Ja hoor dat geluk hadden wij weer.
De hele morgen raasde er een storm van over Nederland, en
nog niet zo’n kleintje ook! Het ging zo hard tekeer dat ons frietkotje zelfs
een meter opgeschoven was. En die staat eigenlijk heel beschut in een hoekje
bij het huis. Aan de zijkant van het huis vielen de stukken cement van het dak
af. Mijn kippies bleven dicht bij elkaar staan tegen de schutting aan… Een
storm die ongeveer eens in de 10 jaar voorkomt in Nederland. En juist op die
dag zouden wij met het vliegtuig naar Hongarije gaan. Ik hield het journaal
nauwlettend in de gaten en scheet ondertussen zeven kleuren stront. Dit was
niet leuk meer. Maar er was beloofd dat ’s middags de storm zou gaan liggen en
wij vlogen pas om 7 uur ’s avonds. Dus er was goede hoop dat onze vlucht wel
gewoon door kon gaan. En inderdaad, wonder boven wonder klaarde het die middag
op en konden we gewoon naar Eindhoven Airport vertrekken.
En we waren nog nooit zo snel in Budapest! Een uur en een
kwartier had het vliegtuig erover gedaan! We hadden wind mee en de helft van de
vlucht turbulentie.
En toen we de volgende morgen een rondje heuvel gingen
doen zagen we dat onze buurvrouw weer goed in de weer was geweest. De lieverd
had de Trabant helemaal ingepakt. Met
alles wat maar voorhanden was. In eerste instantie leek het een berg afval,
maar het was toch écht de kisrakéta!
Verder zag alles er nog goed uit. Toch gek om te zien, de
laatste keer dat wij hier waren, was het zo verdommes heet! Nu is het winter en
de bomen zijn kaal. Is toch heel anders. En we zijn wel 4 maanden niet hier
geweest, dat is echt keilang voor ons. Maar we vertrokken pas tegen eind
september hier, ja dat gaat de herfstvakantie in oktober natuurlijk niet door.
En in december komen we normaal gesproken ook nog hier, maar dit jaar kozen we
ervoor om naar Zweden te gaan.
Deze dag 19 januari, was Mario voor de eerste keer in
Hongarije jarig! Eindelijk, na 57 jaar kon hij zijn verjaardag in Torvaj
vieren. Rond half elf kwam daar onze visite aan, gezellig! Ze hadden heerlijke
cake, chocoladebollen en koekjes meegebracht voor de jarige job.
Zelf hadden we ook nog een
taartje gekocht de vorige avond in Budapest. En dankzij onze nieuwe houtkachel
was het lekker warm in huis, dus we zaten lekker te meuten met zijn allen. ’s
Avonds zijn we nog in Siófok bij Bella Italia gaan eten en toen was zijn
verjaardag alweer voorbij.
Omdat het zaterdag zo’n lekker weer was, besloten we om
toch maar met een klein klusje te beginnen. We zijn hier dan maar 4 hele dagen,
maar niks doen, tja dat is ook weer zoiets. Maar het is te kort om binnen aan
de slag te gaan, want dat zijn allemaal grote klussen.
De zon scheen en het was
heerlijk lenteachtig, ideaal weer om een houthok te gaan bouwen. We hadden nog
goei hout liggen wat van de daken kwam. Van het eerste huis hadden we de nog
goede originele palen uitgezocht. Die met houtworm erin gaan bij Margit in de
kachel. Maar er waren er nog een stuk of 15 over die goed te hergebruiken zijn.
Hier zie je oude nummering van de palen nog.
Voor de achterkant konden we mooi de oude daklatten van
het tweede huis gebruiken. Het is maar dat het een beetje afgesloten is en het
kan er zo ook nog lekker doorwaaien.
Terwijl we zo bezig zijn, kan ik alleen maar denken, ik
wil niet over een paar daagjes alweer weg. Ik wil langer blijven. En als ik het
dan uitspreek tegen Mario, blijkt dat hij er precies zo over denkt. Maar het
zal toch moeten, helaas…. Margit kwam nog even langs voor een bakkie koffie en
we schrokken toch wel van haar. Ze heeft al 5 jaar klachten en onderzoeken
gehad, maar het is nog steeds niet duidelijk wat ze nu mankeert. Wel is ze in
korte tijd 14 kilo afgevallen, dus dat is zorgwekkend. Ze vertelde dat ze op de
televisie had gezien dat in Nederland mensen met fiets en al van de weg af
gewaaid waren. En daarbij moest ze hartelijk lachen, en wij natuurlijk ook. Ze
vertelde dat ze zich ook zorgen had gemaakt over ons, omdat wij moesten gaan
vliegen. Ja zelfs in Hongarije was de storm wereldnieuws.
Die zondag is het weer totaal anders, het waait koud en
het is bewolkt. Brrr geen weer om aan het houthok verder te gaan. Want we
bouwen het houthok, tussen de 2 huizen in, dat is gemakkelijk. Zo kunnen we er
gemakkelijk bij, waar we ook wonen. Maar die plek ligt wat hoger dan de rest,
dus op zo’n dag als vandaag waait het daar maar guur overheen.
Dus besluiten we
dat ik binnen wat ga rommelen en Mario gaat bij het 3e huis fikkie
stoken. Ja joh, die stapel hout roept hem al zolang! Van de zomer had hij daar
flink gesnoeid, maar toen mocht je niet stoken. Alhoewel… deze tuin grenst aan
de tuin van het gemeentehuis en zo zagen wij dat ze van de zomer daar lekker
fikkie aan het stoken waren. Pikzwarte rook nog wel! Maar voor de gewone burger
gelden denk ik andere regels…
Maar nu mag het weer! Dus Mario is de komende uren onder
de pannen, hahaha.
He, en dan is het alweer maandag, de laatste dag hier. Het
is weer zo’n mooi weer, dus gaan we nog lekker ff buiten verder met het
houthok. Is dit trouwens geen goed Nederlands woord? Ik krijg steeds het rode
streepje onder het woord houthok. Zou het houtopslag heten in het Nederlands? Ik
denk het wel, want het rode streepje is dan weg. Afijn wij gingen verder met
het houthok. Latten bij elkaar scharrelen, want ze moeten lang genoeg zijn,
geen houtworm of rot en het liefste een beetje recht.
Maar het lukt en we zijn al mooi een eindje op dreef als
we tot onze schrik zien dat het al drie uur is! We moeten nog alles opruimen,
de Trabant onder een zeil onderstoppen, water weer afsluiten, alles klaar maken
voor vertrek etc. We vliegen morgenvroeg om 10 over 6, maar dat betekent dat we
hier om 3 uur moeten vertrekken. Maar het is in Hongarije nu een half uurtje
eerder donker als in Nederland, dus veel tijd hebben we niet meer. ’s Morgens trouwens
wel een uur eerder licht als in Nederland, dus momenteel meer daglicht in
Hongarije.
Zover zijn we gekomen, er moet nog een bodem in en een dak op.
Als afsluiting van deze laatste dag, gaan we richting
Andocs om op verjaardag te gaan bij Ina en Martine. Daar zitten meerdere
Hongaarse Nederlanders en het is er keigezellig!
Nog een laatste etentje bij Puli en dan is het toch echt
gedaan.
Als we de volgende morgen terugvliegen is er gelukkig
geen harde storm meer, maar toch nog wat turbulentie. Bah vind ik echt niet
leuk!
Maar wat nog steeds zo adembenemend is, zijn de prachtige
donswolken waar je overheen vliegt en dan die mooie opkomende zon.
Het was maar kort, maar het was o zo fijn om weer even in
het huisje op de heuvel te zijn!
Groetjes,
Marti
