Huisje kopen in Hongarije

Zo begon ik onze zoektocht naar een huis in Hongarije, vorig jaar op internet. Want dat is de snelste en gemakkelijkste manier om vanuit Nederland te kijken wat er zo allemaal te koop is. En dat is veel, heeeel veel! Het ligt er natuurlijk aan wat je te besteden hebt, maar voor pakweg  3 ton heb je een klein paleisje, echt superdeluxe! Maarja zoveel hadden wij niet te besteden, dus ik ben als eerste gaan kijken bij de laagste prijsklasse en dan beginnen de prijzen bij zo’n 5 ‘a 6000 euro.  Ja en dan zie je huizen die zo op het eerste gezicht toch niet tegenvallen… Maar ga je dan de beschrijving lezen, dan denk je, huh bestaat dat nog? Een waterput, en nog geen waterleiding bijvoorbeeld. Geen badkamer of toilet in huis, maar een echte poepdoos buiten. Als je geluk hebt, is er een septictank aanwezig, maar er is eigenlijk bijna nooit riolering. En wat te denken van aangestampte aarde als vloer ipv. beton….  Gas is er ook meestal niet, maar wat je wel krijgt voor die prijs is een bouwval met stroom!! 

Dus maar een stapje hoger gekeken, tussen 10 en 15000 euro. Ja en dat ziet er toch meteen wat beter uit. Veel luxe is er nog niet, maar vaak zijn die huizen toch zo, dat ze nog op te knappen zijn en niet meteen met de grond gelijk gemaakt moeten worden… maar het blijft toch moeilijk om zo een huis uit te kiezen. Papier is geduldig zegt mijn schoonmoeder altijd, en dat geldt voor een beeldscherm ook!  Dus toch maar gewoon in de vakantie gericht op zoek gaan. Gelukkig is dat geen probleem,want wij gaan al sinds 1996 bijna ieder jaar naar Hongarije op vakantie. Dus 2008 zou het  een ‘huiszoek’ vakantie gaan worden. Jippieeee dat is leuk!!

Eindelijk na al die jaren van twijfelen, zullen we wel of niet, hadden we besloten dat voor ons nu het juiste moment was gekomen om onze droom waar te maken. We hebben toen een lijst gemaakt van huizen die ons wel wat leken, en die zouden we dan gaan bezichtigen. We zijn eerst een dag met mijn nichtje en haar man rond wezen kijken. Zij is makelaar in Hongarije, en dan vooral rondom Csemö.  We hebben die dag  zo’n 9 huizen bezichtigd, en dat bij een temperatuur van ong. 30 graden…

En daar zaten echt wel mooie huizen bij, waar echt wel iets van te maken is. en was bv een casco huis, midden in de bossen met een lap grond van 2000 vierkante meter. Dat sprak mij wel aan, ik zag me daar al zitten. Maar gelukkig heb ik een verstandige man, die zag meteen dat dit veel te afgelegen was. Je zat daar echt in een ‘hutje op de hei’. En hij bleek gelijk te hebben, ik wil wel rustig wonen, maar niet ergens achteraf. Ik moet toch wat leven om me heen hebben. Dus die dag zat ‘het’ huis er voor ons niet bij. Maakt niet uit, we hadden nog tijd genoeg om te gaan zoeken, die vakantie.

Wij ’s avonds op de camping weer het internet op, om nog verder te kijken naar andere huizen, in een heel andere streek. Deze keer zagen we leuke huizen die zo’n 50 km ten zuiden van het Balatonmeer  stonden. In deze streek waren we eigenlijk nog niet vaak geweest, ooit er vluchtig doorheen gereden op weg naar Pécs. Maar wat we zagen stond ons wel aan. Heuvelachtig, glooiend landschap is eigenlijk de beste omschrijving voor die omgeving. Ook zagen we toen voor de eerste keer de mooie nieuwe brug, die in 2007 is geopend.

Dus we waren heel hoopvol gestemd! Een zoon met zijn moeder waren die dag onze makelaars. We werden ergens halverwege in een dorpje opgewacht en vertrokken van daaruit gezamenlijk naar het eerste huis voor die dag. Jeetje dat viel tegen… een bouwval midden in een veld met hoog onkruid… het huis was niks en de ligging ook al niet. 

Maar op naar het volgende, we hadden er zin in. Dat bleek een grijs nietszeggend huis te zijn waar ik echt helemaal niks in zag…

   

Van daaruit gingen we naar een huis waarin nog een oude meneer woonde. Die moest het met pijn in zijn hart verkopen, en dat vond ik zo zielig! Maar de grote tuin die erbij zat lag helemaal voor het huis, en achter zat je tegen een hoge bult aan.

Dus nee meneer, helaas willen wij niet uw huis kopen. En zo zouden er die dag nog een stuk of 8 volgen,  we kregen het er warm van, steeds weer in die hete auto… Op een gegeven moment kwamen we bij een leuk huisje, in een leuke straat en warempel een leuk tuintje. Maar het huis had 20 jaar leeg gestaan en ja, dat kon je ook zien en ruiken! Dit zag er aan de buitenkant zo leuk uit, met van mooie oude pilaren.

Maar het was zo slecht, dit was niet op te knappen en zou helemaal opnieuw moeten worden opgebouwd. Dat was niet de bedoeling, wij willen een oud huis wat we moeten opknappen, we willen geen nieuw huis!  Maar verderop in diezelfde straat stond nog zo’n leuk huisje en dat zag er toch echt beter uit. Het leek tenminste zo…. Maar ojee bij dit huis was voor een groot gedeelte de grond onder het huis weggespoeld! Daar kon je zo onderdoor kijken.

Wat moet je daar nu mee? Juist omstoten en opnieuw opbouwen… Jezus zouden wij met ons budget wel een huis kunnen kopen, of alleen bouwgrond, al dan niet bebouwd…. Toen kwamen we nog bij een huis waarvan de tuin niet achter jouw huis lag, maar achter het huis van de buren! Dat zag ik ook niet zitten hoor… Het laatste huis voor die dag was op zich wel leuk, maar de ligging was echt heel raar, wederom een groot veld voor het huis en achter niks.

Dus ook die dag zat ‘het’ huis er voor ons niet bij.

Ja en toen kwam de laatste dag van de vakantie toch wel akelig dichtbij. Maar zeiden wij tegen elkaar, als het nu niet lukt, gaan we gewoon in de herfstvakantie weer terug en dan zoeken we wel verder. Dus toen wij laat in de avond weer terug waren op de camping, gingen we toch nog even het internet op, maar veel verwachtten wij er niet van. Maar toen kwamen we weer op een andere site terecht en daar stond me toch een mooi huis op! Een echte statige woning met 8000 vierkante meter grond voor 8000 euro! Kijk zoiets sprak ons natuurlijk wel aan. Dus wij een mailtje gestuurd naar de makelaar en hoera we konden de volgende dag al komen kijken! Dus wij ’s morgens vol goede moed naar de afgesproken plaats. Daar was de tussenpersoon die ons meenam naar de Hongaarse makelaar in Tab, die gebrekkig Duits sprak, vandaar de tussenpersoon…  Bij haar thuis aangekomen kregen we eerst een dikke ordner te zien met allemaal huizen die er te koop stonden in de regio. Er zo had ze er voor iedere prijsklasse wel een. Het leek en lijkt wel of heel Hongarije te koop is… Ja en daar stonden wel leuke huizen in, dus zij noteerde die en de rondrit kon beginnen. Maar wij wilden eigenlijk het huis van internet heel graag zien, want dat was toch wel wat we zochten, dachten we. De makelaar vertelde ons echter dat ze net een nieuw huis in de verkoop had gekregen wat we als eerste zouden gaan bezichtigen omdat dat dichtbij was. Jaja schiet nu maar op. Dus wij over een hobbelige weg vol met kuilen op weg naar het eerste huis, dat was in Torvaj. Hé, dat was een leuk dorpje,  een einddorpje met een leuke Kossuth Lajos Utca. Dat is zoiets als de hoofdstraat in Nederland.. en toen kwam de verrassing, dit was een leuk huisje! Sterker nog, ik voelde een ‘klik’.

Dit voelde meteen goed, hier zag ik mezelf wel zitten met een boek en een kopje thee. Het huis moest natuurlijk opgeknapt worden, maar daar konden wij ondertussen goed doorheen kijken. het huisje stond nog maar een maand leeg, want toen was de oude mevrouw die er haar hele leven had gewoond, overleden. Het huis was nog helemaal ingericht, zelfs haar horloge lag nog op de keukentafel…

Wat een lekker plekje, wat een mooie streek. Met een prachtig uitzicht over de vallei, over het dorpje. Zou dit dan ‘ons’ huis zijn?? Maar we hadden dat mooie huis van internet nog niet gezien. Maar toen de makelaar voorstelde om verder te gaan, vond ik dan eigenlijk een beetje onzin. Ik voelde me hier zo fijn, hoe kon dat nu zo ineens? Dus nadat we afscheid hadden genomen van die lieve mensen, die de zoon van de oude mevrouw bleek te zijn, met zijn vrouw en hun zoon, gingen we toch maar verder, de makelaar had tenslotte een hele dag voor ons vrijgemaakt. Maar ik kon mijn gedachten er niet meer bijhouden, ik dwaalde steeds weer af naar het huisje in Torvaj. Ja en toen kwamen we dan eindelijk bij het huis van internet aan. Mooi huis, niks van te zeggen, ware het niet dat een flinke scheur het huis in 2en deelde… maar dat was niet het enige, het huis stond met de voorkant aan de weg, en aan de overkant van die weg stond een heel lelijk  huis, een grote grijze blinde muur. Kijk en dat zie je dus niet op internet, daar maken ze de foto zo dat je dat niet ziet… en toen ook nog bleek dat het huis onder monumentenzorg viel, ja toen was voor ons de zin over. En het dorpje was ook lang niet zo mooi als Torvaj... Hoezo verliefd?

We hebben de rest van de huizen die dag maar over ons heen laten komen, wij wisten ondertussen dat we ‘ons’ huisje gevonden hadden! Dus toen de makelaar aan het einde van heel warme dag vroeg, of we nog iets te vragen hadden, zeiden wij: kunnen we nog even terug naar het eerste huis? Toen moest ze lachen en zei: dat dacht ik wel! Ja en toen hadden wij ons plekje gevonden. Ziehier de geboorte van : Huisje op de heuvel in Hongarije! Zo kan het dus lopen. Je moet echt nooit een huis zomaar van internet kopen, want je moet het huis op zijn minst gezien hebben. Internet is een mooie start om jezelf te oriënteren, om lekker rond te kijken wat je allemaal kunt kopen voor je geld. Kijk aan een huis kun je alles veranderen, maar aan de ligging niet! Daarom is het zo belangrijk om ter plekke te gaan kijken en om naar je gevoel te luisteren, en als het goed is, voel je die ‘klik’!

Groetjes, Marti