Na 3 maanden mochten we eindelijk weer een paar daagjes
naar de huisjes op de heuvel. We hadden er zo’n zin in! Het is zo’n lekker weer,
dat we besluiten om als eerste bij het meer te gaan kijken. Maar van de strenge
winter is niks meer te zien en het Balaton ligt er vredig bij. Dat meer
verveelt echt nooit!
We gaan lekker lunchen bij Mala Garden en genieten van het
feit dat we vakantie hebben. Dan nog even boodschappen doen en op naar huis.
Het eerste wat we zien als we thuiskomen is dat de pad
naast ons huis flink uitgedund is. Er is stevig gesnoeid en er zijn zelfs wat
bomen omgezaagd. De pad is eens zo breed geworden! Margit vertelt ons later dat
de Eon dit gedaan heeft, want anders worden de bomen te hoog en kunnen ze de
stroomkabels beschadigen. Ze doen dit eens in de zoveel jaar.
Het is geweldig weer en de thermometer stijgt zelfs tot
20 graden! En dat begin maart. We gooien lekker alle deuren en ramen open zodat
de kou, binnen is het maar 6 graden, eruit kan en de warmere frisse lucht erin.
Ja en als het dan weer warmer gaat worden, komen ook de vliegen, die
overwintert hebben in alle kiertjes, weer tevoorschijn. Ze zijn nog heel loom
en zijn dan ook best gemakkelijk te vangen. Maar in de tijd dat wij er niet
waren zijn er toch al heel veel vliegen wakker geworden en ze zitten massaal op
de vliegenvangers die we altijd hebben hangen. Het is een gezoem van jewelste
en er wordt nog volop gezocht naar een vrij plekje op die heerlijk plakstrips.
Bahbah wat een vies gezicht! Als ik een stoel opzij schuif, zie ik een hele
zwarte vlek met dode vliegen. Als ik ze met de stofzuiger opzuig, gaat het van
pok-pok-pok. Getverderrie, smirrige vliegen!
Omdat we niet zo lang hier zijn, besluiten we om wat
kleinere klusjes aan te pakken. En het eerste klusje is het snoeien van de
vlinderstruik. Die hebben we een jaar of 6,7 geleden als klein baby-struikje
meegenomen vanuit Nederland. Maar hij heeft het zo naar zijn zin en is
uitgegroeid tot een struik van wel 3 meter hoog en bijna net zo breed. En nu is
ie toch echt te groot geworden, dus de zaag gaat erin.
En nu maar duimen dat
hij weer uitgroeit tot een mooie struik die aantrekkelijk is voor de Hongaarse
vlinders.
Het is nu ook een mooie tijd om verder te gaan met het
badkamertje in het kleine huisje. Eigenlijk is dit niet veel werk meer, het is
gewoon een kwestie van sanitair installeren. We hebben alles klaar staan en we
verwachten om dit klusje binnen een dag geklaard te hebben. Niet dus. Omdat ik
persé een ouderwetse wc wilde hebben met een hoge stortbak, is het toch ietsje
anders dan een normale toiletpot. Nouja de pot is wel hetzelfde maar de valpijp
die van de stortbak naar de wc loopt, moet natuurlijk langer zijn. En dan
blijkt dat de valpijp die we gekocht hebben, niet past. We hebben het notabene
tegelijkertijd bij dezelfde winkel gekocht. Het hoort bij elkaar. En toch past
het niet. Pfff dus de wc moet nog even wachten tot we een andere valpijp
hebben. Dan maar de wastafel. Die had ik een paar jaar geleden bij de kringloop
gekocht, tezamen met een wastafelkastje. Het stond als set te koop. Leuke wastafel
die niet te groot is en dus uitermate geschikt voor het kleinere badkamertje. Maar
al gauw blijkt dat het stomme kastje helemaal niet bij die wastafel hoort. Jeetje
waarom zien we dat nu pas? Nouja dan maar zonder dat kastje. (ik vond het
achteraf toch maar een heel lelijk ding). Maar hoe moeten we deze wastafel
ophangen?? We komen er gewoon niet uit. En we hebben toch al best wat wastafel
gemonteerd hier en daar. Maar zo raar als deze hebben we het nog niet gezien. We
vragen wat rond, maar het blijft een onduidelijk verhaal…. En dan krijg ik het
idee om van hetzelfde hout, als waar ik een saaie spiegel mooi opgepimpt heb,
zelf een passend kastje te maken. Daar kan de wastafel dan op komen staan en
hebben we het probleem van ophangen niet. En dus moet er een tekening gemaakt
worden. En dan mag Mario met zijn nieuwe zaagtafel aan de slag. Met de slijptol
haal ik de cement van de planken. Want we gebruiken deszka, zo noemen de
Hongaren de planken die ze gebruiken als ze beton gaan storten. En als ze dan
gebruikt zijn, vind ik ze op zijn mooist. Maar als er nog teveel cement aan
zit, moeten ze toch een beetje schoon gemaakt worden en dat doe je dus met een
slijptol, een haakse slijper heet dat in het Nederlands.
En dan hebben we een stapel mooie planken die we in
elkaar moeten schroeven. En dat is een leuk klusje geworden voor in de
avonduren.
Maar het is niet op tijd klaar om de wastafel ook daadwerkelijk op zijn
plek te zetten. Dus het badkamertje komt weer niet af.. Volgende keer beter.
Omdat onze buurman nu in Engeland woont en werkt,
besluiten we om de Trabant naar huis te halen. Die mochten wij van de buurman
bij hem naast zijn huis neerzette, want dan kon hij hem goed in gaten houden. Maar
nu woont er familie van hem in zijn huis en vinden wij het vervelend als die
auto daar bij hun staat. Dus zijn half afgescheurde zeiltje gaat eraf, net als
de autoband die ze erop gelegd hebben. Och och wat is ie toch stoffig
geworden.. maar hij start meteen en we brommen en stotteren ermee naar Tab en
gaan daar lekker een hapje eten. Daar ontdekken we dat in het tentje, waarvan
wij dachten dat het alleen een lunchroom was, dat ze daar ook pizza’s, gyros en
nog veeeeel meer eten hebben. Dus we hebben gewoon een gyros-tent in Tab. Of
het lekker is weten we niet, wij hadden en wrap gegeten. We gaan bij Bertsies
winkeltje nog even vragen of ze een hoge rechte valpijp hebben, maar ook zij
hebben alleen dezelfde die we al hebben. Dus we tuffen weer naar Torvaj. En daar
scheurt Mario ermee de heuvel op en nu staat onze kisrakéta mooi bij het huis
geparkeerd. We gaan wel kijken of we hem een fijner onderdak kunnen bieden,
want dat verdient het kleine prulleke.
We zijn ook nog op kraamvisite geweest bij de kleine
Zalán. Het is de zoon van Mónika en Zoltán. Het manneke is geboren in de tijd
dat wij in Nederland waren. En ik had voor Zalán een heel leuk quiltje gemaakt.
Normaal maak ik een babyquilt ongeveer een meter bij een meter. Maar ik had
deze wat groter gemaakt, zodat hij er wat langer plezier van heeft.
Ze wonen aan de overkant van onze straat en we werden
hartelijk verwelkomd. Ik gaf de kadootjes en ze bedankten ons hartelijk. Ik
mocht de kleine man ook nog even vasthouden en wat is dat dan weer leuk, zo´n
kleintje! Wat een leuk idee dat dit jongentje dus eigenlijk mijn
overbuurjongentje is. Naderhand kreeg ik
nog een bericht om te bedanken voor de kadootjes. Want anders dan in Nederland,
maken ze de cadeau´s pas open als je weer weg bent. Toch leuk dat ieder land zo
zijn eigen gewoontes heeft!
Op zondag gaan we met onze vrienden naar de markt in
Veszprém. Wij waren er nog nooit geweest, want we zijn toch altijd geneigd om
naar Kaposvár te gaan. Maar het is zo leuk om nog eens iets nieuws te
ontdekken.
Het is een keileuke markt, met veel tweedehands spul en ook wat
nieuwe zooi, en we hebben nog mooi wat
schatten kun scoren.
De volgende keer gaan we wel een paar uur vroeger zodat we
op ons gemak rond kunnen snuffelen. Want we waren er nu rond 10 uur en voor een
Hongaarse markt is dat eigenlijk een beetje te laat.
Sommige mensen waren hun
handelswaar al aan het inpakken. Het was ondertussen toch wat frisser geworden,
dus we hadden behoefte aan wat warms.
En wat is die langós dan toch lekker! Ook
die verveelt nooit, haha.
Ja en toen kwam op de valreep ook nog de stukadoor met de
offerte voor ons eerste huisje. En dat was toch wel even slikken… we weten dat
ze goed werk leveren, want het tweede huis hebben ze echt heel netjes en goed
opgeknapt. Maar hier moeten we toch even over nadenken… Maar niet te lang, want
deze zomer moet het gaan gebeuren.
Ook komt er nog een timmerman/dakdekker langs die onze
wensen noteert omtrent het dak van het eerste huis. We hadden eigenlijk liever
gewoon Jozef gehad, maar die werkt veel in Nederland en kan hier natuurlijk
veel meer verdienen als in Hongarije. Die heeft dus geen tijd en geef hem eens
ongelijk… nouja we wachten het even af… Wordt vervolgd, zoals wel vaker…
En dan ligt er de volgende morgen een enveloppe in de brievenbus, voor van Os, Martina Petronella. Voor mij dus. Ik maak hem nieuwsgierig open en ben blij verrast! Een kaart en een chocolaatje zit erin. Van de burgemeester van Torvaj, omdat het de volgende dag vrouwendag is. Ik vind het zo leuk, dat ik als buitenlander ook gewoon meetel.... Ik krijg er een gelukkig gevoel van. Geluk zit hem echt in de kleine dingen.
Toen we alles aan het nalopen en afsluiten waren, kwam
Katika over het weiland aangelopen. Ze had een rieten mandje bij zich, met
daarin een fles eigengemaakte wijn, een stuk gerookte ham en een grote worst.
De ham rookt ze zelf en de worst maakt ze ook zelf van haar zelf geslachte
varkens. Het was een dankjewel voor het gebruik van ons weiland. Zo lief van
haar, dat ze dit regelmatig doet. Maar we zeiden tegen haar dat we de komende
nacht terug moeten naar Nederland en dat dit niet mee mag in het vliegtuig. Maakt
niks uit zegt ze, het is in april nog gewoon goed. En zo word de kamra voor de
eerste keer gebruikt, waar ie eigenlijk voor bedoeld is. Het bewaren van ham,
worst en wijn. De ham en worst hebben met een haak opgehangen en hopelijk gaan
de muzen er niet van eten.
Het was een bliksembezoek van 5 dagen, maar we hebben
voor 10 dagen genoten! Alles lag er keurig bij, niks kapot ofzo, dus wij zijn
helemaal blij. Alhoewel de vaatwasser wel kuren had.. hij bromde wat en stopte
er vervolgens helemaal mee.. Ik kijk maar vast uit naar een andere…
En we mochten terug in één van de vliegtuigen die Wizzair
speciaal voor het meedingen naar de Olympische Spelen van 2024, heeft laten
ontwerpen. Toch leuk, want ik weet niet hoelang ze nog in de lucht zijn omdat
Hongarije zich terug getrokken heeft en niet langer kandidaat is voor de
organisatie van de spelen.
Groetjes,
Marti
