Al jaren vier ik mijn verjaardag in Hongarije, ik ben dan
ook in augustus jarig en dat valt voor ons midden in de vakantie. Oooo ik weet
nog dat ik 34 werd en dat de kinderen dat met stoepkrijt op het campingpad
geschreven hadden. Met pijlen enzo erbij, daar zit de jarige. En dat ik zei,
niet iedereen hoeft te zien dat ik al zo oud word. 34 jaar! Wat een broekie was
ik nog. Nu ben ik er al 55 en waarschijnlijk lach ik daar over 21 jaar ook weer
om. Laten we het hopen….
Maar al die jaren zeur ik dus dat ik een verrassing wil,
dat ik iets krijg wat ik niet zelf gekocht of uitgezocht heb. Maar dat is bijna
nooit gebeurd, want Mario vind dat lastig. En dat hij gelijk had, is dit jaar
bewezen. Want dit jaar had hij een echt verrassing voor mij! Hij vond het wel
heel moeilijk om stil te houden, maar dat hield hij vol tot een week
vantevoren. Want hij was inmiddels wel gaan twijfelen of ik er wel zo blij mee
zou zijn. Dus op een geven moment vertelde hij wat hij had bedacht. We zouden 5
dagen naar Kroatië gaan. 5 dagen naar Kroatië! Ik keek hem verschrikt aan van,
moet ik 5 dagen weg uit Hongarije? Waarom zou ik ons huisje op de heuvel 5
dagen alleen willen laten om naar het buitenland te gaan? Het huisje is straks
al zolang alleen als wij weer in NL zijn. Ik werd er een beetje verdrietig van…
Pfff wat moest ik daar nou mee. Hij bedoelde het zo goed en was zo trots dat
hij het zelf bedacht had. Maar hij wist ergens wel dat ik er niet zo blij mee
zou zijn, anders was hij niet gaan twijfelen. Hij had dan ook nog niks geboekt.
Gelukkig maar. Ik had zelf een beter idee, of nee niet beter, maar een ander
idee. We konden ook gewoon 1 of 2 dagen naar Kalocsa gaan. Ik ben namelijk dol
op het traditionele borduurwerk wat daar vandaan komt. En ik had op internet
als gezien dat er ook heel mooi treinstation moest zijn, dus daar zou ik erg
graag naartoe gaan. Maar omdat het best een eindje rijden is vanaf Torvaj, is
het er nooit van gekomen. Maar als we dan een overnachting zouden boeken, was
het wel leuk om te doen. Als jij dat liever doet, zei Mario, dan doen we dat.
Ja 5 dagen naar Kroatië wil ik echt niet, hoe lief ook bedoeld. Dus ging Mario
op zoek naar een hotel in Kalocsa en op 3 augustus in de vroege morgen
vertrokken wij.
Op ons dooie gemakkie en dus onderweg even koffie en thee
met gebak, we hebben tenslotte iets te vieren.
Rond de middag kwamen we in Kalocsa aan en het eerste wat
we deden was een ijsje eten. Want we hadden wel een goede dag uitgekozen… het was
die dag boven de 40 graden.
Daarom gingen we verkoeling zoeken en kwamen we bij het
Viski Károly Múzeum. Dit is een prachtig museum over de historie van Kalocsa.
De entree voor ons beiden was 1000 forint, en we moesten slofjes aan over onze
schoenen. Wij waren de enige bezoekers en de mevrouw van het museum liep met
ons mee en deed overal de lamp aan en ná ons ook weer uit. Ze probeerde wel een
beetje te vertellen, maar ze had wel door dat wij maar een beetje Hongaars
spreken en dan is het best moeilijk.
Het was werkelijk een en al folklore wat er te zien was,
ik vond het echt gewéldig! Je krijgt een heel goed idee van hoe de mensen hier
vroeger woonden.
Nadat ik uitgekwijld was gingen we weer naar buiten. Bam,
de hitte in. Het korte wandelingetje naar de prachtige kathedraal was eigenlijk
al te veel. Maar binnen was het heerlijk koel en ooo wat was het mooi!
Buiten werd volop gewerkt aan de kathedraal maar ook de
tuin werd flink onder handen genomen.
Onze volgende stop was het paprika museum. Want hier in
Kalocsa wordt volop paprika geteeld.
Ook hier loop een mevrouw van het museum met ons mee en
ze biedt op een gegeven moment aan om foto’s van ons te maken.
Het wordt hier duidelijk uitgelegd hoe de paprikaplant
groeit en je ziet hier echt heel goed de geschiedenis van de paprika uitgelegd.
Maar dan gaan we naar het népművészeti ház. En omdat
eigenlijk alles op loopafstand is, doen we dan ook maar. Maar het is zo
ontzettend heet en het valt echt tegen om in de felle zon te lopen… Dus
proberen we om telkens in de schaduw te blijven, maar dat lukt niet overal. Op
een gegeven moment ga ik bijna van mijn graatje en moeten we echt ff stoppen en
een pauzetje houden.
Het folklorehuis is zoooo mooi! Een wit gebouw met blauwe
deuren en kozijn. Helemaal mijn ding!
Ik zou hier zo in kunnen wonen, echt prachtig!! Binnen zie je
weer hoe de mensen vroeger leefden en op
de muren zie je de prachtige typische schilderingen terug. OOOO ik wil ook wel
zo’n kamer.
En hier gebeurt weer hetzelfde, de mevrouw van dit museum
vraagt of ze een foto van ons moet maken bij de mooie schouw.
Haha echt een degelijk stel.
Het is nu middag en we mogen het hotel in en dat gaan we
dus ook doen. We lopen naar het hotel en frissen ons daar even op, dat is wel
nodig na dat gewandel in de hitte.
Hierna pakken we de auto want we gaan naar het oude
station van Kalocsa. Dat staat er om bekend dat het die mooie muurschilderingen
heeft, dus dat wil Marti natuurlijk even bekijken.
En ook hier zijn wij de enige bezoekers, zou iedereen
ergens aan het water liggen? Zo aan de voorkant stelt het niet zo veel voor, maar
aan de achterkant en binnen is het echt keimooi.
Het is nu een mooi museum geworden.
Ik kan er maar niet genoeg van krijgen en maak de ene
foto na de andere.
En dan gaan we weer verder om ergens een hapje te gaan
eten. Onderweg nog wat ooievaars gespot. We zijn tenslotte in de stad die ooievaars in zijn wapen heeft staan.
We komen bij een restaurantje terecht
aan het water en het is er supermooi. Het
Trofea étterem is echt een aanrader. Het terras lijkt op een boot en we zoeken
een tafeltje uit met uitzicht over het water.
Als we lekker zitten te eten,
zien we zon in de rivier zakken. Zucht, wat een romantiek.
Bij het hotel aangekomen is het op het terras nog
gezellig en het is nog 35 graden, dus besluiten we om nog een lekker koud
biertje te nemen.
Later zien we op de Hongaarse tv dat er die dag een hitte
record gebroken is. Mooie dag om rond te struinen, toch?
De volgende morgen staat er nog één ding op het programma
en dat is de porselein fabriek van Kalocsa. Daar maken ze het originele
breekgoed wat je eigenlijk overal in Hongarije wel tegenkomt. Het ziet er een
beetje kitscherig uit, maar daar hou ik wel van.
En hier zijn we niet de enige bezoekers en moeten we
zelfs even wachten in het winkeltje tot de vorige groep van 4 personen klaar
zijn met de rondleiding. Want ook wij gaan de rondleiding doen. Ik ben wel
benieuwd. Maar in het fabriekje is geen airco en het is eigenlijk een beetje te
warm hiervoor. De mevrouw die ons alles laat zien is steeds met een zakdoekje
in de weer, maar dat kan het gutsende water wat van haar gezicht in haar decolleté
loopt, niet tegenhouden.
In deze potjes gaat paprikapoeder uit Kalocsa. Deze mevrouw maakt de rode potjes.
Maar ze zijn hier echt alleraardigst, zoals overal in
Hongarije eigenlijk, en geduldig laten ze ons alle processen van het bakken en
beschilderen van het porselein zien. Ik vind het echt zo leuk om mee te maken!
We sluiten deze dag af in Szekszárd bij het zwembad. Het
is een mooi zwembad met glijbanen, mooie
baden en een heerlijke zonneweide.
Lieve Mario, bedankt voor deze 2 heerlijke dagen! Dit was echt een fantastische verjaardag. Bedankt voor de leuke verrassing <3
Groetjes, Marti
