer gaan maken. Maar omdat we met de Trabant geen bouwmaterialen wilden gaan halen, er zouden ook maar een stuk of 10 stenen in kunnen, moesten we het doen met hetgeen wat we in de zomer gekocht hadden. Dus beginnen we met het uittekenen van het muurtje. En dat valt nog niet mee, want ook hier is niks haaks of recht…. Na een halve dag kijken, kibbelen en denken zijn we eruit. We zorgen dat de badkamer haaks wordt, anders is het veel te lastig met tegels leggen. En omdat de plannen gewijzigd zijn wat de rest van de indeling betreft, zitten we toch aan een bepaalde ruimte vast. De badkamer kan niet te groot worden omdat we ernaast een bedstee willen maken. Maar het is ook wel fijn als je op de plee zit, dat je je knieën niet stoot aan de wastafel… het moet dus uit de lengte of de breedte. De douche gaat iets kleiner worden zodat alles fatsoenlijk in het hokje past.


Het is lekker weer in Torvaj en zo kan het gebeuren dat we op zondag het klussen even laten voor wat het is. We gaan lekker met de Trabant rondtoeren. En dan is er toch altijd het Balaton wat een magische aantrekkingskracht heeft en de rit gaat dan ook daar naartoe.



Mijn kleine autootje kan alle smalle weggetjes inrijden en zo komen we op mooie kleine strandjes en plekjes die we nog nooit gezien hebben. 

Fitness aan het meer

In Siófok is alles alweer in de winterstand gezet en zijn de eettentjes en souvenirwinkeltjes weer dichtgetimmerd. Op een enkeling na die nu dus nog volop profiteren van het mooie nazomer weer. Maar wat is het gaaf om met mijn Trabantje over de strip te rijden! Ruim een maand geleden liepen we hier nog met vrienden en familie door de drukte van alle vakantiegangers. Onvoorstelbaar…. We parkeren de auto in het centrum van Siófok en gaan op het terrasje genieten van een grote ijscoupe. Het lijkt wel vakantie!


We rijden verder door de mooie natuur van Somogy en eindigen bij Puli om een vroeg diner te nuttigen. Als we thuis zijn, gaan we weer lekker verder met klussen.


Maandag komen Ruben en zijn broer van MKB kijken naar het zwembad. Ze overleggen druk en besluiten dan om de afdekking mee te nemen naar de fabriek om het daar te herstellen en aan te passen. Er wordt besloten om de afdekking aan één kant te verhogen zodat de regen er niet op kan blijven liggen. Met sneeuw is het maar afwachten, dus vragen we aan de buurman of hij het in de gaten wil houden. Omdat we de volgende dag alweer terug naar NL moeten, zullen we er niet bij zijn als de afdekking weer geplaatst gaat worden en als de liner gerepareerd wordt. We lichten de buurman in als we de Trabant weer bij hem parkeren en met liefde onder stoppen. Hij belooft een oogje in het zeil, hoe toepasselijk, te houden. Die nacht gaat om kwart over 2 de wekker, want om 3 uur worden we weer opgehaald. We besluiten naar beneden te lopen zodat onze vrienden niet naar boven hoeven te komen. Als we daar staan te wachten valt ons toch nog iets op, een rookpaal. 
.


In Hongarije moet je namelijk 5 meter vanaf een bushokje of entree van winkel, restaurant en zo verder staan. Die hebben we nog nooit gezien...Geen asbak ofzo in de buurt, maar toch lig er geen enkele peuk op de grond..
Het was een kort tripje, maar we hebben er erg van genoten en waren er echt even helemaal uit.


Groetjes, Marti

Geen opmerkingen:

Een reactie posten