Onvoorstelbaar!

Onvoorstelbaar,

Hoe veel spullen en spulletjes we al weer klaar hebben staan voor de reis naar Hongarije! Echt de vorige keer was de serre bijna leeg, en nu staat ie al weer bijna vol… Maar om daar nu weer een blog aan te wijden, nee dan wordt het een beetje een saai verhaal. Nou vooruit dan, heel kort. Dit gaat er zo ongeveer mee: Wasmachine, ijsmachine, broodmachine, 2 boormachines, heel veel kleding en speelgoed voor de Hongaarse kindjes,een kastje, een gedeelte van de keuken, een televisie, enz enz. Dus de auto en de aanhanger zijn weer vol..

Ik was pas aan de vriend van Manon aan het vertellen wat er deze ronde mee ging naar Hongarije, en hij zei: “Jullie hebben zeker ook een frietpan daar?” Ik zei: “Ja natuurlijk, want we wonen in een klein dorpje en niet alles is verkrijgbaar bij ons in de ABC. Dus we moeten zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn .” Mario en de vriend van Manon begonnen keihard te lachen! “Nou” zeiden ze, “volgens mij wordt daar iets anders mee bedoelt, dat betekent dat je zelf je groente en fruit verbouwd en zelf je kippen slacht enzo”.  Flauwe mannen, ik vind als ik zelf mijn brood en ijs maak, en zelf frietjes bak, dat ik dan heel zelfvoorzienend ben.

De laatste keer dat wij in Torvaj waren, waren we daar met Dick en Ria. Nou moet je weten dat het huis van de buren onderaan de weg, leeg staat. Ze gaan uit elkaar, dus het huis moet verkocht worden. Mario en Dick waren al een keer door de ramen gaan blieken, en aan paar dagen later konden Ria en ik onze nieuwsgierigheid ook niet langer bedwingen, en ook wij gingen eens een kijkje nemen. Dus terwijl wij daar door de ramen stonden te kijken, kwam János langs. Jónapot. Ik dacht al meteen, dat was niet slim Marti. En ja hoor, de volgende dag kwam János naar ons toe. Hij zei tegen Dick, dat zijn huis ook te koop stond. Een mooi goed en vooral groot huis. ( ze hanteren daar wel andere maatstaven dan wij hier in Nederland.)

 

Want hij had ons zien staan kijken bij het huis van de onderburen en dacht die Nederlanders zijn op zoek naar een huis. Ik zal die rijke stinkerds eens effe strikken. Maar Dick en Ria zijn helemaal niet op zoek naar een huis in Hongarije. We waren gewoon nieuwsgierig… Ongeveer een week later kwam Margit naar boven. Ze vertelde dat beneden in het dorp een huis te koop stond van haar neef. En dit huis was echt veel beter en mooier dan het huis van János. Ze had de sleutel om het huis zo  nu en dan te luchten. Dus als we wilden gaan kijken, was dat geen enkel probleem. Die dacht ook al dat ze op zoek waren naar een huis! Maar nee, Dick en Ria zijn heel gelukkig met caravan. Maar echt, als ik geld genoeg had, zou ik er zo nog een huisje bij kopen. En als ik echt heel veel geld had, kocht ik er 2, voor ieder kind 1. Maar helaas heb ik dat niet en zijn wij al heel gelukkig met 1 huis in Hongarije!!

Ja en nu is het bijna zo ver, dat we weer gaan vertrekken, jippie! We hebben er zo’n zin, maar das niks nieuws meer. Jeetje ik val in herhaling… Er gaat heel veel mee, we hebben er zin in .. blahblahblah. Maar weet je, er zijn mensen die ons voor gek verklaren. Die denken: gaan ze daar in hun vrije tijd klussen! Voor hetzelfde geld kun je lekker aan het strand liggen en mooi bruin worden.  Kijk en dat is voor ons nou geen vakantie, nooit geweest. Wij willen iets zien, iets doen. En we houden echt wel van zwemmen en lekker warm weer, maar dat hebben wij daar op de heuvel in Torvaj ook. Meestal dan J. En meteen als we er zijn, gaan we het zwembad weer opzetten, zodat het water kan opwarmen. Oja en zeggen mensen ook vaak tegen ons: “als ik zo’n tuin had als jullie hier , dan ging ik nooit meer op vakantie”. En dan doelen ze natuurlijk op het zwembad, want in Rooi hebben we een ‘echte’ . Kijk en natuurlijk gaan we dat in Torvaj ook nog ooit maken, maar voor nu is het zwembad wat we moeten opzetten, goed genoeg voor ons! Er zijn nog veel belangrijker dingen die gedaan moeten worden. Maar dat ga ik nu niet opnoemen, want dan wordt mijn blog weer veels te lang!

 

Op de helft van onze vakantie komen Manon en Menno met het vliegtuig naar Hongarije toe. Ja toen we in het voorjaar in Hongarije waren, was ik met Moederdag kinderloos. Oeps dat was even slikken, voor het eerst in 21 jaar.. Helemaal niet leuk! Maar tot mijn schrik kwam ik er later achter dat ik met mijn verjaardag ook weer alleen met man en zonder kinderen zou zijn. Dat wilde ik niet! Dus hadden Mario en ik besloten: Manon en Menno moeten op mijn verjaardag komen in Torvaj. Dus toen wij dan aan hun meedeelden, waren de reacties wisselend.. Menno zei: ” o, hoezoo dat?” En Manon zei: “o das goed, want ik wilde toch naar Hongarije komen”. Maar toen Menno hoorde dat wij betaalden vond ie het toch wel oké.  Dus dan hebben we een ouderwetse gezinsvakantie. Het klussen wordt dan even op een laag pitje gezet en we gaan met hun leuke dingen doen. In Kaposvár schijnt een leuk zwembad te zijn, dus daar gaan we een dagje naar toe. We gaan vast en zeker ook nog een dagje naar Budapest, dat is altijd gezellig. En niet te vergeten regelmatig naar het Balatonmeer, dat verveelt echt nooit! En verder zien we het wel.

 

Ik wens jullie allemaal een heeeeel fijne vakantie toe!!