We zijn al weer 2 weken thuis, want 14 mei werd onze dochter 21 jaar en dan moesten we natuurlijk terug zijn! Wat vliegt de tijd toch…. 21 jaar is zo snel voorbij gegaan.
Net zoals onze weken in Hongarije, die waren ook weer zo snel voorbij! Zo ben je weken van tevoren bezig met plannen, inpakken en vooral jezelf aan het verheugen op de komende vakantie, en zo ben je alweer een poosje thuis en is alles weer bij het oude.
We vertrokken vol goede moed met een auto vol met spullen en een aanhanger vol met spullen. De aanhanger mochten we lenen van onze buurman. Wij blij natuurlijk, want eerst mochten we een aanhanger lenen van een neef van mij, maar een dag voor vertrek kregen we te horen dat dat niet mogelijk was ivm de verzekering. Ojee waar halen we zo snel een andere aanhanger vandaan?? Maar daar was onze reddende engel in de vorm van de aanhanger van de buurman. Dus die werd goed volgepakt met onze huisraad, waaronder ons nieuwe bed.
We leken wel een stel schooiers met die aanhanger met een grote bult erop en dan een oranje zeiltje erover heen . Maar gewoon verstand op nul en rijden maar. En we konden lekker veel meenemen.
De reis ging eigenlijk voorspoedig, totdat ik in Beieren in de buitenspiegel iets zwarts zag flapperen. Ik vraag nog aan Mario, zit daar misschien een spatlap voor, maar nee dat was niet het geval. Dus toen zei ik tegen hem, dan stop toch maar even, want ik zie iets flapperen. Wij de eerste de beste afslag genomen en Mario is toen gestopt en wat bleek, een band helemaal aan flarden! Nou was het een tandemasser, dus we konden nog voorzichtig rijden. Jeetje en het geluk was ècht met ons, want we zagen eigenlijk al heel snel een garage! Wij daar naartoe, het was inmiddels zaterdagavond, en die jongen van het garagebedrijf die wilde ons wel helpen. Wij heel blij natuurlijk! Maar toen vroeg hij aan ons de maat van de band. Wisten wij veel, dus hij ging door de knieën en keek op de band, en toen op de andere drie banden, en toen bleek dat het alle vier verschillende maten waren! Ooo mijn god, wat nu?
Het beste was om er 4 nieuwe banden onder te leggen, want toen hij hoorde dat wij nog naar Hongarije moesten met deze aanhanger en ook nog terug naar Nederland, toen zag je hem kijken: sukkels dat ze met zo’n ding helemaal die reis gaan ondernemen…nouja en zo voelden we ons toen ook hoor! Maar we waren veel te blij dat we überhaupt een aanhanger hadden! Dus toen hebben we er 4 gebruikte banden onder laten leggen… Want we konden zo niet verder en we waren al opgelucht dat het allemaal nog met een sisser was afgelopen. Het had echt heel anders kunnen aflopen! En wat denk je als de polizei ons had aangehouden? Dus wij gingen opgelucht verder, 2 uur later en 200 euro armer.
De rest van de reis verliep zonder problemen, en zo kwamen we de volgende dag in Hongarije aan. Wij hadden bedacht om meteen maar met aanhanger en al langs de Jysk in Siófok te gaan om 2 matrassen te kopen. Daar aangekomen was het kermis op de parkeerplaats. Dus wij met die aanhanger met oranje zeiltje half op de weg, half in het gras geparkeerd. Zie je het voor je? Al dat kermisvolk kwam erlangs en keek zo van: wat zijn dat voor aso’s? Ja sorry mensen, maar wij willen alleen maar snel matrassen kopen zodat we vannacht lekker in ons nieuwe bed kunnen slapen. Jeetje en toen hadden ze maar 1 matras in de goeie maat op voorraad. En we moesten er natuurlijk 2 hebben. Nou dan maar zonder matrassen naar Torvaj, we zien wel hoe we het oplossen. Ongeveer een half uurtje later kwamen we bij ons huisje aan. De tuin lag er netjes bij, gras gemaaid, onkruid verwijderd uit de borders en zelf wat bomen gesnoeid! Fijn joh, een tuinman …. Eerst eens alles open gooien, zodat de lentelucht naar binnen kan. Maar ook dat was niet echt nodig, want de buurvrouw had de dag ervoor nog alles gelucht.. Fijn joh, zo’n buurvrouw …
Nou dan maar aan die aanhanger beginnen. Het zeiltje ging er als eerste af. Daarna ging het verhuisdeken eraf, en daar stonden onze spullen te pronken, onder een laag roest! Huh hoe kon dat nou? Shit onze nieuwe tuintafel helemaal bekrast aan 1 kant, de blauwe slaapbank had bruine vlekken gekregen en de lattenbodems zaten vol met bruine zooi. Al snel bleek dat de barbecue de boosdoener was. Die was er toch slechter aan toe dan in eerste instantie leek. Want de bodem was helemaal verroest en de branders waren er doorheen gezakt. Met als gevolg dat de stukken roest de hele reis door de aanhanger zijn geschoven om vervolgens weer een plekje te zoeken bij de andere huisraad…. En terwijl wij aan het bedenken waren hoe wij alles naar boven konden sjouwen, kwam daar János al aan. Hij kwam wel even helpen. En nou moet je begrijpen dat het een stevig mannetje is, die normaal gesproken niet naar boven kan lopen zonder 4 keer uit te rusten. Mario en ik waren de lattenbodems naar boven aan het dragen, toen János daar in zijn eentje aan kwam met de slaapbank! Ik schrok me wild! Zo meteen kreeg ie nog iets! Vlug snelde Mario hem tegemoet om de bank mee naar binnen te dragen. Pff dat was goed afgelopen. Nadat de rest ook veilig in huis stond zijn we meteen begonnen met alles op zijn plaats te zetten.
Waaronder het bed. De buurvouw kwam even kijken en ooo wat was het toch een mooi bed! Wij vertelden dat we nog geen matrassen hadden dus dat we vannacht waarschijnlijk in de caravan gingen slapen. Maar dat vond de buurvrouw geen goed idee. Mario moest maar es effe meekomen. Een kwartier later kwamen ze aan, met een matras.
Dat stond bij hun toch maar op de zolder en dat konden we wel lenen. Er was ook geen haast bij om het terug te brengen, want ze hadden zelf toch nieuwe. Nou dat was geen luxe! Aan de ene kant staken 2 van die ijzeren veren uit en aan de andere kant zat een gat van 5 x 180 cm. Plus nog de nodige onbestendige vlekken… ik denk dat János veel zweet in bed . Maar niettemin het was goedbedoeld en we wilden zo graag in onze bedje slapen. Dus ik er zo’n dik schapenwollen deken erop gelegd. Daarover 2 hoeslakens en toen nog 2 opengeritste slaapzakken. Vervolgens sliepen we in 2 dichte slaapzakken. En we hebben heerlijk geslapen! Gelukkig waren we te moe om er verder over na te denken. De volgende dag zijn we wel naar Budapest gereden om matrassen te kopen en hebben we het matras van de buren buiten gezet.
Ja en de dag daarna kwamen onze gasten aan, Dick en Ria. Het was al half zeven in de avond en wij dachten al, die komen vandaag niet meer, maar opeens getoeter onder aan de weg en een Nederlandse auto kwam onze richting op. Ja dat waren ze!
Ze hadden wel een navigatie bij en die had hun heel goed de weg gewezen, maar ze vertrouwden het niet helemaal. Hoe dichter ze bij ons dorpje kwamen hoe meer ze dachten: hier zullen ze toch niet wonen, dit is in de middle of nowhere. En wat moet het dan een verrassing zijn als je ons dan ineens daar boven ziet staan zwaaien ….. Ze hadden nog niet gegeten, dus heb ik snel nog maar wat aardappeltjes en een stukje vlees gebakken. Een blikje groenten erbij en de buikjes waren weer gevuld.
Moe maar voldaan rolden ze de caravan in. De volgende morgen was Dick al vroeg van de partij en de mannen begonnen meteen te overleggen welke klusjes ze graag gedaan wilden hebben in de aankomende weken.
En het lijkt dan alsof je zeeën van tijd hebt, maar de weken daar die vliegen om!
Als eerste heeft Mario een gat gegraven waar de pomp in moest komen te staan.
Vervolgens hebben ze samen daar muurtjes in gemetseld en daarna een gat in de put geboord, de slang er doorheen effe aanzuigen, en voilá, water!
Ja we hebben water!! En het wordt nog gekker, want nadat ze ook de boiler hadden opgehangen en aangesloten , hebben we nu zelfs WARM water!
En warm water betekent een warme douche! En een warme douche betekent dat we niet meer iedere keer naar het thermaal bad hoeven om onszelf te douchen! Maar natuurlijk zijn we met onze gasten toch een middag naar Igal geweest om lekker te badderen.
Als je bij ons komt logeren dan hoort dat erbij en naderhand gezellig eten bij het familierestaurant, waar ik nu even de naam van kwijt ben…
De rolluiken zijn nu ook opgehangen en gelukkig zijn die plastic dingen waarbij je je arm zowat uit de kom trok, nu verleden tijd!
Ria en ik hebben nog geprobeerd om een muur in het toekomstige gastenverblijf omver te hakken… Ik gaf het na een dag al op, maar Ria heeft dit 3 dagen volgehouden! En maar beitelen en hameren, en iedere keer werd de gleuf wel wat dieper.
Maar de muren zijn 58 cm dik en die hak je niet zomaar doormidden. Op een gegeven moment zouden Dick en Mario die muur wel eens even omduwen, haha. En werd een ingenieus systeem gebouwd van boomstammen, planken en een krik. Filmcamera en fototoestel erbij, want dit was een groot moment! Wat hebben wij toch machomannen…. Jammer maar helaas, dat ging dus niet lukken.
Ze hebben het welgeteld 4 minuten geprobeerd. Zonder dat er een woord gezegd werd, werd het hout en de krik naar buiten gedragen en gingen ze weer naar hun andere klus. Ze waren toch niet zo macho als 5 minuten geleden. Kijk en zo kennen wij onze mannen weer.
Maar de grootse klus die in de 2 en een halve week gedaan is, is toch wel het betimmeren van de nok van het toiletgebouw! In oktober toen Riky en Marius er waren hadden wij het dak al vernieuwd, maar het dicht maken van de nok, daar was toen geen tijd meer voor. Dus dit wilden we nu toch wel heel graag klaar krijgen. En nu hadden we de beschikking over een echte dakdekker! Gepensioneerd weliswaar, maar toch! Dus Mario aan het meten hoeveel hout er gehaald moest worden en op naar Tab.
Daar zit ‘onze’ houthandel. Nadat we de bestelling geplaatst hadden, konden de volgende al terugkomen op het hout op te gaan halen. Het was nu wel gemakkelijk dat we een aanhanger bij hadden. Dus toen we de volgende dag weer bij de houtzagerij het hout gingen ophalen, waren het toch wel erg veel planken voor zo’n kleine nokjes. Maarja het zal wel goed zijn, want Mario had het uitgerekend en die is ingenieur in wiskunde en kan dus heeeel goed rekenen! Maar deze keer had die slimme mens toch een rekenfoutje gemaakt en hoeven we nu de eerstkomende jaren geen hout te gaan kopen.
En nu hebben we potdeksel nokken. Ja wij wisten eerst ook niet wat dat was, maar dan zitten de planken niet tegen elkaar, maar ze overlappen elkaar een paar centimeter. Idee van Dick de dakdekker, potdeksel. Had ie het de hele tijd over, potdeksel. Dat dat zo mooi is, potdeksel. En zo goed dicht, potdeksel. En stevig, potdeksel. Helemaal trots op het resultaat, potdeksel. En eerlijk is eerlijk, wij zijn er ook helemaal blij mee, met onze potdeksels. Nu moeten we alleen nog een deurtje maken, maar dat doen we hopelijk deze zomer.
Terwijl Ria heel ijverig aan het kappen was in de muur, ben ik begonnen met het stuken van de muren in het toiletgebouw. In de douche was dit al klaar, maar in de aangrenzende ruimte nog niet. En daar willen we een zomerkeuken in gaan maken. Dus moeten de muren ook gestuukt worden.
Maar helaas is dat nog niet helemaal af gekomen, dus ook daar ga ik deze zomer mee verder. Mario en Dick hebben daar al wel een nieuw vloertje gestort. Dus als de muren klaar zijn, kunnen we een keukentje gaan bouwen. Leuk joh, heb ik nu al zin in… want ik ben dol op keukens. Niet dat ik zo’n keukenprinses ben, maar ik vind dat gewoon gezellig. Hier in Rooi heb ik er ook 4. Eentje in huis, logisch, eentje in de schuur, eentje in het tuinhuis en eentje buiten. En in Torvaj staan er ook al 3 op de planning. Eentje in het huis, logisch, eentje in het gastenverblijf en dan eentje in de zomerkeuken annex toiletgebouw. Ben benieuwd of dat het daar bij blijft.
Verder hebben de mannen ook nog de dakgoot van het gastenverblijf goed gehangen. Want zoals ze eerst hingen, dat was dus niet goed! De helft van de regen viel in de goot en de rest er langs.
Dus nu hebben ze de beugels omhoog gehangen en de nu valt de regen tenminste IN de goot. Ook moet de goot helemaal opnieuw gesoldeerd worden, dit was ook niet goed gedaan want het is al helemaal los gelaten… dus de soldeerspullen moeten ook mee deze zomer. Al met al waren de 2 en een halve week heel snel voorbij, maar we hebben wel lekker veel kunnen klussen!
Volgende keer vertel ik meer over deze vakantie, maar mijn blog word nu al veel te lang… en ik wil niet dat jullie in slaap vallen tijdens het lezen.
