En aangezien
ons nieuwe huis ook bovenaan staat, leek het ons een goed plan om op de plek
van het binnendoor weggetje een degelijke betonnen trap te maken. We hadden maar
een week te tijd, maar op zich moest dat te doen zijn. Dus hulp ingeschakeld,
beton en betonstenen besteld en het uitgraven kon beginnen. Terwijl de mannen
buiten aan het uitgraven waren, was ik binnen lekker wat aan het rommelen. Iedereen
happy. Totdat ik ineens een heel hard
gedonder hoorde. Ik denk: he bah nee, begint het nu te onweren? En ik loop
nieuwsgierig naar buiten. Het eerste wat ik zie is een berg stenen op een
plaats waar die normaal gesproken niet horen te liggen. Ik zie Mario en zijn
hulp bovenaan de toekomstige trap staan en schrik me een hoedje! Wat is er gebeurd,
vraag ik aan hun? Ja, zegt Mario, er zijn wat stenen naar beneden gekomen. Ik kijk
naar de nok en zie dat er een stuk van de oude lemen muur naar beneden is
gevallen.
Gelukkig staan de mannen boven, voor hetzelfde geld hadden ze onder
de stenen gelegen…. Maar ze waren net boven aan het werken…..Wat nu te doen? Crisisoverleg.
Hier moet professionele hulp aan te pas komen. Dus ik word op pad gestuurd
om te gaan vragen wie hiervoor de aangewezen persoon is. Ik loop naar de andere
kant van het dorp en kom zo bij János terecht. Hij vertelt mij dat er in ons
eigen dorpje een goede specialist is, lees
metselaar. Hij is wel heel duur ( voor Hongaarse begrippen dan), maar dan heb
je ook wat. Met een telefoonnummer op een stukje papier loop ik weer naar huis.
Daar aangekomen, blijkt dat onze hulp die specialist ook goed kent…. Had dan
gezegd, kan ik niet nalaten om te denken. Afijn de specialist word gebeld en
die beloofd om ’s avonds langs te komen. Omdat de mannen nu niet verder kunnen
met de trap, gaan ze aan een ander klusje beginnen. Het afbreken van de
anderhalve muur die eens een onderdeel was van de zomerkeuken. Het ding stoort
mij al zo lang omdat het mij mijn uitzicht over de heuvels ontneemt als ik in
de keuken zit. Tja. Maar die anderhalve muur diende als houvast voor een
stopcontact en drukknop voor de waterpomp. Daarom was het nog nooit afgebroken,
en helaas nog nooit weggespoeld J Maar nu zou het dan toch gaan gebeuren! En al na een half uurtje lag het geval om en konden de stenen opgestapeld worden,
om te bewaren voor een volgende klus.
Voor het stopcontact en de drukknop voor
het water werd een mooi Hongaarse oplossing bedacht; van afvalhout werd een
prachtig asymmetrisch kastje getimmerd. Een stukje zeil (natuurlijk) erop tegen
het hemelwater en het geval kon op een acacia paal geschroefd worden. Zo dat kan weer 10 jaar
mee. Nem problem. Ondertussen was ik verder gegaan in het nieuwe huis. De keuken
moest nog afgewerkt worden, dus heb ik de laatste tegeltjes gelijmd en gevoegd.
Het aanrechtblad gekit en plintjes geplaatst.
Maar ondertussen heb ik samen met
hulp van buitenaf, ook nog de woonkamer en de kamra leeggehaald.
Want mijn broertje
uit Zweden komt deze zomer met zijn gezin naar Torvaj, en die logeren met zijn
allen in het nieuwe huis. En dan wil ik graag dat het bewoonbaar is. Dus een
keuken met stromend water, een werkend toilet en een bad dat niet alleen dienst
doen als wasmand. Maar een week is dan toch echt veels te kort en moet ik met
deze missie verder gaan in de weken voordat mijn gasten arriveren.
Op dinsdagavond kwam de specialist langs, en die
constateerde dat er toch wel veel werk verzet moest worden, voordat we een
dichte muur en een betonnen trap zouden hebben. Sok munka! Maar hij had
eigenlijk geen tijd…. Hij zat de hele week vol. Maar gelukkig snapte hij wel
dat wij een groot probleem hadden. Want aangezien wij een lemen huis hebben en
leem de eigenschap heeft om te veranderen in natte klei als het in aanraking
komt met water, was er wel enige haast geboden. De verhalen van weggespoelde huizen zijn er in overvloed. De voorspellingen waren ook
niet zo gunstig voor ons, er zou regen aankomen. Getver. Dus de lieve man kwam
op woensdagavond terug om de eerste laag beton te storten voor de binnenmuur.
En
op zaterdag is hij begonnen met het metselen van de muur. Die stond er zo, want
dat schiet lekker op met die grote blokken.
Eigenlijk zouden wij deze dag
teruggaan naar NL, maar we hadden besloten om het nog een dagje te rekken. En maar
goed ook, want er kwam toch echt veel kijken bij de trap. Er moest veel meer
beton en betonstenen besteld worden. Het binnendoor trapje, word nu een trap
met grandeur J
een grote massieve betonblok met treden, haha. Och in Hongarije zweren ze bij
beton, dus wij passen ons aan. Lekker gemakkelijk, geen onkruid wat er tussen
gaat zitten. En gemak dient de Nederlandse mens in Hongarije. Maar nou was het
zo dat ons huisje niet haaks staat op de wijnkelder met aangrenzend
gastenverblijf. Gek dat we daar niet van opkeken…. Dus de trap zou ook niet helemaal
haaks kunnen worden. Jeetje wat maakt ons dat nou uit, ik wil gewoon sneller
naar boven kunnen zonder dat ik naar beneden val.
En zolang als de meister
(Mario) nog in buurt is, blijven ze maar vragen stellen. Hoe hoog mogen de
treden zijn? Waar precies met de trap uitkomen? En bovenaan de trap moet nog
een klein trapje komen, want we moeten daar ook nog de deur in kunnen gaan.
Snap je het nog? Nou ik niet in eerste instantie. Maar we moesten nu toch echt
vertrekken hoor, het was echt de hoogste tijd. Met de belofte dat we binnen een
paar dagen foto’s krijgen hoe de bouw vordert nemen we afscheid. Met een dubbel
gevoel rijden we Torvaj uit, nog even genieten van de mooie klaprozen die
Hongarije in deze tijd van het jaar sieren.
We zijn blij dat het uiteindelijk
toch nog goed gekomen is en dat er geen gewonden zijn gevallen. Maar ooo wat is
het moeilijk om werk uit handen te geven in de hoop dat de beloftes ook
nagekomen worden. Wordt vervolgd.
Groetjes,
Marti
