Al zolang als wij in Hongarije komen, zijn wij geïntrigeerd
door de treinen die er rijden. Rondom het Balaton rijden best-wel-grote
dieseltreinen. Sinds kort is aan onze kant van het meer het spoor helemaal
vernieuwd en uitgebreid. Maar bij ons in de provincie rijdt nog een oud rood boemeltreintje.
En al jaren lang zeiden we tegen elkaar, we moeten toch eens een keer met dat
treintje mee gaan. Maarja het kwam er maar steeds niet van. Tot we deze zomer
een nieuwe auto hadden gekocht in Kaposvár. We kregen toen het idee om die auto
met de trein op te gaan halen. Dus met het treintje heen en met de nieuwe auto
weer terug naar Torvaj. En Corina en Hans hadden wel zin om met ons mee te
gaan! Super, daar hadden we keiveel zin in.
De dag vantevoren waren Mario en ik al bij het station in
Tab gaan kijken hoe en waar we de kaartjes moesten kopen. In het kantoortje van
het stationnetje zaten 2 mannen achter een ventilator te roken. Mario zei dat
we morgen met de trein naar Kaposvár wilde gaan en vroeg of we vandaag al een
kaartje bij hen konden kopen. Ook vroeg hij hoe laat de trein vertrok. Kaartje
kopen kon morgen in de trein gewoon bij de conducteur en de trein vertrok om
kwart voor 8 en zou 2 uur en 5 minuten later arriveren in Kaposvár. 2 uur en 5
minuten! Voor een afstand van 55 kilometer.
De volgende morgen waren we om half 8 bij het station,
het voelde alsof we op schoolreisje gingen, zoveel zin hadden we er in! Na een
kwartiertje kwam daar het treintje aangetuft en toen we instapten vielen onze
monden open van verbazing.
Het was alsof we een rijdend museum in stapten.
Geweldig!! Van die handige bagagerekken boven de prachtige fluwelen zittingen. Gordijntjes
tegen de felle zon. Het zag er allemaal ook zo netjes en authentiek uit, dat hadden
we echt niet verwacht.
En dit is geen toeristentrein hé, dit wordt dagelijks
door verschillende mensen als vervoer van A naar B gebruikt! In het begin waren
we de enige passagiers en het ene na het andere dorpje werd aangedaan.
Het prachtige Hongaarse landschap trok in een relaxt tempo
aan ons voorbij.
Hoe dichter we bij Kaposvár kwamen, hoe meer mensen er in
stapten.
Op een gegeven moment stopte de trein en de conductrice
stapte uit. Ze ging handmatig de slagbomen dicht draaien. De trein reed voorbij
de slagbomen, de conductrice draaide de slagbomen weer omhoog, stapte in en de
trein kon de reis weer hervatten.
Gelukkig hadden we wat te eten en te drinken meegenomen,
want het was toch best een hele zit. En we waren ook blij dat we niet met de
trein weer het hele eind terug moesten, maar gelukkig konden we met de nieuwe
4wd terug rijden.
Het was echt de moeite waard en dat alles voor iets meer dan 3 euro... We gaan het zeker nog een
keer doen! Je moet er wel een hele dag voor uittrekken…
Het prachtige station van Kaposvár.
Groetjes, Marti.
