Dit keer een heel korte blog, gewoonweg omdat ik niet zo veel te melden heb. Plus het feit dat ik niet veel tijd heb, want we gaan bijna vertrekken. We willen over ongeveer een uurtje vertrekken naar Hongarije. Ja we gaan weer! Deze keer gaan Henk en Ingrid met ons mee. Heel gezellig! We kennen hun al zo'n 15 jaar. We hebben ze leren kennen op de camping in Baltonfüred. We stonden schuin tegenover hun. Manon en Menno waren nog maar klein. En Manon was een heel verlegen meisje. Ze zat al dagen te kijken naar het meisje wat schuin tegenover ons stond. En dat meisje was Lorinda, de dochter van Henk en Ingrid. Op een gegeven moment was in het zat. Ik heb Manon bij de hand gepakt en ben met haar naar de overburen gelopen. Ik zei:"Dit is mijn dochter Manon en ze wil graag met jouw dochter spelen, maar ze durt niet." Waarop Ingrid zei:" Ik ben blij dat jij de stap hebt genomen, want mijn dochter wil ook spelen, maar durft ook niet." Nou vanaf toen was het ijs gebroken en een mooie, lange vriendschap tussen beider gezinnen volgde. We zien elkaar niet heel vaak, maar als we weer bij elkaar zijn, is het meteen gezellig en hebben we zo veel om over te kletsen! En een tijdje geleden zeiden ze dat het hun wel leuk leek om een keer mee tegaan naar Torvaj. Nou dat laten we ons geen 2 keer zeggen! We vinden het meestal heel gezellig als we gasten hebben, en zeker als ze ook nog een beetje mee willen klussen… Dus we hebben er heel veel zin in! En nu zijn we bijna klaar en verwachten we ze eigenlijk ieder moment… Dus ik ga er nu mee stoppen, want ik Mario vraagt of ik nog even een videobandje bij de Hema wil gaan halen… Volgende keer volgt het verslag van onze korte vakantie in het Hongaarse land!
Groetjes, Marti
